Zo’n tien jaar geleden was ik in een kerk waar iedereen tamelijk strak, stil, en somber voor zich uitkeek. Komt er een jongetje binnen die roept met een hoge heldere stem: Mama, waar zit je? De gezichten om mij heen ontspanden zich in een gulle onhoorbare lach. ‘Wat zijn mensen zo veel mooier als ze lachen’, zag ik ineens.
Op onze foto op onze identiteitspapieren, rijbewijzen en paspoorten mogen we niet meer lachen. Jammer! Volgens spreuken maakt een vrolijk hart een gezicht blij.
Lachen is gezond. Ook dat staat in de Bijbel: Een lachend gezicht verblijdt het hart (Spr.15:30). Toch lezen we nergens in de Bijbel dat de Jezus heeft gelachen. Maar ik kan mij er niets bij voorstellen dat Hij niet gelachen zou hebben. Iemand heb ik eens horen zeggen dat God wel gevoel voor humor moet hebben, anders had hij de apen en giraffen niet geschapen. In de Bijbel staan trouwens ook humoristische uitspraken en verhalen…
Vroeger mocht ik aan tafel niet lachen onder het bidden Dat was oneerbiedig. Ik vond dat toen ook. Maar is het dat werkelijk? Het gebeurt me steeds vaker dat ik moet (glim)lachen onder het bidden van mijzelf of bij het gebed van anderen – wat niets met uitlachen uit te staan heeft. Soms drukken we ons ook wel erg humoristisch uit in onze gebeden, of lachwekkend aandoenlijk en gebrekkig. Zou God ook wel eens hartelijk lachen om onze gebeden? Dat moet haast wel.
Er was eens een jongetje in een weiland. Plotseling komt er een grote koe op hem afrennen. De jongen schrikt geweldig. Hij gaat in zijn benarde positie op zijn knieën en bidt tot God: Here zegen deze spijze. Amen!
Veilig en wel bereikte de jongen het hek waardoor hij weer in de voor hem veilige wereld stond…
09-05-2010
133
https://verkoop.johannes-multimedia.nl/product_info.php/products_id/4146