Zondag zongen we het tijdens de dienst. Ik kwam net terug uit India, en op dat moment kwam het gejuich meer over als een pijnlijk gekreun van een schepping in grote nood. Het 15 meter hoge afgodsbeeld dat boven de bouwvallige hutjes uittorende stond nog op mijn netvlies gebrand. De verhalen over kinderoffers klonken nog na in mijn oren.
Door het leven getekende bedelaars kwamen langs in mijn gedachten, samen met vreemd opgetuigde Hindoe priesters. Stranden vol met poep, kleine kinderen die achter mij aanliepen, de aidspatiënten diep in het afgelegen deltagebied. Trommelaars die boze goden verdreven. Wierook om andere goden een plezier te doen. Vertrapte mensen die met een klein schrapertje tientallen vierkante meters poep van heilige koeien aan het ruimen waren.
Wat nou gejuich, de schepping kreunt in alle hevigheid en niet alleen in India. En toch… Zo leert de bijbel ons is er hoop die reden geeft tot vreugde.
Ik moest denken aan de professor die we ontmoetten. Al meer dan 10 jaar gaat hij wekelijks naar een dorpje waar de ‘snake catchers’ wonen. Die mensen leiden een armoedig bestaan en beoefenen een levensgevaarlijk beroep uit. Zijn verlangen om de liefde van Christus met hen te delen draagt vrucht. Een kleine 100 mensen zijn tot geloof gekomen en gedoopt. In het duister van de avond tussen de hutjes hoorden we getuigenissen van genezingen en antwoorden op gebed. Er werd uit volle borst gezongen en kleine kinderen zaten te bidden. Dus toch! Daar juichte de schepping tussen de krakkemikkige hutjes, de modder en het huisvuil!
Het gesprek met Pastor John kwam weer in gedachten. Zittend op een plasticstoel in zijn kerkje vertelde hij over zijn problemen met Hindoe extremisten. Op gevaar voor eigen leven vertelt hij in het dorp van de hoop die er is in Christus. Ondanks tegenstand zijn er tientallen tot geloof gekomen en bewijst het cement en de stutpalen achter het gebouwtje dat hij vertrouwen heeft dat God doorgaat met Zijn werk. Te midden van de tegenstand en de moeite klinkt daar gejuich van hen die uit diepe duisternis in het Licht van Christus geplaatst zijn.
Ik zie nog de kliniek midden in het Deltagebied aan het einde van de begaanbare weg. Dagelijks komen daar patiënten die nergens anders terecht kunnen. Geduldig wacht een groepje ouderen op de maaltijd die ze daar 1x per dag ontvangen. Te oud en te zwak om te juichen, maar intens dankbaar voor de liefde die hen geboden wordt.
En daar middenin een dorp waar mannen, vrouwen en kinderen in de steengroeven werken staat een klein wit kerkje. Met grote letters staat erop: “Good shepherd community church”. Met de komst van het evangelie is deze gemeenschap gaan veranderen. De kinderen gaan naar school, met
microkredieten werden de huizen opgeknapt, staan er naaimachines in het kerkje
en is er een klein winkeltje gekomen. Middenin het kerkje zongen de kinderen liedjes over de Here Jezus. De boodschap van het evangelie die in de breedte en de diepte een gemeenschap verandert. Gejuich klinkt op uit de kerk middenin een gemeenschap waar tot voor kort de steengroeve hun enige hoop was.

Onze tijd met Joseph en Gheeta blijft mij altijd bij. Voor 100% gepassioneerd om iedereen in de meer dan 100 dorpen in het Deltagebied te bereiken met het evangelie. In 30 jaar tijd zijn er meer dan 5000 mensen tot levend geloof gekomen. De vrucht van het werk gaat gepaard met vele tranen zo vertelden zij ons. Tijdens een speciale dienst die we bijwoonden in hun nieuwe kerk klonk het gejuich van honderden stemmen. Ze hadden Christus gevonden door het getuigenis van dit echtpaar.
Te midden van de slavernij en het onrecht waar Gods schepping in verkeert wordt de boodschap van hoop uitgedragen in het leven van alledag. Hierdoor vinden duizenden mensen de weg tot God de Vader door Jezus Christus.
Dus toch gejuich tot eer van God voor elke ziel die door Zijn genade gered wordt uit dit troosteloze bestaan.
Wil je meer weten?
Info over het werk van OM in India: www.omindia.org
Info over het werk Joseph en Geetha Komanapalli en de st. Hermon Living Water Ministries: www.hlwm.org
25-10-2011
157
https://www.omindia.org