Hannie Wijnhoud, projectcoordinator voor ZOA in Liberia, ontmoette Matthew Saekir en deelt graag zijn verhaal. Dit is één van de vele voorbeelden die duidelijk maken wat de impact van Ebola is op een gezin en uiteindelijk op een land. ZOA werkt aan voorlichting en sanitatie en daarnaast aan herstel en opbouw van de economie.
Matthew: “Ik ben 26 jaar oud en woon al mijn hele leven in Centraal Grozierville, in Montserrado. Ik heb zes zussen en een broer. Mijn ouders werkten dagelijks op het land, terwijl wij naar school gingen. Ik heb de middelbare school afgerond, ben getrouwd en we kregen twee dochters: Maria en Princess. Net als mijn vader en grootvader, werk ik ook op ons land. Wij zijn als gezin lid van de Evangelic Missionary Group, we komen samen in de kerk net naast ons huis.
Hard getroffen
In maart 2014 hoorden we het nieuws van Ebola, maar we besteedden er in eerste instantie weinig aandacht aan. Todat we op 12 september 2014 één van de leden van onze kerk verloren. We belden het Ebola-team en de bloedtest was positief, daarna nam het begrafenisteam het lichaam mee. Mijn schoonzus werd met spoed naar het ziekenhuis in Monrovia gebracht maar overleed eind oktober aan Ebola. Haar twee kinderen woonden in mijn huis, maar ook zij waren besmet en stierven begin november in ons huis. Het Ebola-team kwam om ook hen te begraven. Ze bespoten ons huis voor zeven dagen, voordat we hier opnieuw konden wonen. We sliepen tijdelijk in de kerk hiernaast. We werden verstoten door het dorp, iedereen was bang om te worden besmet. Mijn moeder werd ziek en werd na twee dagen toegelaten in het ziekenhuis in Monrovia. Ze reageerde niet op de behandeling, verloor haar eetlust en na vijf dagen overleed ze, op 17 november 2014. We hielden geen begrafenis, haar lichaam werd verbrand.
Een goede uitslag
Aan het einde van de maand kreeg mijn vrouw koorts. Ik dacht dat ze de volgende met Ebola zou zijn. Ze werd direct naar het ziekenhuis gebracht maar gelukkig was de eerste test negatief, en de tweede en derde ook! Na twee weken van behandeling werd ze vrijgelaten uit het ziekenhuis. De hele familie (14 personen) woonde samen in mijn huis van september tot december 2014. We zijn gezamenlijk in quarantaine geweest voor 42 dagen. In de tijd kwam een contactpersoon twee keer per week bij ons op bezoek, maar we ontvingen geen eten, geen medicijnen, niets. Ik ging gewoon naar ons land en bracht cassave en ander voedsel mee. Op de vraag of hij zich niet verlaten voelt door veel mensen antwoordt Matthew: “Ja, mensen hebben ons in de steek gelaten, maar ik kan het ze niet kwalijk nemen, ik begreep waarom”.
Voorzichtig vooruit kijken
We proberen de draad weer op te pakken in het leven; mijn zussen en broer zijn terug in Monrovia en Firestone. Mijn vader en grootouders wonen bij mij op het erf.”
ZOA
ZOA
10-03-2015
Hulpverlening
https://www.zoa.nl
