Zuid-Sudan: Als Medair niet gekomen was dan waren er veel doden gevallen

Diana Gorter van Medair: Het is heet, snikheet. Het zweet van de chauffeur drupt van zijn gezicht op zijn shirt, maar hij houdt zijn blik op de weg gericht. Hij stuurt de auto tussen de gaten en modderpoelen door, die na een nacht lang zware regen in de weg zijn ontstaan. Hij rijdt snel en we stuiteren op en neer, mijn Medair-collega’s en ik.

De koelboxen achterop de wagen moeten zo snel mogelijk op hun bestemming zijn. Er zitten mazelenvaccins in, die gekoeld worden met ijszakken.

Er is geen tijd te verliezen. In Aweil North vindt een levensbedreigende uitbraak van mazelen plaats. Honderden kinderen zijn ziek geworden en nog eens duizenden lopen gevaar. We hebben berichten gehoord van gemeenschappen waar dagelijks kinderen sterven. Elk kind tussen zes maanden en vijf jaar moet tegen mazelen gevaccineerd worden.

In de schaduw van een grote boom staan lange rijen kinderen en ouders te wachten. Dit is de eerste vaccinatielocatie die we aandoen. Het team werkt snel, maar de rij wordt niet korter. Er komen telkens weer nieuwe kinderen en moeders aanlopen. Een vrijwilliger fietst rond met een megafoon om de campagne bekend te maken.

Eén van de moeders die ik ontmoet heet Mary. Ze is 27 jaar, draagt een felrode jurk, heeft prachtige vlechten in het haar en minstens zeven kinderen om zich heen. Ze heeft drie van haar eigen vijf kinderen en nog een paar buurkinderen meegenomen om ze te laten vaccineren. Wanneer haar kinderen aan de beurt zijn, praat ze zachtjes tegen hen terwijl ze hen op schoot houdt.

“Mazelen is heel gevaarlijk,” vertelt ze, met haar dochter Arek tegen zich aan. “Ik ben heel blij, nu krijgen mijn kinderen geen mazelen meer. Als Medair niet gekomen was, dan waren er veel doden gevallen.”

Dit is niet de enige levensbedreigende zorg die Mary en haar gezin hebben. “We hebben grote problemen om genoeg eten te krijgen,” zegt Mary. “Ik verzamel brandhout en verkoop het op de markt om wat geld te verdienen.”

Onze blikken kruisen elkaar. Ze is maar één jaar jonger dan ik, maar onze levens zijn zo verschillend. “Aan het begin van de dag weet ik nog niet met wat voor eten ik naar huis kom, en of ik wel met eten thuiskom,” zegt ze.

Haar oudste kinderen gaan sinds januari van dit jaar naar school, maar Mary is zelf nooit naar school gegaan. Ze droomt er wel van. Bewondering voel ik opkomen voor deze dappere, slimme, jonge moeder. Ik ben onder de indruk van haar kracht, haar inzet om te werken aan een betere toekomst en haar hoop in zo’n moelijke tijd.

Ik zou haar in mijn eigen taal willen zeggen hoe dapper en sterk ik haar vind. We kijken elkaar weer aan en ik glimlach naar haar. Haar gezicht fleurt op en ze lacht terug.

Dan zoekt ze haar kinderen bij elkaar om weer naar huis te lopen. Ze draait zich om en zegt: “Vertel alsjeblieft aan de wereld dat we water, wegen, klinieken, zorgverleners en scholen nodig hebben.”

Een paar tellen later is ze weg. Ik neem mezelf voor om te doen wat ze me vroeg.

Het noodhulpteam van Medair heeft in mei 49.483 kinderen in Aweil North gevaccineerd om een levensbedreigende uitbraak van mazelen te stoppen.

Dankzij uw gift aan Medair kunnen mensen zoals Mary en haar familie deze moeilijke tijden in Zuid-Sudan overleven. Wilt u overwegen om vandaag een gift te geven?

Het werk van Medair in Zuid-Sudan wordt mogelijk gemaakt door het DG Humanitaire Hulp en Civiele Bescherming van de Europese Commissie, het Bureau voor Internationale Ontwikkeling van de Verenigde Staten, Common Humanitarian Fund, het Zwitserse Bureau voor Ontwikkeling en Samenwerking, Swiss Solidarity, de Belgische regering, het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken in samenwerking met Tear NL en door de Dutch Relief Alliance Joint Response for South Sudan, UK Aid en de gulle steun van particuliere donateurs.

Voor deze inhoud is gebruik gemaakt van informatie van Medair-medewerkers in het veld en op het hoofdkantoor. De zienswijzen in dit bericht vallen onder de verantwoordelijkheid van Medair en dienen op geen enkele wijze beschouwd te worden als de officiële opvatting van enige andere organisatie.