Kees van der Staaij over de zorgfraude

SGP en ChristenUnie zijn geschrokken van de grootschalige fraude bij de Casaklinieken. Eerst berichtte het Nederlands Dagblad over miljoenenfraude door frauduleus declareren van narcoses. Daarna kwam naar buiten dat Casa Medical ook nog eens 9 miljoen euro gefraudeerd had door patiëntendossiers, verwijsbriefjes en zelfs het bestaan van medisch specialisten te verzinnen. De grote vraag is nu: is de onderste steen boven? Weten we nu eigenlijk wel alles?

De andere abortusklinieken hadden verwacht dat zij in de maand september – gelet op de abortusaantallen die CASA altijd doorgaf aan de inspectie – samen ongeveer 1250 abortussen extra zouden moeten uitvoeren. De SGP heeft contact opgenomen met de overige abortusklinieken, en die gaven aan dat die 1250 extra vrouwen zich bij lange na niet gemeld hebben. Sterker: er is een verschil van zo’n 400 vrouwen! De grote vraag is daarom: hoe is dit verschil te verklaren? Is het mogelijk dat er óók fraude is gepleegd met het declareren van extra abortussen die helemaal niet hebben plaatsgevonden? We vragen de minister dat uit te zoeken door bij alle abortusklinieken op te vragen hoeveel abortussen zij in de maand september 2017 hebben uitgevoerd, en dit aantal te vergelijken met dezelfde maand in 2016. Is de minister bereid daarbij ook te onderzoeken hoe het grote verschil in No-showpercentages tussen Casa (6,5%) en alle andere abortusklinieken (25-30%) verklaard kan worden?

Falend toezicht

De tweede vraag is natuurlijk hoe het kon gebeuren dat alle toezichthouders zó zaten te slapen. Dat is extra relevant omdat er is een directe subsidierelatie vanuit de overheid aan de orde is. Is het niet raar dat de IGZ altijd lovende commentaren gaf over CASA en slechts bij kleine puntjes de vinger legde? Hoe komt het dat het Zorginstituut de declaraties klakkeloos uitbetaalde, zonder te toetsen op rechtmatigheid? En waarom heeft de inspectie de voorwaarden voor veilige sedatie laten voortslepen, en ging ze daarbij uiteindelijk – tegen het uitdrukkelijke advies van anesthesiologen in – akkoord met de richtlijn met de lichte eisen die zijn opgesteld door abortusartsen? En tenslotte: hoe komt het dat de NZa alle eerdere signalen over foutieve declaraties niet serieus heeft onderzocht? Kortom: is de minister bereid op het onvoldoende functioneren van het toezicht te reflecteren en de Kamer hierover een brief te sturen?

Hoe nu verder?

De voortvarendheid waarmee de minister nu besluit om het failliete CASA door te laten gaan én nieuw leven in te blazen, heeft de SGP en de ChristenUnie verrast. Waarom laat de minister CASA, zonder onderzoek naar waar het misging, nu ‘gewoon’ opnieuw abortussen uitvoeren? De minister heeft toch de mogelijkheid om de vergunning in te trekken bij fraude? We moeten toch niet willen dat slecht gedrag wordt beloond? Waarom heeft de minister niet besloten om de vergunning van het failliete CASA alsnog in te trekken?

Het verbaast de SGP ook dat de minister ‘alle medewerking’ wil verlenen aan een zo vlot en soepel mogelijke doorstart van CASA. Deze houding is hoogst opmerkelijk omdat CASA niet voldoet aan de vergunningseisen. De CASA-klinieken staan niet voor niets onder verscherpt toezicht! De minister zegt dat de doorstart nodig zou zijn voor de ‘continuïteit van de abortushulpverlening. Zoals gezegd is dit nog allerminst zeker. Daarom vragen SGP en ChristenUnie om eerst de onderste steen boven te halen. Er kan wat ons betreft pas nagedacht worden over een eventuele doorstart als aan alle wettelijke en vergunningseisen is voldaan.