Martin Brand: Ik wist niet wat me overkwam

Die eerste bewuste, wezenlijke ontmoeting van mijn hart met God is nog steeds de basis onder mijn geloof. Al honderden keren heb ik proberen te delen wat je met woorden sowieso tekort doet. Ik wist niet wat me overkwam toen, tijdens een gebed, ik diep in mijn ziel werd aangeraakt en op een nieuwe manier tot leven kwam. Het was een wonder. Misschien moet ik dat niet willen begrijpen of theoretiseren.

In het lied ‘Jezus nooit gezien’ probeer ik het onder woorden te brengen. Maar ook in liedjes als ‘woorden kwijt’, ‘als U trekt aan mijn hart’, ‘Heilige God’ en nog vele andere nummers doe ik een poging om te beschrijven wat er in mij gebeurt als ik iets van God proef. Eigelijk is taal niet toereikend want God zelf of wat Hij doet is altijd overstijgend.

Een pasgeboren baby

Met een aangeraakt leven en ontwaakt geloof ontmoette ik vele christenen die me bij de hand hebben genomen. Ik werd gedoopt, leerde de Bijbel kennen, luisterde naar christelijke muziek en mijn persoonlijke ervaring met God en Jezus werden gekoppeld aan en geduid door ‘de christelijke leer’. Ik leerde veel nieuwe termen en de ongeschreven en geschreven verwachtingen van een gelovige kennen. Ik hoorde van oudere christenen dat ik nu ‘een pasgeboren baby in het geloof was’ en nu zou gaan opgroeien tot volwassenheid. Daarvoor had ik een gemeente, onderwijs, chr. vrienden en levenservaringen nodig.

En wat heb ik veel geleerd de afgelopen 15 jaar. Ik ben al die dominees (vooral Oscar Lohuis), schrijvers, zangers, leidinggevenden bij Youth for Christ en Operatie Mobilisatie en mijn vrienden heel dankbaar voor wat ze me hebben gegeven aan wijsheid en onderwijs in het christelijk geloof. Het heeft me enorm gevoed en gevormd. En nog steeds luister ik veel naar verschillende sprekers en lees ik graag over theologie en leven met God.

Wees stil en weet…

En tegelijkertijd proef ik bij mezelf de laatste jaren ook een groot verlangen naar voeding vanuit de Bron zelf. Door het zoeken van die overstijgende, niet te begrijpen of te (be)vatten God. Door het besef dat ik, klein mensje, deel mag zijn van Zijn grote schepping. Ik verlang naar stilte. Naar onder de indruk zijn van het wonder van God. Zonder dat uit te hoeven leggen of woorden te geven. Ik zou het wel fijn vinden als er in mijn leven weer wat meer ruimte komt voor verwondering. Gebed. Aanbidding. Ontmoeting. Klein(er) worden in de geborgenheid van een liefdevolle Maker. “Wees stil en weet dat Ik God ben…” is een lied dat regelmatig door mijn gedachten gaat.

En na een inspirerende theologie avond vol discussie en studie ‘weet ik’ misschien wel meer over (iemands beeld van) God. Maar ken ik Hem daarna ook beter. Weten (of denken te weten) is niet altijd kennen.

Iets verliezen in Godsdienst

Onze ‘leer over God’ kan nooit tippen aan het ‘leven met’ God. We praten misschien veel te veel óver Hem. Proberen Hem uit te leggen aan anderen. Behapbaar te maken. Simpel en overzichtelijk. “Wat vindt God hiervan? Wat wil God? Wat zegt God precies over”. Op elke geloofsvraag is soms een antwoord al geformuleerd voordat de vraag echt goed is doorgedrongen. We vinden en denken van alles over het geloof, óns geloof en de manier waarop anderen het vormgeven. Maar daarin verliezen we misschien makkelijk de belangrijkste levensader voor een veranderend (geloofs)leven. De intieme persoonlijke omgang de ‘Onzichtbare Levende’. Ik besef me dat ik met elke titel te kort schiet.. Het is haast lachwekkend, maar niet zo bedoeld.

Ik weet niet precies wat ik met dit schrijven wil bereiken. Ik wil graag iets zeggen maar vind het moeilijk om de juiste woorden te vinden. Maar ja, daar ging dit hele blog over. Wat dat betreft wel in lijn dus… Fijn dat dan iets tenminste klopt’…

Misschien is het wel zo dat ik niet wil weten wat me overkwam. Maar ik wil weten dat me iets overkwam. En ik verlang dat het me vaker overkomt. Dat God beweegt in mijn leven. Hoe vaag het misschien ook klinkt voor sommigen die dit lezen. Het mag ook wel vaak zijn. Als het maar echt is. Van God is. Zoals die blinde man die eens door Jezus was genezen en daarover verantwoording moest afleggen aan de Raad. Ze wilden weten ‘hoe’ het kon gebeuren dat hij weer kon zien. Verklaring, theorie, achtergrondinfo… De man gaf een prachtig antwoord. “Ik weet niet hoe Hij het heeft gedaan. Ik weet alleen dat ik blind was en nu kan zien”.