Tijdens een lezing vertelde een zekere Ido, die kort daarvoor in de Tiferet Yeshua gemeente in Tel Aviv tot geloof in de Heere Jezus was gekomen, over bevrijding die hij had ervaren in die gemeente. En hoewel hij de naam van Yeshua niet noemde – het was een algemene lezing – was het voor de goede verstaander duidelijk waar hij op doelde. Foto: De doop van Noa in de Jordaan, vlakbij Tiberias.
Eén van hen van Noa, duidelijk een orthodoxe Joodse vrouw, die hem vragen stelde over de Tiferet Yeshua gemeente en over de bevrijding waarover hij vertelde. Ido vertelde haar over zijn geloof in de Heere Jezus en nodigde haar uit in de gemeente.
Geen importreligie
Noa gaf gehoor aan zijn uitnodiging en was geïnteresseerd om over Jezus te leren. Ze genoot van de praise- en aanbiddingsmuziek, die zo totaal anders was dan de vele herhalingen van liturgische zang in de synagoge. Ze ontdekte dat het geloof in Yeshua geen importreligie is, maar dat de eerste gelovigen Joden waren en dat het geloof is gebaseerd op de Hebreeuwse Schriften en op het Nieuwe Testament, dat ook door Joden is geschreven.
Noa deed mee met een discipelschapscursus, waarin zij de fundamenten van het christelijk geloof leerde. Ze ontdekte het belang van het Woord van God, de doop, de Messiaanse profetieën in het Oude Testament, de bekering, het offer van de Heere Jezus en van het geloof in Hem.
Als orthodoxe Jood bad Noa standaardgebeden uit het gebedenboek ‘Siddur’. Maar zo’n gebed is geen persoonlijk gesprek met God. Elk gebed is uitgeschreven en er is ook bepaald wanneer het moet worden gebeden. Elke ochtend bad Noa het gebed ‘Modeh Ani’, waarin God wordt bedankt voor het wakker worden in vrede. Maar geen enkel gebed in het Judaïsme is een spontane heartcry (roep vanuit het hart) tot God.
Bijzondere gebedservaring
In de gemeente Tiferet Yeshua leerde Noa over het gebed, wat voor haar helemaal nieuw was. Ze vond al die verschillende gebeden echt heel mooi, maar zelf vond ze nog heel eng om te bidden.
Maar tijdens een dienst veranderde alles. Na de preek gingen de aanwezigen in groepjes bidden voor bepaalde onderwerpen en voor elkaar. Toen het Noa’s beurt was om te bidden, was het alsof God haar mond opende en haar de woorden gaf om te bidden, uit een hart voor liefde. Blijdschap vulde haar hart.
Kort daarna werd ze in de Jordaan gedoopt, vlakbij Tiberias. Er waren veel getuigen aanwezig bij deze blijde gebeurtenis, waar haar oude mens de dood in ging, met de Heere Jezus en ook weer opstond met Hem, zoals Romeinen 6 dat zo treffend onder woorden brengt.
Ze getuigde dat ze haar leven toewijdde aan de Messias van Israel, de Heere Jezus en dankte Hem voor haar redding. Onderweg naar Tel Aviv dankten ze de Heere en zongen ze Zijn lof.
(Bron: Messiahs Mandate)
Dirk van Genderen is columnist, publicist en spreker. Eerder was hij eindredacteur van Visie, het programmablad van de EO. Elke week schrijft hij een nieuwsbrief die ook op z’n site wordt gepubliceerd en elke maand schrijf hij een commentaar in Het Zoeklicht. Bezoek zijn website via de link onderaan dit item.
Dirk van Genderen
Screenshot video
26-11-2018
Buitenland
https://www.dirkvangenderen.nl
