We denken vandaag na over een belangrijk onderwerp waar we allemaal mee te maken hebben: ‘de discipel en vergeving vragen’. Aan God, zeker, maar ook aan mensen. Dat is voor veel van ons ontzettend moeilijk en kwetsbaar.
Wanneer vragen we om vergeving? Waarom zouden we dit doen? Wat is vergeving en wat is het niet? En vooral ook: ‘hebben wij nog zaken op te ruimen op dit gebied?’. Er wordt wel eens gezegd: elke langdurige relatie is alleen mogelijk door vergeving. Heb jij dit ook ervaren? Of vind je het juist heel moeilijk om vergeving te vragen aan andere mensen en hik je er al lang tegenaan? Misschien loop je wel rond met zo’n knagend schuldgevoel dat eens in de zoveel tijd naar boven komt. Eigenlijk zou ik… Ik hoop dat deze uitzending je zal helpen zien wat God ons als discipel meegeeft over dit onderwerp. Ik hoop dat relaties tussen jou en je partner, vrienden, familie, medegelovigen hierdoor hersteld kunnen worden. Misschien wordt het tijd voor een grote schoonmaak en gaat er een hoop veranderen in sommige relaties. Ik hoop het…
Stap 1: Niet wij centraal maar de ander
Vergeving vragen. Vroeger als ik iets fout had gedaan op school of thuis moest ik daar sorry voor zeggen. Ken je dat… Dan staat een juf bij je en die trekt het bijna uit je: “Kom, geef elkaar een handje… Ja, zeg het maar Martin… En ik: “Ja maar juf, hij…” ‘Nee, Martin, wat moet je zeggen?” En dan na heel lang aandringen kwam er een heel verwrongen en haast onverstaanbaar ‘srry…’ uit mijn mond en gaf ik een vluchtige hand. He he, ik was er weer vanaf. Heb jij ook wel eens zo gestaan, vast wel… Of die keer dat ik een chocoladeletter had gepikt als klein jochie en deze terug moest brengen naar de winkel. Mijn vader op de achtergrond… En ik bij de kassa met een half opgegeten letter… : ‘srry… mevrouw…. Ik zal…het nooit meer doen…’
Dat is niet vergeving vragen met veel inhoud. Dat is een uitvlucht uit gedoe en nare gevolgen – in mijn geval vroeger een ontlopen van verdere straf. Het is bedoelt om mijn hachie te redden. Ik sta dus zelf centraal.
Niet wij centraal… De ander en zijn/haar ervaring centraal. We kunnen pas echt oprecht vergeving vragen als we niet langer onszelf, maar de ANDER centraal stellen. Als we beseffen wat wij een ander hebben misdaan en op ons laten inwerken hoe dat voor de ander is geweest.
Niet het moeilijke gesprek ontlopen
Als we iemand hebben gekwetst met onze woorden, daden, of misschien juist door de afwezigheid daarvan is het belangrijk dat we de ander laten weten dat we begrijpen wat we verkeerd hebben gedaan. We mogen echt beseffen en laten weten dat we spijt hebben van de pijn die dat heeft veroorzaakt bij de ander. Vaak ontlopen we de mensen die we hebben gekwetst. We gaan in de kerk wat verder weg zitten, ontlopen elkaar op school of zelfs in de familie. We voelen ons niet gemakkelijk als we met pijn en schuld te maken krijgen. Soms kunnen we hier gewoon moeilijk over praten, zijn we het niet gewend om dit soort dingen te benoemen. Soms zijn we bang voor de reactie van de ander of schamen we onszelf… We ontlopen de ander. Of we blijven elkaar zien maar draaien heel behendig om de hete brij heen.
Verwijdering
Hoe dan ook… Als we iemand kwetsen en dit niet erkennen en in het licht komen met elkaar ontstaat er hoe dan ook een kloof in de relatie. Je kan elke dag naast elkaar zitten, maar toch mijlenver van elkaar verwijderd zijn. We kiezen soms voor oppervlakkigheid in plaats van het moeilijke gesprek dat gevoerd moet worden.
Heb jij wel eens mensen pijn gedaan? Hoe ging je daarmee om naderhand? Weet je dat nog? Met een ‘srry’ ik bedoelde het niet zo? Of heb je echt je best gedaan om de ander en zijn ervaring centraal te stellen?
Stap 2: Verantwoordelijkheid nemenVERANTWOORDELIJKHEID NEMEN
Nu de tweede stap. Als je hebt begrepen dat je iemand anders hebt pijngedaan of op wat voor manier dan ook verkeerd hebt behandeld. NEEM DAN DE VOLLEDIGE VERANTWOORDELIJKHEID DAARVAN OP JE ALS VERGEVING VRAAGT!
Het is heel makkelijk om te zeggen:
‘Hey Piet, sorry dat ik je een enorme klap in je gezicht gaf. Dit heeft je vast pijn gedaan… Maarrr… (en dan gaan we de verantwoordelijkheid afschuiven) ‘ik sta onder enorme spanning’.
Of nog erger… hey Piet, sorry dat ik je een enorme klap in je gezicht gaf… Maar… je bent af en toe ook zo irritant…
Waarschijnlijk lost deze manier van vergeving vragen niet veel op. Het zal je eerder nog een ruzie opleveren. Toch is dat wat we heel snel doen in de praktijk. Ik denk dat we dit doen omdat we niet zo zwak willen zijn. We durfen ons niet afhankelijk van de ander op te stellen en natuurlijk hebben we nog het probleem van onze grote ego en trots.
Nee, we nemen de volledige verantwoordelijkheid op ons. Ook al heeft de ander feitelijk ook dingen fout gedaan. Dat is niet aan jou om hem of haar onder de neus te wrijven tijdens jouw ‘vraag om vergeving’. Misschien komt de ander na jouw eerlijke vraag om vergeving vanzelf ook over de brug. Maar misschien ook niet. Daar gaat het niet om als jij iemand vergeving vraagt. Vergeving vragen gebeurt altijd in een kwetsbare positie waarin we onszelf niet schoon praten. Een goed voorbeeld van een schuldbelijdenis vinden we in de beroemde psalm die David schreef. Psalm 51…
27-04-2009
136