Een zendeling had het evangelie gebrachte aan het machtige en trotse opperhoofd van de indianen. Deze was diep onder de indruk gekomen van zijn eigen zondigheid. Hij begreep ook dat hij zich moest laten verzoenen met God.
Om dit te bewerken bood hij de zendeling zijn prachtige hoofdtooi aan. Maar de zendeling zei: ‘Nee, Christus kan zo’n offer niet aannemen’. De indiaan ging weg en kwam even later terug met zijn geweer en een aantal prachtige rendierhuiden. ‘Nee’, zei de zendeling, ‘dit kan Christus ook niet aannemen’. Weer ging het opperhoofd weg. Maar zijn geweten bleef hem aanklagen. Hij kwam weer terug en bood nu zijn hele wigwam aan, compleet met zijn vrouw en kind. Hij wilde alles wel geven om vergeving van zonden te ontvangen. Maar weer moest de zendeling antwoorden, dat God zelfs dit geweldige offer niet kon accepteren. Diep teleurgesteld draaide het opperhoofd zich om. Opeens begreep hij waarom dit niet voldoende was. Hij riep het uit, met tranen in zijn ogen: ‘Here, ik ben maar een arme indiaan, maar ik geeft mijzelf aan U’. En dit was voldoende. Zo vond ook deze man vrede met God.
21-07-2010
132
https://www.christelijknieuws.nl/Piet-Oudenampsen