Zo op het eerste gezicht lijkt Cantignergues niet meer te zijn dan één van de vele Franse gehuchtjes in het afgelegen berggebied van de Hérault. Het handjevol oude Provencaalse huizen, leunend tegen een beboste helling, houdt zich heimelijk verscholen tussen de heuvels. De kaarten van de omgeving vonden haar nauwelijks het noemen waard. Toch, en misschien wel juist door haar verborgenheid, is dit dorpje voor veel mensen een belangrijke oase geworden van rust en bezinning. Een plek om stil te worden en (opnieuw) te leren leven met God.
Nog geen vier jaar geleden is het dat Jasper Stam gegrepen werd door de charme van het dorp. Als directeur van een idealistische, christelijke reisorganisatie was hij altijd al geboeid door plaatsen die een intense rust uitstralen. Zijn ideaal was een plek te creëren waar mensen de mogelijkheid kregen om in alle stilte te bezinnen, andere christenen te ontmoeten en God te zoeken. In Cantignergues zag hij de plaats waar al zijn dromen werkelijkheid konden worden. De ongerepte natuur, het kabbelende beekje, de diepe ravijnen en eeuwenoude huizen vormden het perfecte decor voor een vakantiedorp waar je even kon ontsnappen aan de jachtigheid van het bestaan. En zo begon de geschiedenis van Porte d’Esperance, “Poort van Hoop”, een naam die Cantignergues in alle opzichten waar kan maken.
Voor het zover was, moest er heel wat werk verzet worden. De oude huizen kregen een fikse opknapbeurt waarbij de oude elementen zoveel mogelijk bewaard bleven. Met behoud van het authentieke Provencaalse karakter werden de woningen opnieuw ingericht en van alle moderne gemakken voorzien. Zo kwamen er vaatwassers en ligbaden tegen de muren van natuursteen, en werd er aan de rand van het dorp, verscholen tussen het groen, een zwembad aangelegd. De kleine kapel van het dorp kreeg een nieuwe inrichting en het grasveldje werd omgebouwd tot minicamping. Tientallen vrijwilligers kwamen in hun zomervakantie een weekje of langer klussen en zo zag Stam zijn dorp langzaam maar zeker opbloeien. In de zomer van 2006 konden de eerste huizen verhuurd worden. De reacties waren overweldigend. “Ik wil terug! Ik heb er mijn hart verloren. Het moet er nog steeds ergens liggen” schreef een vakantieganger na afloop van haar bezoek aan het dorp. “Ik heb weer moed gevonden om te gaan geloven,” schreef een ander, “Ik heb er de rust gevonden die ik al zolang zocht”.
Wie echter denkt dat het saai is in Cantignergues, heeft het mis. In de groepsruimte, op het dorpsterras of bij het zwembad zijn ’s zomers altijd mensen te vinden voor een goed gesprek, een drankje of een gezellige barbecue. Een gastpredikant organiseert wekelijks een viering in de dorpskapel. Daarnaast zijn er tal van mogelijkheden in de omgeving voor een wandeling, een grotexcursie, een keertje abseilen of een mountainbiketocht, al dan niet begeleid door professionele outdoorinstructeurs. Naast oord van bezinning is Cantignergues ook een stek geworden waar elke zomer survivalkampen van Crossroads Aktieve Vakanties plaatsvinden voor jongeren van 12 tot 27 jaar. Aan de oever van de beek leren ze bivaks bouwen, kompas lezen en brood bakken boven een vuurtje. Het avontuurlijke bestaan en het ontberen van elke vorm van luxe werkt bevrijdend en verfrissend voor hen die anders in hun vrije tijd vooral bezig zijn met tv kijken en het spelen van computergames.
Wat heeft Cantignergues eigenlijk niet te bieden? Het antwoord is mobiel bereik. En vindbaarheid. Slechts 1 wegwijzer op de heuvel tegenover het dorp heeft de moeite genomen om haar naam te noemen. Maar dat is misschien maar goed ook. Want zo kan het kleine stille paradijsje nog even de bescheidenheid behouden die haar zo bijzonder maakt.
Op vakantie naar Cantignergues? Kijk op www.levenmetgodinfrankrijk.nl voor de mogelijkheden.
19-01-2009
Jongeren
https://www.levenmetgodinfrankrijk.nl