Met Moederdag zetten we moeders in het zonnetje. Moeder Maria uit Oeganda is zo’n moeder, die dat ook zeker verdient. Wat is zij een sterke vrouw en bijzondere moeder! Ze kwam een aantal jaar geleden in ons vizier, toen zij aan het bevallen was op een brommer. Hoe gaat het nu met haar en met haar kinderen?
WorldVision-medewerker Nel doet verslag van haar ontmoeting met Maria. “Vanaf de veranda van het World Vision kantoor, zie ik een tafereel dat ik niet snel zal vergeten. Bij het hek staat een slanke vrouw in kleurige Afrikaanse kleding met drie jochies onder de vijf jaar. Een tweeling van 3,5 jaar oud en de jongste is twee. Ze kijkt verlegen maar vol verwachting richting het World Vision kantoor.
De bevalling was al begonnen
3,5 jaar geleden ontmoetten we Moeder Maria. Zij arriveerde toen achter op een brommer bij de lokale kliniek in Kyabigambire, ons projectgebied in Oeganda. Haar bevalling was al begonnen en het was een kwestie van tijd voor de tweeling zou komen.
De bevalling in de kliniek ging gelukkig goed, maar wat zou er van haar terecht komen als ze terug ging naar huis? Haar huis was niet meer dan een aantal palen met wat gedroogd gras als dak en modder en stro als muren.
De World Vision medewerkers zochten haar na de bevalling op en zagen dat de moeder en de twee jongetjes extra medische zorg nodig hadden. De kleintjes waren helemaal uitgedroogd. De moeder had niet genoeg borstvoeding en al helemaal geen geld voor melkpoeder. Onze collega’s brachten Maria en haar tweeling terug naar de kliniek, waar ik haar toen ontmoette. Sindsdien heb ik altijd een zwak gehouden voor deze moeder.
Verkeerde keuzes
Nu is ze terug en het weerzien is bijzonder en hartverwarmend. De stevige omhelzing spreekt boekdelen. Ze vertelt ons hoe het nu met haar gaat. “Op een gegeven moment vertrok ik samen met mijn man naar een ander gebied. We huurden daar een eigen stukje grond en wilden van de opbrengst ons gezin onderhouden. Maar mijn man is soms hele tijden weg en komt alleen langs om geld te halen. Tussendoor raakte ik ook opnieuw zwanger.” Daar zit je dan. Geen (trouwe) man, geen geld en geen mogelijkheden om goed voor je kinderen te kunnen zorgen.
We zien dat haar verhuizing haar en haar kinderen geen goed heeft gedaan en we vragen haar om terug te komen naar Kyabigambire, zodat we haar en haar kinderen kunnen ondersteunen. Want op het moment dat zij weer in het projectgebied komen wonen, hebben de kinderen weer toegang tot schoon drinkwater. De kinderen kunnen dan ook naar school ze krijgen ook weer de gezondheidszorg die ze nodig hebben.
Met bewondering kijk ik naar mijn collega’s, die met haar in gesprek zijn. Je zou denken dat ze dagelijks met dit soort gevallen te maken hebben en het hen verhart. Maar vol bewogenheid zoeken ze samen met haar naar een oplossing. Maria besluit dat ze op haar oude plek nog de oogst gaat binnenhalen en dan terug zal verhuizen. World Vision geeft haar dan ook een stukje grond, zodat zij haar eigen bestaan op kan bouwen en straks niet meer afhankelijk is van hulp. En dan gaat zij het ongetwijfeld redden, want wat is zij een krachtige vrouw!”
World Vision
World Vision
06-05-2016
Hulpverlening
https://www.worldvision.nl
