Vanmorgen zaten we weer met de collega’s van OM bij elkaar voor onze dagopening. Dat is eigenlijk wel bijzonder he, elke werkdag beginnen we met een stukje uit de Bijbel en gebed. Na vijf jaar bij OM ben ik hier helemaal aan gewend, maar het is eigenlijk best bijzonder.
Vanmorgen ging de dagopening over geduld. We lazen een stuk uit 2 Petrus 3. Het gaat daarin over geduld hebben.
Sommige mensen zeggen: ‘Jezus komt niet terug, God is traag met het nakomen van zijn beloften.’ In deze tekst
legt Petrus uit dat God niet traag is maar geduldig. Als Jezus terugkomt, is de tijd om voor Hem te kiezen voorbij.
8 Eén ding mag u niet over het hoofd zien, geliefde broeders en zusters: voor de Heer is één dag als duizend jaar en duizend jaar als één dag. 9 De Heer is niet traag met het nakomen van zijn belofte, zoals sommigen menen; hij heeft alleen maar geduld met u, omdat hij wil dat iedereen tot inkeer komt en niemand verloren gaat.
Wachten is niet zo leuk. Als ik vooruit kijk naar de toekomst waar ik WEL heb wat ik NU mis gebeurd er iets raars.
In plaats van me te verheugen op die tijd en fluitend af te wachten tot het zover is, wordt ik ongeduldig en ontevreden met mijn leven vandaag. Als ik weet dat ik volgend jaar (pas) ga wonen in een leuk huisje, wordt ik ongeduldig en wil ik niet langer wachten. Ik begin dan steeds meer te balen van het appartement waar ik nu nog moet wonen. De Bijbel leert me om verwachting te hebben van de toekomst. Om te hopen. Geduldig te zijn. Niet makkelijk. Wel de moeite waard om in te groeien. Eigenlijk zijn we met z’n allen in blijde verwachting. We kijken vooruit en verheugen ons op de toekomst! We dansen vandaag al op de muziek van morgen. God komt zijn belofte na!
09-08-2009
136
https://www.martinbrand.nu