Voor veel mensen is wandelen een mooie en gezonde manier om zich te ontspannen en te genieten van de natuur. Een goede gewoonte in de drukke tijd waarin wij leven. Toch lijkt het soms alsof de drukte van alle dag zelfs tijdens het wandelen nog in ons zit. We willen graag zoveel mogelijk kilometers maken en hebben geen tijd om onderweg even stil te staan. Wanneer we tijd nemen en een moment stil op een bankje gaan zitten, dan zien we soms verrassend mooie dingen die we tijdens het wandelen niet opgemerkt hadden. Dan gaat het net als bij iemand die wat langer naar een schilderij kijkt en steeds meer details ontdekt.
Geloof wordt ook wel voorgesteld als wandelen met God. Bij deze wandeling kunnen we echter ook zo maar in beslag genomen worden door de drukte van ons werk of zelfs door onze drukke activiteiten binnen onze kerk. We wandelen wel, en dat is heel goed, maar hebben we nog tijd om ons op een rustig moment over onze Hemelse Vader te verwonderen.
In de bijbel kun je op verschillende plaatsen lezen hoe het volk Israël wordt opgeroepen om te gedenken. Op gezette tijden denken ze terug aan dat geweldige moment, waarop God hen met machtige hand bevrijdde uit de slavernij van Egypte.
Zo mogen ook wij denken aan het moment waarop de Here Jezus aan het kruis van Golgotha de macht van het kwade heeft gebroken en overwonnen. Wie dit in geloof aanvaardt, wordt bevrijd uit de macht van de duisternis en krijgt een plaats in Gods koninkrijk van licht. Het is een grote rijkdom als je daar weet van mag hebben en goed om bij stil te staan, ook al is het misschien al lang geleden dat je de Here Jezus mocht leren kennen.
Zullen we zo af en toe even gaan zitten en denken aan Gods liefde en genade, aan ons gegeven in de Here Jezus.
Teksten om hierbij te lezen:
Colossenzen 1 vers 13 en 14
Colossenzen 2 vers 13 t/m 15
24-01-2012
187