Een meisje was vanaf haar geboorte blind geweest. Wat een dag was het voor haar, toen zij door middel van een operatie haar gezichtsvermogen terugkreeg! Vol verbazing bekeek zij de dingen om haar heen.
Toen zag zij het gezicht van haar vader, die naast haar zat. Ze keek heel lang naar hem, vol bewondering bestudeerde zij het gezicht van haar vader. Toen zei ze, met tranen in haar ogen, terwijl ze de hand van haar vader stevig vasthield: ‘En dan te bedenken, dat ik u al zo lang tot vader heb gehad en dat ik u nog nooit heb gezien, dat ik u eigenlijk nog nooit echt heb gekend’. Wat een dag is het geweest in ons leven, toen wij de Here Jezus hebben leren kennen als onze Heer en Heiland en God als onze Vader, toen wij uit de dood overgegaan zijn naar het leven, toen wij die geestelijk blind waren, konden zien. Met de genezen blindgeborene kunnen wij ook zeggen: ‘Eén ding weet ik, dat ik blind was en nu zie’ (Joh.9:25). Ook wij hebben veel redenen om dankbaar te zijn, omdat we weten, dat het allemaal genade van God was. We kunnen zingen: ‘Genade, zo oneindig groot, dat ik die het niet verdien, het leven vond, want ik was dood en blind, maar nu kan ik zien’.
07-11-2009
132
https://www.christelijknieuws.nl/Piet-Oudenampsen