Eppo Bruins over keuzevrijheid scholen in heel Nederland

Het aantal leerlingen in Nederland daalt, en vooral in dunbevolkte krimpregio’s is dat goed te merken voor basisscholen. Er komen grote uitdagingen af op deze scholen. Daarom is het belangrijk dat de kleinescholentoeslag overeind is gebleven dankzij een motie van de ChristenUnie in 2014. En daarom trekt de ChristenUnie in het Verkiezingsprogramma extra geld uit om onderwijs in krimpregio’s op peil te houden.

Maar er is meer aan de hand. Kunnen ouders overal in Nederland de school kiezen die past bij hun levensovertuiging of pedagogische visie? Kunnen zij in dorpen in Groningen, Limburg, Zeeland en Zuid-Holland nog kiezen voor een school met een sterke identiteit, bijv. een christelijke school? Voor de ChristenUnie gaat het om een grondrecht van ouders. Daarom vind ik het zo belangrijk dat de ‘laatste school van de richting’ mag blijven bestaan. Of het nu gereformeerde, joodse, evangelische, Montessori of Vrije Scholen zijn: scholen met een sterke identiteit zijn kwalitatief goede scholen, zo bleek maar weer uit recent onderzoek.

Met die blik kijk ik ook naar dit wetsvoorstel over samenwerkingsscholen: valt er nog iets te kiezen voor ouders? Hoe garanderen we dat iedere ouder in Nederland de school kan kiezen die bij de eigen overtuiging en visie past? En: hoe stellen we schoolbesturen in staat om de kwaliteit op hun school op peil te houden?

Bekostiging, opheffingsnorm, stichtingsnorm

De ChristenUnie staat ervoor open om te praten over verandering, als we daarmee kwaliteit en diversiteit in onderwijs kunnen behouden. Daarbij moeten we vooral kijken naar de bekostiging, de stichtingsnormen en de opheffingsnormen. Concreet: als we de stichtingsnormen en de opheffingsnormen verlagen, geven we meer ruimte voor nieuwe scholen én houden we scholen met een sterke identiteit open. Zo’n voorstel heb ik helaas nog niet gezien vanuit het kabinet.

Ik zie wel twee wetsvoorstellen bij de Kamer liggen, die de identiteit van scholen raken. Waaronder een wetsvoorstel om de richtingen in het onderwijs te schrappen. Scholen in dunbevolkte regio’s lachen erom: die zijn al blij als ze hun ene schooltje in de lucht kunnen houden. En in dichtbevolkte regio’s is er al een heleboel keuze. Ouders zijn voor het overgrote deel tevreden tot zeer tevreden met de keuze die ze hebben. Ik vind het nog steeds moeilijk om de oplossingen die de staatssecretaris zoekt voor krimpregio’s NIET te zien als een poging de ruimte van het bijzonder onderwijs in te perken. Met het sleutelen aan richtingen, zonder eerst ook te kijken naar bekostiging en normen, begint de staatssecretaris te trekken aan de verkeerde kant van het touw.

Het complete artikel is te lezen op de website van de christenunie, via de link onderaan dit item.