In een nieuwsbrief van het UNHCR was afgelopen week te lezen dat Bangladesh een aantal Rohingya’s wil scannen en stimuleren om terug te gaan naar Myanmar. Tegelijk zou er ook sprake zijn van zo’n 3000 vluchtelingen zie zelf terug willen keren. Omdat ZOA in Myanmar werkzaam is, zijn wij benieuwd of deze geluiden ook door ZOA medewekers herkend worden. Wij stellen Evert-Jan Pierik – programme officer bij ZOA – hierover een aantal vragen.
1. Kan je heel kort eens iets vertellen over deze groep, de Rohingya’s?
De Rohingya is een moslimminderheid in Myanmar, van wie hun staatsburgerschap in 1982 is ingetrokken. De staat Myanmar erkent deze mensen dus niet als hun ingezetenen, terwijl deze groep mensen al zeker decennia in Myanmar wonen en in eerste instantie wel staatsburger waren. De regering (en ook het overgrote deel van de Myanmar bevolking) zegt dat deze mensen tijdens de koloniale tijd door de Britten op hun grondgebied zijn gebracht. Kortom, het gaat heel lang terug en het zit heel erg diep.
2. Wat is er de afgelopen jaren anders geworden?
De Rohingya hebben al vele jaren geen toegang tot basisvoorzieningen (onderwijs en gezondheid) en mogen hun dorp niet verlaten zonder toestemming van de overheid. Deze situatie is erg frustrerend en uit die frustratie is het Arakan Rohingya Salvation Army ontstaan. Die werden steeds actiever met aanslagen op politie posten in hun gebieden. Dit was de aanleiding voor het leger om voorgoed schoonmaak te gaan houden in Rakhine State. Dat gebeurde nu precies twee jaar geleden en als gevolg hiervan zijn veel Rohingya over de grens naar Bangladesh gevlucht.
3. Hoe is de situatie nu?
Ondertussen zijn in de ‘schoongemaakte’ gebieden alle dorpen met de grond gelijk gemaakt en zijn er militaire basis en zogenaamde vluchtelingenkampen ingericht. Je kunt je voorstellen dat de Rohingya niet naar de openlucht gevangenissen willen. Terugkeer betekent gevangenschap voor de Rohingya. Waar ze tot voor twee jaar geleden nog voor zichzelf konden zorgen door op hun land te werken en te handelen met de Rakhine, zouden ze nu volledig afhankelijk zijn van het leger dat hen eerst heeft verjaagd. Het zou hetzelfde zijn wanneer Nederland de joden terug zouden sturen naar Nazi Duitsland.
4. Hoor jij ook geluiden van vluchtelingen die vrijwillig terug willen keren?
Er zal geen sprake zijn van vrijwillige terugkeer totdat de regering van Myanmar de Rohingya vrijheid van bewegen garandeert en hun de afgenomen burgerrechten teruggeeft. Het valt de internationale gemeenschap tegen dat juist Aung San Suu Kyi (de vrouw die zij altijd gesteund hebben) op geen enkele manier opkomt voor de Rohingya en de militairen zelfs gewoon de vrije hand geeft. Dus nee, niemand gaat vrijwillig terug. Myanmar wil ze absoluut niet hebben, behalve dan in de gevangeniskampen.
5. Wat voor gevolgen heeft dit voor de hulpverlening door onder andere ZOA?
Voor ZOA is dit een uiterst moeilijke situatie. We hebben geen toegang tot de gebieden waar de mensen zijn weggejaagd. Niemand mag er in komen, behalve dan de militairen. Er zijn nog wel gebieden waar we wel mogen komen, maar niet in de Moslimdorpen. En ook in die gebieden wordt het steeds gevaarlijker vanwege een ander etnisch conflict. Maar daarover wellicht een andere keer.
ZOA
© Christelijknieuws
06-09-2019
Hulpverlening
https://www.zoa.nl
