Eerst zelf lezen: Johannes 3:1-12, 1 Korintiers 2:11-16. Even om je bij te praten: We hebben het deze dagen over oordelen, een heet hangijzer onder christenen. Voor- en tegenstanders van Jezus kennen toch allemaal wel zijn populaire uitspraken ‘wie zonder zonde is werpe de eerste steen’ en ‘oordeel niet, opdat er niet over jullie geoordeeld wordt’. Dat zijn uitspraken die, mijns inziens, ook wel regelmatig uit de context worden gehaald.
Jezus is zeker niet tegen oordelen, als het maar op de juiste manier gebeurd. We worden juist opgeroepen om betrokken, wakker en waakzaam te zijn over ons eigen levenspatroon en dat van mede-christenen in onze omgeving. Juist omdat we Jezus volgen en volgens Hem een lichtend voorbeeld voor de wereld mogen zijn als Zijn leerlingen. Gisteren hebben we het gehad over die belangrijke eerste stap.
Reflecteren en in biddende afhankelijkheid van Gods Geest naar je eigen leven kijken. Groeien door jezelf blijvend te spiegelen aan Jezus en steeds weer bij te sturen (dus gehoorzaam te zijn). Niet gelezen? Check dat blog hier.
Leerlingen van Jezus botsen soms met hun omgeving
Vandaag gaan we het hebben over onze verantwoordelijkheid voor andere mensen. En dan met name mensen die nog geen christen zijn en dus heel anders in het leven staan waarschijnlijk. Ik denk dat (zeker jonge) christenen vaak brokken maken als ze hun levensvisie enthousiast op anderen gaan leggen. Onbegrip, frustratie, angst (‘zit je bij een sekte ofzo?’) verwijdering en soms zelfs verbroken relaties zijn makkelijk het gevolg van een houding die kan lijken op ‘veroordelen’.
Ik denk dat je appels en peren niet kunt vergelijken en ook een christen en niet christen zijn ten diepste totaal anders geloof ik. Tuurlijk beide zijn mensen met alles wat daarbij hoort. Een christen is geen haar beter dan een niet christen. Ik heb veel vrienden, familie en kennissen die geen christen (willen) zijn maar met wie ik het prima kan vinden gelukkig. Wat bedoel ik dan?
Jezus als bewoner van je hart, een niet te overschatten wonder!
Christenen hebben een lichtend en vrij radicaal en voorbeeld en dat is Jezus Christus zelf, de Zoon van God. Als mensen hier op aarde in Hem gaan geloven en vervolgens nog een stap verder gaan door hun leven aan Hem toe te wijden, Zijn discipel (leerling) worden, gebeurd er nog iets wonderlijks. De Heilige Geest komt wonen in de gelovige en hierdoor ontstaat een heel bijzondere eenheid tussen God (Jezus) in de hemel en een mens hier op aarde. Iets vanuit de hemel komt wonen in een heel gewoon mens. Op die manier gaan mensen veranderen van binnenuit. Dat wonder is nooit te onderschatten!! De Bijbel gaat tot leven komen en rechtstreeks tot ons spreken. Aanbidding ontstaat. Nieuwe verlangens gaan groeien en oude passies kunnen zomaar verflauwen of helemaal verdwijnen. Iemand veranderd naar het beeld van Jezus omdat Jezus zelf in die persoon is komen wonen. Die verandering van binnenuit is nooit, ECHT NOOIT, te evenaren door opvoeding of regels die van buitenaf worden opgelegd. Hoe welwillend iemand ook is. Geestelijk leven is levend door de aanwezigheid van God en veel meer dan een geïnspireerde set levensprincipes of handboek voor een lekker lopend leven.
Daarom zegt Jezus ook dat iemand die wedergeboren is (dat is dus geestelijk geboren worden door de kracht van de Heilige Geest) het Koninkrijk van God gaat zien en kan binnengaan. Dingen die voorheen belachelijk klonken gaan ineens logisch aanvoelen. En als iemand een stuk uit de Bijbel voorleest over leven als volgeling van Jezus roept ‘iets’ in jou: “JA, dat wil ik zo graag”. Ook al weet je dat volmaakt leven niet lukt en dat je regelmatig niet waarmaakt wat je innerlijk verlangt. Het verlangen op zich is al een groot wonder. Het is Gods Geest in jou.
Eenheid en herkenning
Ook de eenheid en herkenning die (opr)echte christenen met elkaar kunnen ervaren in gebed, aanbidding, gesprekken is gevolg van diezelfde Geest die in allen woont. Het is voor mij een van de grootste bevestigingen en wonderen geweest van mijn nieuwe leven als christen dat op mijn twintigste begon. Ik heb christenen van alle leeftijden en uit tientallen landen ontmoet en steeds weer werd ik geraakt door de eenheid die er was en de diepte van de gesprekken. Alsof je elkaar al jaren kent soms. Dat is een wonder van geloof. Het gaat verder dan het delen van een gezamenlijke hobby of levensvisie. Het is een diepe eenheid omdat iets in jouw hart deel is van iets in het hart van die ander. Snap je wat ik bedoel. Dezelfde Persoon woont in alle christenen. Uit welk filiaal van de wereldkerk ze ook komen.
Wat heeft dit nou met oordelen te maken?
Nou, ik heb soms gezien dat christenen hun principes (vanuit de Bijbel en innerlijke overtuiging) probeerden te leggen op niet christenen. Bijvoorbeeld een jong stel (niet gelovig) dat ging samenwonen kon rekenen op kritiek van gelovige omstanders. Kritiek op Boeddha beeldjes in de tuin. Kritiek op taalgebruik. Kritiek op kijkgedrag op tv. Kledingkeuze. Muziek. Yoga-cursus, Etc. In Nederland zijn christenen niet in de meerderheid en dat is te merken. Ook als het gaat om visie op ethische kwesties waar christenen diepgevoelde overtuigingen over hebben die vaak niet samengaan met de mening van de meerderheid. Tja, eigenlijk heel logisch.
Ik denk dat we als gelovigen nooit ‘onze Bijbelse waarheid’ op een ander kunnen leggen. Iemand die de Geest niet bezit kan ook niet op die manier kijken. Daarmee ben je niet beter dan die ander hoor. We zijn geen millimeter beter. Je bent ook niet moreel superieur. Uit de hoogte zwijgen en veelbetekenend afkeurend kijken heeft ook geen enkele meerwaarde. Dat is niet wat Jezus deed en van jou vraagt! Trots en hoogmoed passen niet bij een christen toch?
Eerlijk getuigen (als er ruimte voor is) en Onvoorwaardelijk lief leren hebben
We mogen ontzettend dankbaar zijn dat Jezus in ons woont en ons veranderd in ons denken. We mogen dankbaar zijn dat we opnieuw zijn geboren en zo anders naar alles kijken. Maar we moeten niet verwachten dat anderen ook zo denken en leven. Wel bidden dat anderen ook die Liefde van Genade van God zullen ontdekken en met Hem willen gaan leven.
Maar tot die tijd
Wij mogen leren onvoorwaardelijk lief te hebben (ook als mensen alles doen wat God volgens ons verboden heeft). Niet te veroordelen. Niet de relaties verbreken om het geloof dat ons in twee verschillende werelden plaatst. Trouw zijn. En, heel belangrijk, ZELF LEVEN volgens de principes van Jezus. Tuurlijk, met vallen en opstaan en met vertrouwen dat Hij ons daarbij zal helpen. Geduldig en liefdevol als Hij is. Naar iemand die Jezus nog niet volgt kan je getuigen over je eigen leven (als die ander daarvoor openstaat. Je kunt Jezus’ liefde uitdragen door wie Hij in je is. Hij hield ook al van jou toen jij nog niets van Hem wilde weten. Zullen wij hetzelfde proberen?
Morgen gaan we het hebben over een heel andere groep mensen. Namelijk, onze mede gelovigen.
Dat is toch wel een ander verhaal. Tot morgen!
Martin Brand
03-08-2013
136
https://www.martinbrand.nu