Er waren eens rijke ouders, die de zorg voor hun kinderen meestal overlieten aan hun personeel. Ze hadden het zelf veel te druk om zich daarmee bezig te houden. Maar ze wilden wel goede ouders zijn, dus zorgden ze ervoor dat hun kinderen niets te kort kwamen. Ze gaven de kinderen veel speelgoed en dure cadeaus. Jammer genoeg hadden ze geen tijd voor hun kinderen.
Toen kwamen er slechte tijden in hun leven. De zaken gingen niet meer zo goed en door allerlei oorzaken verloren ze veel geld. Dit gaf een grote verandering in hun leven. Ze konden zich niet langer personeel veroorloven. Dus waren ze wel verplicht zelf meer aandacht aan hun kinderen te geven. Daar hadden ze nu ook de tijd voor. Op een avond toen de vader thuis kwam na een lange en vermoeiende dag van hart werken, ging hij op zijn stoel zitten om wat uit te rusten. Meteen klom zijn jongste dochtertje op zijn knie, deed haar armen om hem heen en zei: ‘Vader, word maar niet weer rijk. Toen u rijk was, kwam u nooit in de kamer, maar nu hebt u tijd voor ons en wij kunnen bij u zijn, op uw knie zitten. Vader, word maar niet weer rijk. Wij zijn zo veel gelukkiger met elkaar’.
25-05-2011
132