Finale - Christelijk Nieuws

COLUMN – Tien plagen razen over het land Egypte. Het zijn slagen in het gezicht van de goden van het land. Alles wordt aangetast. Bij de voorlaatste plaag, de duisternis, krijgt de zonnegod ervan langs. Maar de Farao ‘maakt zich sterk’ tegenover de God van Israël. Het is een confrontatie met geestelijke machten, die de Israëlieten graag tot slaven willen houden…

Tot vier keer toe probeert de koning het met Mozes en Aäron op een akkoordje te gooien. Er worden diverse compromisvoorstellen gedaan. Maar ze houden voet bij stuk: het héle volk moet de woestijn intrekken, mannen, vrouwen, kinderen én vee. Maar het antwoord van de koning blijft: ‘nee!’. Wie is de sterkste? ‘Will Farao make Egypt great again?’

De finale slag voor Egypte is anders dan alle voorgaande. Alle mannelijke eerstgeborenen onder mensen en dieren zullen de dood vinden. Oók Isräel zal er niet bij voorbaat van gevrijwaard worden. Tenzij… het bloed van een eenjarig mannelijk lam op de deurposten en bovendorpel van hun huizen is aangebracht, dáár waar ze met hun familie het ‘avondmaal houden’. Het is een donkere, spannende nacht wanneer de verderfengel door het land trekt en er overal luid huilende mensen zijn, behalve in die huizen waar het bloed van een lam zijn bewoners beschermt…

In de afgelopen week werd een andere donkere nacht herdacht uit de recente geschiedenis. Zes miljoen Joden werden vermoord door de nazi’s. Op het terrein van het voormalige kamp Westerbork werden vier dagen lang de namen voorgelezen van 102.000 Nederlanders, die via dit doorgangskamp naar hun vernietiging werden geleid. Afgelopen zondag was er de jaarlijkse Auschwitz-herdenking in Amsterdam, en in Polen werd in (Auschwitz-)Birkenau, in het bijzijn van vele hoge afgevaardigden (waaronder onze koning en koningin), de 75e verjaardag van de bevrijding van dit kamp herdacht. Op de website van de Joodse stichting Vrienden van Jad Ezra las ik daarbij de volgende kritische kanttekening: ‘Het is verbijsterend hoeveel energie wordt gestoken in de herinnering aan de Europese Joodse gemeenschappen die zijn vernietigd. Maar als het gaat om de levende Joden, als het gaat om de bruisende, jonge Joodse staat Israël, dan zijn alle leugens toegestaan om het af te keuren.’

Afgelopen dinsdag werd rond die jonge staat ook de ‘Trump Deal of the century’ bekendgemaakt. Netanyahu was speciaal daarvoor naar Washington gevlogen. In Israël wordt er vooralsnog positief op gereageerd… maar zoals tevoren al aangekondigd, wezen Abbas en de zijnen het plan met een ‘1.000x Nee’ bij voorbaat af. De speciaal VN-coördinator voor het vredesproces in het Midden-Oosten, Nikolaj Mladenov, uitte zijn zorgen over het plan (‘er zit te weinig in voor de Palestijnen’), maar verschillende leden van het Europees Parlement bekritiseerden daarentegen de op voorhand afwijzende houding van het Palestijnse leiderschap. Zelfs veel Arabische landen als Egypte, Marokko en Saoedi Arabië hebben het plan verwelkomd als startpunt voor nieuwe onderhandelingen.

Netanyahu was donderdag ook nog even op bezoek bij Poetin in Moskou, om o.a. dit plan te bespreken. Een week eerder had Poetin tijdens het Holocaust Forum in Yad Vashem, Jeruzalem, een – in Netanyahu’s ogen – ontroerende toespraak gehouden. Netanyahu zei na afloop: ‘De relatie tussen Rusland en Israël is momenteel sterker dan ooit’. Op de terugweg nam hij ook nog even Naäma Issachar in zijn vliegtuig mee terug naar Israël, een Israëlische backpackster, die in Rusland tot 7,5 jaar cel was veroordeeld, vanwege de aanwezigheid van cannabis in haar bagage. Ze had al in tien maanden geen boom meer gezien, maar werd vanwege een ‘pardon’ van Poetin vrijgelaten. Was zij slachtoffer geworden van een politiek steekspel?

De arm van de God van Israël is sterker dan welke macht ook die zijn volk, die ons, gevangen wil houden. De tien plagen waren misschien wel nodig om Israël én Egypte voor te bereiden op die ene finale confrontatie die alle verhoudingen zou veranderen. In plaats van een ‘nee!’, zei de koning van Egypte nu: ‘ga, en wel onmiddellijk!’. In grote haast trok het volk uit Egypte, geleid ‘door een sterke Hand’.

Eeuwen later vond er nog een ‘uittocht’ plaats. Een ‘zoon van Israël’, die ook de ‘Zoon van God’ werd genoemd, brak door de duistere banden van zonde en dood, versloeg de ‘overheerser van de wereld’, door het afleggen van zijn eigen leven, als van een offerlam. Zo mag voor een ieder die in Hem gelooft, het finale woord van bevrijding klinken.

… in de wetenschap dat u niet met vergankelijke dingen, zilver of goud, vrijgekocht bent van uw zinloze levenswandel, die u door de vaderen overgeleverd is, maar met het kostbaar bloed van Christus, als van een smetteloos en onbevlekt Lam. (1 Petrus 1:18-19)

Sybe de Vos

Column op basis van Exodus 10:1-13:16 (de wekelijkse synagogelezing) en de actualiteit. Afbeelding: Finale: Sybe de Vos.