Lied van verzoening - Christelijk Nieuws

COLUMN – Mozes is klaar met zijn toespraak. Hij zingt samen met Jozua een indringend lied, dat Israël moet leren en vasthouden. Hemel en aarde worden erbij aangeroepen. Wat God met zijn volk doet, gaat dus alle hemel- en aardbewoners aan!

Gods woorden zijn als de zachte regen, als de dauw, waarzonder niets kan leven. In prachtige poëzie wordt verteld wie Hij is: ‘… de Rots, wiens werk volmaakt is, want al Zijn wegen zijn een en al recht.’ Hij bepaalde zelfs de grenzen voor de volken van de wereld naar het aantal nazaten van Israël! Maar Israël veronachtzaamde ‘de Rots die hen verwekte’ en ‘de God die hen baarde’. Ze leefden niet als kinderen van God. Ze offerden aan demonen.

Daarom verbergt de Eeuwige zijn aangezicht voor hen en ziet wat er dan van hen terecht komt. En dat is niet best. Rampen overkomen hen. De volken vervolgen hen. Ze worden bijna vernietigd, maar God laat dat niet toe, want de vijanden van Israël hebben totaal geen inzicht waaróm hen dat allemaal overkomt. Dát is de reden waarom Gods oordelen die volken uiteindelijk treffen. God neemt het ondanks alles op voor Israël. Het lied van Mozes eindigt met: ‘Hij verzoent zijn land, zijn volk.’

Die verzoening stond afgelopen woensdag met Jom Kipoer, de Verzoendag, centraal. Het was de dag waarop Joden wereldwijd, dus ook in Israël, vastten en bidden. Zoals in het westen met Kerst veel mensen de weg naar de kerken weer zoeken, vinden vele geseculariseerde Joden de synagoges, op deze meest gewichtige dag van het jaar. Van de avond van 8 oktober tot de volgende avond op 9 oktober stopte het normale leven in Israël. Alle bedrijven, restaurants en openbare gelegenheden sluiten dan hun deuren, ook de luchthaven en het openbaar vervoer. Wegen worden leeg, afgezien van de kinderen die juist daar dan gaan fietsen. Wanneer kennen wij dat nog, in Nederland?

In Halle, Duitsland, werd de Joodse gemeenschap opgeschrikt door een aanslagpleger met een – zo bleek later – rechts-extremistisch, antisemitisch motief. Hij had de synagoge in Halle willen binnendringen, waar tientallen mensen voor de viering van Jom Kipoer aanwezig waren. Omdat hij daar niet in slaagde, schoot hij een vrouwelijke passant en een bezoeker van een kebabzaak dood en verwondde anderen. ‘Joden zijn de oorzaak van alle problemen’, zond hij vlak voor zijn daad via internet de wereld in.

De Jerusalem Post kopte: ‘Moeten Europese Joden nu bang worden?’ en gaf de anti-Israël retoriek – die steeds algemener is geworden – de schuld voor dit opkomend ‘klassiek antisemitisme’.

De Israëlische president Reuven Rivlin sprak op donderdag jl. tijdens een plechtigheid waarbij de soldaten werden herdacht die tijdens de Jom Kipoer oorlog van 1973 vielen. Hij zei ook: ‘Ik roep de leiders van Duitsland op om dit antisemitisme met de volle kracht van de wet te bestrijden’.

Veel christenen zegt deze meest heilige dag voor Joden niet zoveel, en dat is eigenlijk een beetje vreemd. Het zou de meest aangewezen dag van het jaar moeten zijn om te denken aan de Messias van Israël, die zijn eigen bloed voor Jood en niet-Jood het hemelse heiligdom binnenbracht. Hij offerde zijn eígen leven om een eeuwigdurende verzoening te bewerken. Dat is een lied waard.

En zoals het voor de mensen beschikt is dat zij eenmaal moeten sterven en dat daarna het oordeel volgt, zo zal ook Christus, die eenmaal geofferd is om de zonden van velen weg te dragen, voor de tweede keer zonder zonde

gezien worden door hen die Hem verwachten tot zaligheid. (Hebreëen 9:27)

Sybe de Vos

Column a.d.h. Deuteronomium 32:1-52 (synagoge lezing) en de actualiteit.

Afbeelding: Lied. Illustratie: Sybe de Vos.