Op 19 februari presenteerde Rob Nijhoff zijn boek ‘Wat is wijsheid?’, de nieuwste uitgave van het Wetenschappelijk Instituut. Tijdens het drukbezochte symposium ‘Toekomst voor christelijke politiek’ spraken ook Gert-Jan Segers, Paul Visser en Jan Hoogland.
Politieke partijen, niet alleen christelijke, hebben het zwaar. Het is moeilijk voor partijen leden aan zich te binden in een geïndividualiseerde samenleving. Voor christenen geldt bovendien dat het vertrouwen in religieuze organisaties de laatste jaren daalt, hoewel binnen de Katholieke Kerk en de PKN een lichte stijging van vertrouwen is waar te nemen.
Het Evangelie heeft een heel positief verschil gemaakt in Europa, zegt Nijhoff, ondanks de zwarte bladzijden die er ook zijn. Bescheidenheid is op zijn plaats, maar er mag ook trots zijn op wat de christelijke traditie voor goeds heeft gebracht.
Christenen zijn dragers van die traditie; als christelijke partijen, maar ook als individuen. Allen vanaf een eigen plek, binnen christelijke partijen en daarbuiten. Nijhoff stelt daarom een PolitiekC voor: een netwerk van christelijke politici, dat die wijsheid die zij allen individueel meebrengen, samenbrengt.
Gert-Jan Segers
‘Wat ben ik blij dat dit boek is geschreven’, begon Gert-Jan Segers zijn betoog. ‘Dat de waarde van christelijke politiek is verwoord in dit boek.’ Segers ziet grote waarde in het samen bidden; juist in de politiek, die makkelijk in een machtsstrijd kan verzanden. Wijsheid is onze slechtheid en Gods genade zien. Dat is de bron van de christelijk-sociale politiek. De wijsheid die we lezen in de Bijbel is bladzij na bladzij een aanmoediging en inspiratie om het goede te doen. Niet de norm moet daarin voorop staan, maar de waarden. Laat eerst in de praktijk zien wat naastenliefde is, zegt Segers. Daarna pas komt de politieke doordenking en, eventueel, de wetgeving. De politieke partij is er dan ook niet om onze christelijke belijdenis hoog te houden; het is een middel om die staande te houden.
Paul Visser
‘Ik ben blij met christelijke politiek’, zegt ds. Visser, die eerder schreef over de ‘ellende van christelijke partijen’: ‘Juist als een christelijke partij haar punten op tafel legt, worden anderen extra alert. Alles mag, behalve christelijk.’ In de christelijke politiek is iets veranderd, zegt hij. Het gaat er niet meer om ergens tegen te zijn, om meningen en opvattingen, maar om verbinding en ergens vóór zijn. Maar christenen, en christelijke partijen, moeten zich niet rijk rekenen. De argwaan voor en weerzin tegen het christelijke geloof zit diep. We moeten ervoor waken onze overtuigingen op te leggen, en zout en licht zijn in deze wereld.
Jan Hoogland
Lange tijd werd christelijke politiek gekenmerkt door een reactief ‘houden wat je hebt’-denken, stelde Jan Hoogland. Tegenwoordig wijst het optreden van de ChristenUnie een andere kant op: het gaat niet meer puur om het uitdragen van ethische standpunten, maar ook om het oplossen van maatschappelijke vraagstukken. Wel is er aangaande christelijke politiek een waarschuwing op zijn plaats. Het kan zomaar gebeuren dat christenen de politiek tot een middel maken voor het realiseren van hoge idealen, vooral wanneer zij hun eigen overtuigingen niet kunnen relativeren. Christelijke politiek zou zich in het bijzonder moeten onderscheiden door zijn houding. Daarin is de constructieve houding van de ChristenUnie als bruggenbouwer een voorbeeld. Niet het christelijke stempel dat christenen drukken op organisaties of praktijken is voor mij het onderscheidende van christenen, zegt Hoogland, maar de houding van hartelijke inzet voor een goede samenleving.
ChristenUnie Wetenschappelijk Instituut
ChristenUnie
25-02-2016
Samenleving
https://wi.christenunie.nl