De 28-jarige Eden uit Eritrea vluchtte met haar gezin naar Ethiopië. Met haar man Mikias (32) en zoon Neftalem (10) woont ze in de Ethiopische hoofdstad Addis Abeba, samen met duizenden andere vluchtelingen.
Het is alweer negen jaar geleden dat het gezin uit Eritrea vertrok. De situatie is er sindsdien niet veranderd, vertelt Eden. “In alles word je gedwongen door de overheid. Je kunt niet zelf bepalen naar welke school je gaat of waar je gaat werken. Ook moet iedereen vanaf 17 jaar verplicht het leger in. Tenzij je als vrouw getrouwd bent en kinderen hebt. Om die reden trouwen veel meiden al op jonge leeftijd, net als ik.”
Vlucht uit Eritrea
Haar man Mikias werkte in Eritrea destijds voor een internationale organisatie. Toen de overheid aankondigde dat alle internationale hulporganisatie het land moesten verlaten, was het voor hem niet langer mogelijk om te blijven. “Mikias is eerst gevlucht. Ik ben hem later gevolgd met onze destijds 6-maanden oude zoon. De vlucht zelf was vreselijk. Samen met mijn kind moest ik dwars door de linies met soldaten heen, ik was zo bang!”
In elkaar geslagen
Uiteindelijk bereikte ze de grens met Ethiopië en werd het jonge gezin herenigd in een vluchtelingenkamp. Maar ook daar waren ze niet veilig. “Er waren geregeld verkrachtingen en steekpartijen. Mikias is zelfs in elkaar geslagen in ons eigen huis. Het was verschrikkelijk!” Ook Eden werd in het kamp aangevallen en in elkaar geslagen. Om die reden mocht het gezin na een jaar weg uit het kamp en zich vestigen in de stad.
Woonsituatie
In Addis Abeba woont het gezin nu veilig in een klein huurhuisje. “Van de Ethiopische overheid mag je het kamp alleen verlaten als je een sponsor hebt die je voorziet in je levensonderhoud. De afhankelijkheid van anderen is dan ook groot”, legt Eden uit. In de stad krijgen Eden en haar gezin steun van Dicac, een partnerorganisatie van ZOA. “Het verlicht de situatie, maar de zorgen blijven. Mijn zoon kan gelukkig naar school, maar het uniform, schoolgeld en vervoer moeten we zelf betalen. Het is duur, maar we vinden het belangrijk dat hij naar school gaat.”
Toekomst
Het vinden van werk is erg lastig. Door de vele goedkope arbeidskrachten in de stad maak je als vluchteling amper kans. Mikias kan af en toe helpen bij vrienden die een garage hebben, maar een vaste baan zit er helaas niet in. Het opbouwen van een toekomst is dan ook moeilijk. “Onze droom is om met z’n drieën terug te gaan naar Eritrea. Maar voorlopig zie ik weinig perspectief voor een oplossing. Ik kan alleen maar bidden voor verandering.”
Klik hier om ook het verhaal van Argudi te lezen. In Ethiopië werkt ZOA samen met lokale partners aan het ondersteunen van vluchtelingen in steden. Helpt u mee?
ZOA
ZOA
30-01-2016
Buitenland
https://www.zoa.nl
