Ik wil – meer dan ooit! – terug naar de dingen waar het in het leven om zou moeten gaan. Terug naar God en dichtbij de mensen. Er zijn dagen dat mij dat lukt. Zalig! Maar heel vaak word ik meegesleurd en opgeslokt in het levensgrote toneelspel van het dagelijkse drukke leven. Wist je dat wij, mensen van de 22e eeuw, in één dag evenveel indrukken en informatie te verstouwen krijgen dan de mensen in het begin van de vorige eeuw in honderd jaar?
We worden zonder ophouden bestookt met reclameberichten en informatie over de hele wereld. En alles moet door onze hersenen worden geregistreerd en opgeslagen. De grijze cellen zijn er voortdurend druk mee in de weer, of we dat nu in de gaten hebben of niet. Aan het verwerken van dit alles komen we nauwelijks toe. Je zou er gek van worden, wat volgens mij bij veel mensen ook gebeurt. Velen zijn doodmoe. De wereld is een groot druk toneel. Maar op een dag is er het grote demasqué. Uitgeteld en uitgepeld staan we voor God. De toneelpakken gaan uit. Wat heeft ons leven voor Hem opgeleverd? Waar draait het uiteindelijk allemaal om in ons leven? Wat heeft al die drukte in ons aardse bestaan te maken met de essentie van menszijn – volgeling van Jezus zijn?
In de afgelopen jaren heb ik verschillende keren aan het sterfbed van mensen gezeten. Ik heb met hen gelachen, gehuild, gelezen en gebeden. In dergelijke situaties kom je heel dicht bij elkaar – bij de kern van ons bestaan: onze relatie met God en met elkaar. Andere dingen zoals geld, kleding, auto’s en goedbetaalde banen, theologische ge- en verschillen, positie in kerk en samenleving doen er opeens niet meer toe. Niets! Nog nooit heb ik iemand op zijn sterfbed horen zeggen dat hij er spijt van heeft dat hij zijn kinderen meer geld had moeten geven, een hogere opleiding had moeten volgen, een grotere televisie had willen hebben, of een snellere computer. Nooit! Terwijl mensen daar juist de meeste energie in stoppen. Vreemd. Bij het naderen van de dood voelt een mens instinctief aan waar het uiteindelijk op aan komt: je relatie met de Almachtige en je medemens. De rest is bijzaak. Jezus heeft gezegd dat het eerste en grootste gebod is, God liefhebben met heel je hart en je naaste liefhebben als jezelf. In dit gebod ligt de kern van ons bestaans opgesloten.
27-04-2009
133