Bezoek - Christelijk Nieuws

Column – De manier waarop God Zich nu aan Israël bekendmaakt, gaat verder dan hoe Abraham, Isak en Jakob Hem kenden. Hij laat Zich nu zien als de God Die-Er-Zal-Zijn. Ook als hij Mozes en Aäron voor de tweede keer de opdracht geeft om bij de farao van Egypte op bezoek te gaan.

De eerste keer dat zij voor hem verschenen, liep naar hun idee nogal uit op een fiasco. In plaats van het slavenbestaan van de Israëlieten enigszins te verlichten, had de koning van Egypte hun werkomstandigheden extra verzwaard. Erg veel zin om het een tweede keer te proberen, hadden ze niet. Ook de Israëlieten hebben geen oren naar de beloften over bevrijding. Toch gaan Mozes en Aäron opnieuw naar het paleis.

Die tweede ontmoeting leidt tot een confrontatie: Aäron werpt in het bijzijn van de koning z’n staf op de grond en die wordt een slang. Het is een bekend verhaal. In de Egyptische toverkunst was de slang een belangrijk dier. De Egyptenaren geloofden dat de slang een god was die de farao beschermde. Daarom is op het voorhoofd van de farao altijd de kop van een slang afgebeeld. Egyptische tovenaars hadden vaak een toverstaf in de vorm van een slang. (bron: NBG) In het hebreeuws staat hier een woord dat ook vertaald kan worden met ‘krokodil’ of ‘zeemonster’. De strijd was ‘niet tegen vlees en bloed, maar tegen maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers van de duisternis, tegen de boze geesten in de hemelse gewesten’ (Efeziërs 6:12).

In de afgelopen week waren tientallen staatshoofden (waaronder onze koning Willem-Alexander), regeringsleiders en hoge vertegenwoordigers uit de hele wereld in Israël. Daar vond in Jeruzalem het ‘World Holocaust Forum’ plaats, dat dit jaar in het teken stond van vijfenzeventig jaar bevrijding van vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau in Polen. Alhoewel er veel meer vernietigingskampen waren, staat Auschwitz symbool voor de ‘Sjoa’ (vernietiging), zoals Joden deze afschrikwekkende periode liever noemen.

Des te pijnlijk was het daarom dat de Franse president Macron het nodig vond om voorafgaand aan deze herdenking nog even bij Mahmoud Abbas op bezoek te gaan. De Israëlische politica Sarah Beck schreef hem een brief: ‘Uw bezoek is een bespotting van de Holocaust’. Ze richt het schrijven aan de president ‘als de kleindochter van holocaustoverlevenden en van een grootvader die als rabbijn en kolonel in het Franse leger heeft gediend’. Abbas noemde ooit in zijn dissertatie de zes miljoen omgebrachte Joden ‘een mythe’ en ‘een fantastische leugen’. Tijdens een bijeenkomst van de Palestijnse Nationale Raad in 2018, verklaarde hij dat Joden in Europa eeuwenlang werden afgeslacht vanwege hun ‘bedenkelijke sociale rol in verband met woeker en het bankwezen’, een verklaring die wereldwijd werd veroordeeld als expliciet antisemitisme. Hetzelfde antisemitisme waartegen Macron juist wil optreden in zijn land.

Ook de BBC-verslaggeefster Orla Guerin vond het nodig om de tragiek van de Sjoa te verbinden aan ‘de bezetting’. Ze zei: ‘De staat Israël is nu een regionale macht. Decennialang heeft het Palestijnse gebieden bezet. Maar sommigen hier zullen hun natie altijd blijven zien door het prisma van vervolging en overleven’. Dat het Joodse volk nog steeds een dagelijkse strijd voert om te kunnen overleven ontgaat haar wellicht. De Duitse president Frank-Walter Steinmeier uitte zijn bezorgdheid tijdens de plechtigheid in het Yad Vashem Memorial: ‘Ik wou dat ik kon zeggen dat wij Duitsers voor eens en altijd van de geschiedenis hebben geleerd. Maar ik kan dat niet zeggen, nu haat bezig is zich opnieuw te verspreiden’. Hij opende en sloot zijn toespraak door gebeden in het Hebreeuws te reciteren. (bron: Jerusalem Post)

Hoopgevend was ook het gezamenlijke bezoek van Joodse en islamitische leiders aan Auschwitz, waarbij een vooraanstaand Saoedisch politiek figuur, Dr. Mohammad bin Abdul Karim Al-Issa, secretaris-generaal van de Moslim Wereld Liga (MWL) vooropging, aldus het Amerikaans-Joodse Comité (AJC) in een verklaring.

De boodschap van Mozes en Aäron aan de koning van Egypte is, namens de God van Israël: ‘Laat mijn volk gaan’. Maar de farao ‘maakt zijn hart zwaar’ (letterlijk vertaald). Uiteindelijk zal Egypte weten wie hier het laatste woord heeft. Uiteindelijk zal de farao Israël zelfs wegsturen… Ook voor alle gelovigen geldt: God heeft het laatste woord. En we mogen gesterkt worden om stand te houden tegen alles wat daartegenin gaat. Dwars door de ‘vernietiging’ heen, behaalde zijn Zoon voor ieder die zich aan Hem toevertrouwt, de overwinning.

Verder, mijn broeders, word gesterkt in de Heer en in de sterkte van Zijn macht. Bekleed u met de hele wapenrusting van God, opdat u stand kunt houden tegen de listige verleidingen van de duivel. Want wij hebben de strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers van de duisternis van dit tijdperk, tegen de geestelijke machten van het kwaad in de hemelse gewesten. (Efeziërs 6:10-12)

Sybe de Vos

Column op basis van Exodus 6:2-9:35 (de wekelijkse synagogelezing) en de actualiteit. Afbeelding: Bezoek: Sybe de Vos. © Sybe de Vos | 25 januari 2020.