Dag in dag uit samenleven met iemand, die dan ook nog lang niet altijd de persoon van je dromen blijkt te zijn: we weten allemaal dat dat niet vanzelfsprekend is. David en Janet Congo schreven hierover een reisgids voor relaties: Nog lang en gelukkig.
Getrouwd om totaal verkeerde redenen!
We herinneren ons nog goed het plezier dat we hadden toen we ons flatje in het centrum van Chicago aan het inrichten waren en voor het eerst de cadeaus gebruikten die we met ons trouwen gekregen hadden. Die eerste weken dat we als getrouwd stel samen onze zelfbereide maaltijden aten, hadden we het gevoel alsof we vadertje en moedertje aan het spelen waren! Een paar jaar geleden kwam het bij ons op dat het wel leuk zou zijn onze oude dia’s tevoorschijn te halen om nog eens een kijkje in die flat te nemen. Na drie dia’s smeekten we elkaar ermee te stoppen! Wat was dat flatje saai en gewoontjes – onze herinneringen waren dus een stuk rooskleuriger dan de werkelijkheid. Op de een of andere manier hing er een glans rond dat stadium van pas getrouwd zijn.
Zelfs het betalen van de rekeningen, de taken waaraan we ons moesten aanpassen, en de realiteit van onze universitaire studie leken op de een of andere manier lichter omdat we samen waren. Doe je ogen eens even dicht en herinner je de eerste maand van je huwelijk. De bruiloft met alle feestelijkheden en de huwelijksreis met alle herinneringen lagen achter je. Je stond voor een onbekende toekomst met de persoon van wie je hield aan je zij. Samen waren jullie er klaar voor om een huishouden op te zetten en een gezamenlijk leven te beginnen – een gehuwd leven.
Waarschijnlijk was het een hele overgang, van alle aandacht van de vrijgezellenfeestjes en de bruiloft naar het met zijn tweeën zijn. Naarmate de tijd vorderde, en je ontdekte hoe het was om dag in dag uit samen te leven met een ander, en niet altijd de persoon van je dromen, speelde er zo af en toe misschien wel een duistere gedachte door je hoofd: Ben ik niet te snel getrouwd? Ben ik niet om de verkeerde redenen getrouwd? Als je die vluchtige gedachten herkent, welkom bij de club. Na vijfentwintig jaar kijken en counselen is ons standpunt dat de meeste echtparen, zo niet alle, ‘om de verkeerde redenen’ getrouwd zijn.
Verkeerde redenen
Sommigen van ons zijn getrouwd in de hoop op een verzorgd bestaan, omdat we gewend waren dat anderen de verantwoordelijkheid voor ons leven op zich namen. Sommigen van ons waren het zat om alle lasten van het leven te dragen als alleenstaande, en dus trouwden we om wat verlichting te vinden. Anderen kregen misschien het gevoel dat ze stikten onder de bemoeizucht van pa en ma. Het was alsof onze ouders niet wilden dat we opgroeiden en zelf iemand werden, en dus gebruikten we het huwelijk als onze onafhankelijkheidsverklaring.
Misschien lag er sociale druk achter je besluit om te trouwen. Je vrienden waren verloofd, getrouwd, begonnen misschien zelfs al een gezinnetje te stichten, en jij wilde niet achterblijven of als het vijfde wiel aan de wagen gezien worden. Misschien ervoer je de ‘vleesmarkt’ van de sociale scene van je opleiding of vriendengroep en was je maar al te blij aan die druk te kunnen ontsnappen met een ‘vangst’. (Als je een christelijke opleiding gevolgd hebt, weet je over welke sociale druk we het hebben. Eén afspraakje is genoeg om de tongen in beweging te krijgen. Vanaf dat moment ga je door voor een stel.)
Seksuele aantrekkingskracht kan hebben bijgedragen aan je keus voor het huwelijk. Zulke overweldigende gevoelens had je nog nooit gehad. Jullie konden maar nauwelijks je handen van elkaar afhouden omdat de aantrekking zo sterk was, en je vroeg je af of het mogelijk zou zijn je tot je huwelijk te onthouden van seks. Sommigen gaven toe aan de seksuele druk. Als dat uitliep op een zwangerschap, leek trouwen misschien de enige eerbare keuze.
Of misschien ben je voor de tweede keer getrouwd omdat je in je eerste huwelijk bent vreemdgegaan. Sommigen van ons trouwden met hun partner omdat die eigenschappen bezat die wij intens bewonderden – eigenschappen waarover wij duidelijk niet beschikten. Op de een of andere manier voelden we ons in zijn of haar armen aantrekkelijker, intelligenter, vrolijker, levendiger. We voelden ons completer en minder leeg dan we ons ooit gevoeld hadden. Vaak leverde onze keus ons de bewondering van anderen op. We vonden het allemaal heerlijk om geliefd te zijn, ons de oogappel van een ander te voelen.
In liefde geven waren we misschien niet erg bedreven, maar liefde krijgen was geweldig. Of misschien was je op zoek naar iemand die jou verschrikkelijk nodig had, waardoor je je sterk, belangrijk en waardevol voelde. Je hoopte dat met deze persoon je eenzaamheid verleden tijd zou zijn. Je zou bij iemand horen, iemand die je waardeerde en voor wie je kon zorgen. Misschien zag je de persoon met wie je omging zelfs wel als je laatste kans. Pakken wat je pakken kan, besloot je, want het ziet er niet naar uit dat er nog een ander komt.
Welke reden je ook had, op je trouwdag stonden jullie voor je voorganger, priester, rabbi, of trouwambtenaar en wijdden jullie je toe aan elkaar. Met een paar woorden waren jullie voorgoed tot elkaar veroordeeld als levenspartners. Alles liep op rolletjes tot de dag dat je man of je vrouw misschien meer van je vroeg dan jij bereid was te geven. Op dat duistere ogenblik van teleurstelling heb je je misschien afgevraagd: ‘Is het mogelijk een levenslange liefdesgeschiedenis te schrijven met iemand met wie ik om totaal verkeerde redenen getrouwd ben?’ Ons antwoord is: ‘ja’ – een hartgrondig ‘ja’, ondanks het feit dat negenennegentig procent van ons om totaal verkeerde redenen getrouwd is. Eerlijk gezegd weten we niet eens wat de goede redenen zijn. Een huwelijk voor het leven is niet afhankelijk van wat er al dan niet gebeurd is in onze verkeringstijd.
NOG LANG EN GELUKKIG
David Congo en Janet Congo
Nederlands 1e druk 9789063534479 april 2005 Paperback 272 pagina’s
Redactie Christelijknieuws
David en Janet Congo YouTube
05-01-2019
Onderwijs
https://www.royaljongbloed.nl