Van de één op andere dag alles achter moeten laten. Het is haast niet voor te stellen. Toch overkwam het Hussain. Uit angst voor het geweld moest hij samen met zijn gezin noodgedwongen vluchten.
“Elf maanden geleden moesten we vluchten uit Aleppo. Door de komst van IS was het uiteindelijk niet langer uit te houden in de stad. Er was zoveel geweld. Ik wilde mijn gezin in veiligheid brengen, dus daarom zijn we gevlucht.
“Op een motor ben ik toen samen met mijn vrouw en kinderen vertrokken. Het is echt een absurd verhaal als ik eraan terug denk, zo met z’n allen op één motor. Het enige wat we mee konden nemen was een deken, zodat we in ieder geval iets hadden om onder te slapen. Verder moesten we alles achterlaten in Aleppo.”
“De eerste drie maanden sliepen we in de open lucht. Vaak zagen we de kogels letterlijk boven onze hoofden door de lucht vliegen. Uiteindelijk kwamen we aan in Za’atari, een vluchtelingenkamp in Jordanië. Het was daar echt ondraaglijk. We moesten minstens een kilometer lopen voor water en er werd ontzettend veel gestolen. Ook daar was het verre van veilig. Daarom zijn we doorgereisd naar Irbid.”
“Op dit moment wonen we met z’n allen in een klein huisje. Het verkeert in redelijke staat, behalve dat het rioolwater van de bovenburen langs onze muren naar beneden lekt. Ons huis in Syrië is in handen van IS. Het was niet groot, maar tenminste van ons. We denken er vaak aan terug.”
“De grootste zorg voor nu is dat de kinderen niet naar school kunnen. Niet eens dat ik niet mag werken. In Jordanië bepaalt de overheid naar welke school de kinderen gaan. In ons geval ligt die school ver van huis, maar we kunnen de reis niet betalen. Ik heb geen idee waar ik het geld vandaan moet halen voor de onderwijskosten.”
Help Syrische gezinnen in het Midden-Oosten. Uw steun maakt verschil! Doet u mee? Klik op de website-link onderaan dit item en bezoek de site van ZOA, daar kunt u een donatie doen voor de vluchtelingen in het Midden-Oosten.
ZOA
ZOA
15-03-2016
Hulpverlening
https://www.zoa.nl
