Opmerkelijke punten uit Trumps voorstel

Amir Tsarfani – Waar gaat het bij de ‘Deal of the Century’ van Trump anders over dan ooit tevoren? Welke toekomstige implicaties heeft deze deal mogelijk? Wat is de bedoeling van dit voorstel en kunnen de doelen ervan worden bereikt?

De recente release van de ‘Deal of the Century’ door de regering Trump heeft voor een aanzienlijke hoeveelheid speculatie gezorgd met betrekking tot de implicaties voor de natie Israël. Zonder twijfel zijn er bepaalde kenmerken in dit plan die het onderscheiden van andere eerdere Amerikaanse voorstellen in het verleden; met name zijn duidelijke voorkeur voor Joodse soevereiniteit. Hoewel de Joodse staat duidelijk prioriteit krijgt in deze deal, hoe kunnen we dit dan verzoenen met het feit dat het land bijbels alleen Israël toebehoort?

Terwijl u de onderscheidende kenmerken van de deal onderzoekt, zijn er een paar belangrijke dingen om in gedachten te houden (niet beperkt tot deze lijst):

1) De deal is resoluut afgewezen door de Palestijnen en wordt daarom NIET uitgevoerd

2) De deal is voorgesteld in de context van land dat REEDS verdeeld is

3) De deal erkent Israël als soeverein over het land en geeft de Arabieren een KANS

Eerdere Amerikaanse overheden hebben voorstellen gedaan die Israël het vaakst hebben gedwongen land over te geven en nederzettingen te ontwortelen. Eerdere voorstellen hebben geleid tot ontbering voor de Joden in naam van politieke correctheid. Eerdere voorstellen hebben het Goddelijke recht van Israël op het land klein gemaakt en geprobeerd de Arabische controle over het land uit te breiden, op de een of andere manier gelovend dat door net genoeg land aan de Arabieren te geven, er vrede zal zijn; een theorie die keer op keer onjuist is gebleken. Ze zullen niet tevreden zijn totdat, zoals koning David zei, “de naam van Israël niet meer wordt herinnerd.”

In zekere zin neemt deze deal het offensief aan door de nadruk te leggen op de Israëlische soevereiniteit over het land en tegelijkertijd de Arabieren de kans te geven een soevereine staat te vormen; ja, binnen de bijbelse grenzen van het land heeft God de joden soeverein gegeven. Houd er nogmaals rekening mee dat het land vóór de wedergeboorte van Israël onder het Britse mandaat voor Palestina stond. In 1947 werd het land verdeeld in twee staten, een voor Arabieren en een voor joden, net voor de officiële wedergeboorte van de natie Israël in 1948.

De details

Het lijdt geen twijfel dat de stad Jeruzalem uiterst belangrijk is. Het voorstel van de Trump-regering voor Jeruzalem is duidelijk en eenvoudig, het blijft de onverdeelde hoofdstad van Israël. Tijdens het uitwerken verklaarde president Trump dat Oost-Jeruzalem in de toekomst als de hoofdstad van Palestina zou kunnen worden erkend als het een soevereine staat zou worden. Wat bedoelde hij met “Oost-Jeruzalem”? Het is een gebied buiten wat de Joden tegenwoordig als Jeruzalem erkennen. Het ligt buiten het gemeentelijke Jeruzalem, bestaande uit Arabische buurten zoals Kafr Akab, Abu Dis en een deel van Shuafat. Dit gebied is ook afgesloten van Jeruzalem via een massieve betonnen muur. Dit voorstel vernietigt elke Arabische hoop om autoriteit te claimen over de Joodse hoofdstad.

Het voorstel benadrukt ook het recht van Israël om zijn eigen grenzen te beschermen, aangezien deze verantwoordelijk zijn voor de veiligheid van de Middellandse Zee naar de rivier de Jordaan. Terwijl de lichte verschuiving in de grenzen in het voorstel ervoor zorgt dat Israël een minimaal deel van het land ten zuiden van de Gazastrook verliest, zodat een pad kan worden gecreëerd voor de Arabieren om toegang te hebben tussen Gaza en de Westelijke Jordaanoever, zouden de Israëliërs nog steeds vrije toegang hebben naar alle nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever (Judea en Samaria). Hoewel de Arabieren uiteindelijk een soevereine staat op het grondgebied van de Westelijke Jordaanoever kunnen hebben, hebben Israëliërs in essentie nog steeds soevereine toegang tot een van hun bestaande nederzettingen, omdat niemand, Arabische of Jood, in dit plan zal worden ontworteld. Bovendien zou de Israëlische Defensiemacht (IDF) volledige toegang hebben tot de Westelijke Jordaanoever.

Iets opmerkelijks aan dit plan, zoals benadrukt in dit artikel, is de pro-Israëlische stichting waarop het is gelegd. Net als bij andere bewegingen die deze regering heeft gemaakt, wordt Israël erkend als de solo-soeverein over het land. In feite zou een “Palestijnse” staat pas worden erkend als zij akkoord gaan met de deal en voldoen aan de vierjarige mandaat (en) van de deal – iets dat niet gaat gebeuren. Dit plan vergroot de Joodse staat en biedt tegelijkertijd gelegenheid aan de Arabieren, een volledige omschakeling van eerdere pogingen. “Palestina” zou nodig zijn om Hamas en de islamitische Jihad te ontwapenen, de financiering van terreur stop te zetten, Gaza te demilitariseren en misschien wel de moeilijkste, Israël te erkennen als een soevereine staat.

Wat “Palestijnse” vluchtelingen betreft, zal een klein percentage samen met hun familieleden in de “Palestijnse” staat kunnen verblijven. Geen van hen zal in Israël kunnen verblijven.

Samengevat

Het lijdt geen twijfel dat de ‘Deal of the Century’ in feite een tweestatenoplossing is, net als verschillende eerdere pogingen van eerdere Amerikaanse overheidsdiensten. Wat het uniek maakt, is hoe het tij is veranderd in het erkennen van Israël als de prioriteit, door de bal in het veld van de Arabieren te plaatsen voor de volgende stap. Zoals besproken, hebben ze deze deal onmiddellijk afgewezen. De deal wordt niet uitgevoerd, althans voorlopig niet.

Hoewel de missie van de ‘Deal of the Century’ heel goed kan zijn om vrede in het Midden-Oosten te brengen, weten we uit de Bijbel dat alleen Jezus bij zijn wederkomst vrede in het Midden-Oosten zal brengen. We kunnen dit voorstel door de lens van de Bijbel bekijken om te proberen de implicaties ervan voor de toekomst te begrijpen. Als er maar één ding is om deze gebeurtenis weg te nemen (en er zijn er meer dan één), is het dat Israël meer dan ooit wordt erkend als soeverein over het land op wereldschaal, ondanks de mogelijkheid die de Arabieren wordt geboden, dwz toegang tot hun islamitische heilige plaatsen en een mogelijke toekomstige staat.

Komt het voorstel tekort aan hoe wij, als gelovigen, zouden willen dat het land bijbels wordt behandeld? Absoluut, en we moeten niets minder verwachten totdat de Koning der Koningen terugkeert om Zijn wil over het land uit te voeren. Hoort het land uitsluitend toe aan de nakomelingen van Abraham, Izaäk en Jacob? Absoluut. (Genesis 17: 8).

Joden blijven in een ongekend tempo naar het land terugkeren, omdat ze vinden dat dit de veiligste plek op aarde is! We leven in een tijd waarin we getuige zijn van de Heer die doet wat Hij zei dat Hij 2500 jaar geleden zou doen!

Wij zijn de generatie die de vijgenboom weer tot leven ziet komen!

Mattheüs 24: 32-36

‘Leer nu deze gelijkenis van de vijgenboom: wanneer de tak al zacht is geworden en bladeren voortbrengt, weet je dat de zomer nabij is. Dus u, wanneer u al deze dingen ziet, weet dat het voor de deur staat! Zeker, ik zeg u, deze generatie zal geenszins voorbijgaan voordat al deze dingen plaatsvinden. Hemel en aarde zullen voorbijgaan, maar Mijn woorden zullen geenszins voorbijgaan. Maar van die dag en dat uur weet niemand, zelfs de engelen in de hemel, maar alleen Mijn Vader.’

Lees meer over dit onderwerp op de website van Amir Tsarfati: beholdisrael.org via de link onderaan dit item.

Amir Tsarfati

Amir Tsarfati werd geboren in Israël en heeft daar het grootste deel van zijn leven gewoond. Sinds hij zijn verplichte dienst bij de Israelische Defensietroepen vervulde, is hij doorgegaan als majoor in de IDF Reserve. Amir is de afgelopen twintig jaar een gids in Israël geweest en diende als chef-gids van Sar El Tours en CEO van Sar El Tours and Conferences. In 2001 werd hij oprichter en president van Behold Israel – een organisatie zonder winstoogmerk die wereldwijd realtime toegang biedt tot betrouwbare nieuwsbronnen en informatie over Israël vanuit de krachtige context van bijbelse geschiedenis en profetie.

Amir is getrouwd met Miriam en samen hebben ze vier kinderen. Zijn huis kijkt uit over de vallei van Megiddo (Armageddon), wat een constante herinnering is aan de oproep die de Heer hem heeft opgelegd om vanuit de Bijbel te onderwijzen wat Gods plannen zijn voor het einde der tijden.