Het leven is zwaar voor Syrische vluchtelingen in de kampementen in de Bekaa-vallei in Libanon met name voor vrouwen. Megan, één van de medewerkers van Medair in de Syrische crisis, vertelt het verhaal van Kafa, een vrouw die in moeilijke tijden zelfs haar huis nog openstelt.
De eerste keer dat ik Kafa Ahmed zag, zat ze op de grond voor haar tent met een stapel rietmatjes en draad. Kafa was bezig om de matten aan elkaar te naaien om ze daarna in haar tent op de vloer te leggen. Om haar heen zaten haar dochter en schoonzus. Een groep kinderen rende tussen de tenten door, spelend met gebroken plastic speelgoed en oude schoenen.
Acht kinderen
Kafa vertelde dat ze acht kinderen had. Ze zat vol met verhalen over haar leven in Syrië. Ook vertelde ze graag over de problemen van het dagelijks leven in de kampen. Kafa kwam met haar gezin uit Idlib in Syrië. Haar man Yaccoub was daar taxichauffeur. Toen anderhalf jaar geleden de bombardementen in hun stad begonnen, vluchtte het gezin met de bus naar Libanon.
Yaccoub pakte zijn mobiele telefoon om me een filmpje te laten zien van hun verwoeste huis in Syrië. Het zag eruit alsof een raket naar binnen was gevlogen en het huis in lichterlaaie had gezet. De ramen waren gesmolten door de hitte en alles was kapot.
Gezondheidsklachten
Kafa vertelde over de dagelijkse problemen die ze sinds hun aankomst in het informele kamp beleefde. Vooral goed eten krijgen was moeilijk: vlees, yoghurt en lebneh (een soort hangop). Meestal aten ze die dingen dus gewoon niet. Kafa liep tijdens de vlucht naar Libanon een hernia op. Haar man heeft aanhoudende gezondheidsklachten omdat ze geen medische zorg kunnen krijgen.
“Het leven in Syrië en het leven in Libanon verschillen als hemel en aarde,” zei ze.“In Syrië kun je alles krijgen. Hier zijn er zo veel mensen, dat je in de rij moet staan.”
Leven in de kampen
Het leven in de kampen kan met name voor vrouwen zwaar zijn. Zij zijn vaak verantwoordelijk voor het huishouden, de zorg voor veel kinderen en hebben daarnaast nog betaald werk als ze dat kunnen vinden. Vrouwen komen vaak op het land te werken, omdat de landeigenaren bij voorkeur vrouwen en kinderen aannemen. Die zijn gemakkelijker aan te sturen en nemen genoegen met lagere lonen dan mannen.
Sinds hun aankomst in het kamp, vult Kafa haar dagen met huishoudelijk werk. Ze haalt water om te wassen en te koken, maakt het huis schoon, maakt eten voor haar kinderen en doet de afwas.
Hoop op een betere toekomst
Toch houden Kafa en haar gezin hoop op een betere toekomst. Ze zijn lovend over Medair en de andere organisaties die hen geholpen hebben in deze zware tijden. Medair heeft dit gezin vinylzeil gegeven voor over hun tent, plastic zeil, vloerkleden, jute en spijkers – materialen waarmee ze beschermd zijn tegen de kou en de regen.
“De winter was zwaar en we konden jullie spullen heel goed gebruiken,” vertelde Kafa. “Daarmee konden we het water buiten de tent houden.” Terugdenkend aan vroeger vertelde Kafa me over wat ze in Syrië at, de gouden ringen en sieraden die ze droeg, het schone water dat ze had om te douchen en te wassen en haar droom dat al haar kinderen naar school zouden kunnen.
Vriendin
“Ik wilde al mijn kinderen naar school laten gaan,” zei Kafa. “Maar dat gaat nu niet lukken.”
Toen ik wilde vertrekken, verraste Kafa me doordat ze me vroeg binnen te komen. Ze had weinig eten en maar één ruimte waarin ze ook moesten slapen, maar toch noemde ze mij ‘vriendin’ en nodigde ze me uit voor een avond bij haar thuis.
Deze kracht en dit uithoudingsvermogen zie ik steeds weer bij de Syrische vrouwen. Kafa’s oude leven en haar dromen voor haar kinderen zijn nu vervlogen, maar haar kracht is niet verdwenen. Vrouwen zoals Kafa blijven vriendelijk en gastvrij, in tijden van zorgen en in tijden van overvloed.
Mediar
© Medair / Syrian
10-05-2014
Hulpverlening
https://relief.medair.org/nl/stories/meet-kafa-a-woman-of-unwavering-kindness/