Noord-Koreaanse christenen aanbidden God op bijzondere manieren

Nog steeds bidden we om veranderingen in Noord-Korea. Dat dit zeer noodzakelijk blijft, blijkt wel uit het feit dat Noord-Korea zojuist heeft gedreigd zijn kernprogramma te hervatten als Amerika niet snel de strenge sancties tegen het land opheft.

Met name bidden we voor de 300.000 tot 400.000 Noord-Koreaanse christenen, die in het geheim hun christen-zijn moeten beleven. Toch vinden ze allerlei manieren om dat vorm te geven. Dat is goed nieuws. Enkele getuigenissen.

Toen Lee Joo-Chan jong was, wist hij dat zijn ouders anders waren dan andere ouders. Iedereen noemde hen ‘communistische ouders’, omdat ze zorg droegen voor zieken, armen en behoeftigen. Hij herinnert zich ook dat zijn ouders ’s nachts uit een geheim boek lazen. Nu weet hij dat ze christen waren.

‘Ze fluisterden de woorden en ik wist dat het hun bron van wijsheid was. Maar ik wist ook dat als ik daar ooit iets over zou vertellen aan iemand anders, dat onze familie dan zou worden opgepakt.’

Dertig jaar later ontdekte Lee in China eindelijk het familiegeheim. Nu is hij dominee in Zuid-Korea. Hij is zeer dankbaar voor de moed van zijn ouders, die vanwege hun geloof hun leven riskeerden en later hem over de Heere Jezus vertelden.

Bijbel verstoppen in het bos

Het is niet simpel voor christenen om in het geheim met andere christenen samen te komen. De meeste huisjes zijn heel klein, de huizen staan vaak dicht bij elkaar en de muren zijn over het algemeen dun. Wanneer buren iets vermoeden, is het risico groot dat ze alarm slaan en dat de aanwezigen kunnen worden opgepakt.

Daarom is het fijn als er bossen in de buurt zijn om in het geheim samen te komen. Het gebeurt dan wel dat christenen, als ze een Bijbel hebben, die in het bos verbergen, zodat ze die kunnen gebruiken als ze samenkomen.

Lee Joo-Chan herinnert zich: ‘Het is middernacht, je twee jongste kinderen slapen. Je sluipt het huis uit, haalt je Bijbel op uit het bos en komt weer naar huis. Samen met je vrouw en 16-jarige zoon lees je heel zachtjes uit de Bijbel. Kortgeleden heb je hem het Evangelie verteld. Hij is nu oud en wijs genoeg om jullie niet te verraden. Al jaren heb je gebeden dat ook hij tot geloof in de Heere Jezus zal komen. Je leest de Bijbel in het donker, met woorden die nauwelijks hoorbaar zijn. En fluisterend zing je enkele liederen.’

Evangelist in het strafkamp

De Noord-Koreaanse christenen vinden ook wegen om God te dienen in de gevangeniskampen. Vaak is er in elke cel minstens wel één gelovige, een dappere christen, die het Evangelie deelt met medegelovigen en met hen bidt, terwijl ze zich er zeer van bewust zijn dat ze daar zwaar voor kunnen worden gestraft.

Op één van de donkerste plaatsen van deze aarde, in een Noord-Koreaans strafkamp, koos Hea-Woo, die het kamp gelukkig heeft overleefd, ervoor iets heel radicaals, heel gevaarlijks te doen, zo in de geest van Christus. In de gevangenis gaf God haar de moed en de liefde om over de Heere Jezus te vertellen. Zo ontstond daar, middenin een Noord-Koreaans strafkamp, een soort geheime kerk.

Hea-Woo vertelt hierover: ‘De Bijbelverzen die ik vanuit mijn geheugen aan de anderen vertelde, gaven hun hoop. Zij zagen dat de Heilige Geest in mij werkte. Ik trok ook de aandacht omdat ik hen hielp. Soms gaf ik mijn rijst aan iemand anders die ziek was of ik waste hun kleren.

God gebruikte mij om vijf mensen tot geloof te doen komen. Ik probeerde hun het weinige over de Heere Jezus te leren wat ik van Hem wist. Er was geen Bijbel in het kamp. Op de zondagen en met Kerst probeerden we korte tijd samen te komen, uit het zicht van de bewakers. Gewoonlijk deden we dat in de toiletruimte. Daar hielden we dan een korte dienst. Ik leerde hun een paar Bijbelverzen en zong een paar liederen, zo zacht dat niemand ons kon horen.’

Blijf bidden

Gelukkig zijn er toegewijde mensen die zich inzetten voor de Noord-Koreaanse christenen, om hulp het land binnen te brengen. Ze riskeren wel hun leven, ze kunnen worden opgepakt. Iemand die dit doet, maar anoniem moet blijven, vertelt: ‘God heeft ons geroepen dit te doen. Het valt mij op dat de Noord-Koreaanse christenen veel meer toegewijd zijn aan de Heere dan wij. In die zin zijn ze geestelijk ook sterker. Er zijn veel onbekende geestelijk helden in Noord-Korea. Door Gods genade houden ze het vol, te midden van het lijden en de verdrukkingen. Laten we voor hen blijven bidden.’

(Bron: Open Doors)

Dirk van Genderen is columnist, publicist en spreker. Eerder was hij eindredacteur van Visie, het programmablad van de EO. Elke week schrijft hij een nieuwsbrief die ook op z’n site wordt gepubliceerd en elke maand schrijf hij een commentaar in Het Zoeklicht. Bezoek zijn website via de link onderaan dit item.