Column – Wat is het een feest voor ouders als hun kind gaat praten. Wat kunnen moeders en vaders er van genieten als hun kind klanken uitstoot die lijken op ‘mamma’ en ‘pappa’. Gouden momenten.
Leren praten
Er is een passage in een boek van een joodse schrijver die ik vermoedelijk nooit zal vergeten. Hij vertelt in een van de eerste hoofdstukken dat hij als kind van een paar maanden oud zijn ouders heeft verloren; afgevoerd naar een van de vernietigingskampen. Hij heeft zijn hele leven eronder geleden dat zijn ouders nooit zijn woordjes hebben gehoord.
Hij vertelt dat ze hem hadden willen leren praten. Leren lachen en de eerste woordjes leren in de taal die ze samen spraken. Of in de taal van het land waarin ze woonden. “Pappa, mamma,” zeggen. En nog veel meer. Maar het was ze niet gegeven.
Hiernamaals
Op indringende wijze beschrijft hij wat dit met hem heeft gedaan. En aan het eind van het hoofdstuk richt hij zijn blik op de toekomst, op het hiernamaals. Hij kijkt ernaar uit en zegt dan – alsof zijn ouders er bij zijn – “En als jullie mij dan terugzien na zoveel jaren, roep mij dan bij mijn eigen naam. Roep me, mochten jullie mij niet meer herkennen, bij de naam die jullie mij gegeven hebben. Dan zal ik mijn eerste woordjes zeggen. Woordjes, die jullie nooit hebben kunnen horen. Die niemand ooit tot jullie sprak: “Pappa, mamma. Ik ben het, Jochanan.”
Ik hou van U
Ik zit weer met vochtige ogen achter mijn computer. Het ontroert me weer. Mijn gedachten gaan naar mijn hemelse Vader. Kijkt Hij ook uit naar de (eerste) woordjes van Zijn kinderen? Ongetwijfeld!
Het zal Hem ontroeren, als Hij Zijn kinderen zachtjes en met eerbied hoort zeggen: “Pappa, ik hou van U.”
Wanneer heb je voor het laatst in deze zin met je hemelse Vader gesproken?
Ik mag/moet mij een oude man noemen. Het heeft jaren geduurd voordat de Heer woorden van liefde voor Hem uit mijn mond hoorde komen. Wat zal ik Hem daarmee verdriet hebben gedaan. Een Vader, die tientallen jaren moet wachten op een uiting van liefde uit de mond van een van zijn kinderen. O ja, ik was wel behouden. Ik beleed Hem te kennen. Maar met mijn hart verbleef ik vaak en lang in ‘een ver land’ (Luk. 15:13).
Ik stop met typen. In gebed ga ik naar mijn hemels Vader om Hem te zeggen hoeveel ik van Hem hou. Hij zal er blij mee zijn mijn stem weer even te horen.
Willem van Leiden
Van de auteur verscheen het boek:
Dan wil ik wel naar de hemel!
Deze columns zijn in 2022 gepubliceerd op de website Christelijknieuws.nl onder het pseudoniem van Willem van Leiden.
ISBN 978-94-91888-10-6,
144 pagina’s, gebonden,
prijs € 19,50
Verkrijgbaar in de webshop: www.erismeer.nl
Willem van Leiden
© Henk-Jan Oudenampsen
13-01-2022
Onderwijs
https://www.christelijknieuws.nl/willemvanleiden