SGP is bezorgd over voltooiing Europese bankenunie

Bijna euforisch wordt gesproken over de “voltooiing van de bankenunie”. Steeds worden er nieuwe stappen gezet in risicodeling. Maar gezien de situatie in Italië is dat een gevaarlijke zet. Lees hieronder de bijdrage van SGP-Kamerlid Chris Stoffer aan het Algemeen Overleg.

“De voltooiing van de bankenunie” Dat klinkt de SGP wat te maakbaar in de oren. Nog een paar forse stappen, en dan zouden we de perfecte bankenunie hebben.

De SGP heeft er weinig vertrouwen in. Neem de situatie in Italië. Gelooft de minister dat met de voorgestelde stappen de risico’s gelijk over de landen gespreid gaan worden? Dat lijkt ons erg onaannemelijk. Er zijn een heleboel fundamentele verschillen en in de afgelopen decennia is gebleken dat er geen automatische convergentie is. Nu het economisch beter gaat, lijken de risico’s voor een tijdje wel onder controle. Maar in het geval van Italië lijkt dat vooral aan het enorme opkoopprogramma van de ECB te danken.

Ondanks alle signalen dat er geen convergentie plaatsvindt, zetten we steeds stappen en stapjes richting vergaande risicodeling. Ik hoef hier eigenlijk niet eens alle lastige termen als TLAC, G-SII, SBBS en EDD langs te gaan. Voor de SGP staat de lijn uit ons Europees verkiezingsprogramma nog steeds: Wel Europees bankentoezicht, geen gemeenschappelijke risicodeling. En ik hoop dat dat ook geldt voor de inzet van de minister.

Neem het Europees depositoverzekeringsstelsel. Het Europees depositoverzekeringsstelsel zou een ontbrekend puzzelstuk zijn in de bankenunie. Dat is klinkklare onzin. Zonder kan een bankenunie prima functioneren. Laat iedere lidstaat hier zelf maatregelen in nemen.

Het is een goed streven om eerst te pleiten voor risicoreductie. Maar de SGP is bang dat we daarmee toch stappen gaan zetten in een richting die we niet op willen. Je belooft andere landen steeds: als er maar voldoende aan risicoreductie wordt gedaan, dan gaan we ook risico delen. Maar wat nu als er verschillen in risico’s blijven bestaan? Kunnen we dan nog zeggen: nee, we gaan de stap naar risicodeling niet zetten? Graag reactie hierop.

Tot slot nog een vraag over Niet Presterende Leningen (NPL’s). In de stukken staat dat het percentage NPLs in de EU is gedaald naar zo’n 4%. In 2012 was dit nog meer dan 7% en nu zitten we weer op het pre-crisis niveau. Waar de SGP benieuwd naar is, is of het percentage NPL’s per lidstaat er nu ongeveer hetzelfde uitziet als voor de crisis of dat hier grote verschuivingen zichtbaar zijn die niet in het gemiddelde tot uitdrukking komen?