Wie is er kwetsbaarder dan een zwangere vrouw op de vlucht voor geweld, pril leven in zich dragend? In augustus 2014, toen Hivda zwanger was van haar eerste kind, vielen gewapende groepen haar dorp in Sinjar, Irak aan.
“We hadden geen auto en ik was zwanger,” vertelt de nu 21-jarige Hivda. Samen met zo’n 130.000 anderen vluchtte ze naar de berg Sinjar, waar ze tien dagen vast zaten.
“Ik werd ziek en er was geen water, schoon of vuil,” herinnert ze zich. “We hadden niets te drinken en het was zo heet. We dachten dat we doodgingen.”
Uiteindelijk werd er een veilige doorgang gecreëerd, zodat mensen de berg aan de noordkant konden verlaten. Enkele duizenden families bleven op de berg Sinjar en konden verzorgd worden met voedsel, water en onderdakmaterialen. Hivda bleef ook en op de berg beviel ze van haar kind.
Meer dan een jaar later werden de gewapende groepen verjaagd uit de stad Sinjar. Medair stuurde een team naar de berg Sinjar om de noden te onderzoeken.
In een gezondheidspost ten noorden van de berg spraken we met een patiënt, een oudere vrouw. Ze vertelde dat ze in het afgelopen jaar had geholpen bij de geboorte van vijf baby’s in haar dorp. Ze schatte dat ongeveer 100 vrouwen uit het dorp bevallen waren na de aanvallen. Slechts de helft van hen was daarvoor naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis gegaan, drie uur verderop. De anderen waren op de berg gebleven om thuis te bevallen, zonder getrainde hulp. Omdat er geen vrouwelijke zorgverleners in de buurt waren, liepen deze vrouwen het risico op complicaties tijdens de bevalling.
“Er is hier geen verloskundige, dus als er geen tijd meer is en het kind geboren wordt, dan moeten we het zelf doen,” zegt Havin, zwanger van haar zesde kind. Ze woont met haar kinderen in een tent bovenop de berg. “Ja, het maakt ons bang om hier op de berg te moeten bevallen. Naar het ziekenhuis gaan lukt soms niet. Het ligt eraan. Als we ‘s nachts weeën krijgen, dan kunnen we er niet komen.”
“Het regende,” herinnert Naza (21) zich. “Het was nacht en we hadden geen auto, dus ben ik daar bevallen. Er was geen zorgverlener die iets wist van bevallingen en ook geen verloskundige. Ik denk dat ik daardoor ziek werd, toen moest ik naar het ziekenhuis.”
“We hebben niet veel, we zijn arm en zitten in een lastige situatie,” vertelt Havin. “Het zou ons heel veel helpen als er een vrouwelijke dokter was.”
Dankzij giften van particuliere donateurs over heel de wereld is een medisch team van Medair, samengesteld uit mannen en vrouwen, in februari 2016 begonnen om gezondheidszorg te bieden aan families in tenten en huizen op de berg Sinjar of in de omliggende dorpen.
Medair
Medair – Bethany Williams
01-07-2016
Hulpverlening
https://www.medair.org