Afgelopen zondag werd Jan-Peter gedoopt in de Basis in Apeldoorn. Vooraf vertelde hij zijn indrukwekkende levensverhaal; over het verlies van zijn beide zoontjes en later zijn dochtertje, over de echtscheidingen, de rouw en de eenzaamheid. Hij kwam in een diep dal, maar op wonderlijke wijze vond hij God. Lees of bekijk hieronder het verhaal van Jan-Peter.
Jan-Peter neemt ons mee terug naar zijn tienertijd, de jaren ’80: Ik ben christelijk opgevoed maar voelde me niet thuis in de kerk. Ik vond het maar saai, de psalmen en gezangen gingen te langzaam. Ik geloofde niet in God en koos een rationeel en wetenschappelijk pad. En ik raakte het geloof kwijt.
Mijn ouders scheiden
Mijn ouders verschilden veel van elkaar: mijn vader was rationeel, wetenschappelijk en ongelovig; mijn moeder was wel gelovig en zorgde voor de gezelligheid. Mijn ouders gingen scheiden toen ik 15 jaar was.
Op de rand van de afgrond
Ook door de ellende van de jaren ’80 vond ik dat God niet bestond. Hij stond immers alle ellende toe, oorlogen, honger en uitzichtloosheid. Ik dwaalde steeds verder van God mede door drank en blowen. Ik liep figuurlijk en soms letterlijk op de rand van de afgrond en leefde niet zoals God het bedoeld heeft.
Redelijk goed leven
Uiteindelijk heb ik, nadat ik volwassen werd, toch nog iets van mijn leven gemaakt. Ik ging studeren, kreeg een goede baan, ik trouwde, liet een huis bouwen en kreeg 2 fantastische zoontjes.
Tot mijn 44ste had ik een redelijk goed leven, maar had altijd het gevoel dat ik iets miste. Ik voelde ook dat ik iets bijzonders moest gaan doen in mijn leven, maar ik wist niet wat. Ik was niet met het geloof bezig.
Zeldzame hartafwijking
In 2015 begon de ellende. Toen mijn jongste zoon Joris, 4 jaar oud, op een zonnige dag in juni naar school liep, ging het gruwelijk mis. Hij kwam niet aan op school. Hij stierf die dag door een zeldzame hartafwijking en liet ons radeloos en in een oorverdovende stilte achter. Ik moest mijn andere zoon die middag uitleggen dat hij zijn broertje nooit meer zou zien. Of zoals hij het later zelf omschreef: ‘Het is: game over.’
Na een twee jaar lang durende eenzame strijd vond ik weer de moed om iets van m’n leven te maken. Ik was het ook verplicht aan mijn overgebleven zoon. Ik moest hem het goede voorbeeld geven en hem helpen met zijn verdriet en het gemis van zijn broertje.
De geschiedenis herhaalt zich
Maar het duurde niet lang of de ellende werd nog groter. Na een gezellige barbecue in de tuin van mijn vader op een zonnige dag in augustus herhaalde de geschiedenis zichzelf. Mijn 9-jarige zoon Jasper overleed ook aan diezelfde zeldzame hartafwijking. Ik was de laatste die hem vasthield, hij glipte letterlijk en figuurlijk uit mijn handen. Ook hij liet ons radeloos en met een oorverdovende stilte achter. De wereld lag voor mij nu in ontelbare brokstukken. Onbegrip en uit elkaar groeien leidde ook nog tot een echtscheiding.
Een nieuwe relatie
Later ontmoette ik de liefde van mijn leven op de kinderbegraafplaats. Haar dochtertje was begraven vlak bij het graf van mijn zoontjes. We hadden een click en gelijk diepgaande gesprekken. Ze vertelde dat ze in God geloofde en veel kracht uit haar geloof haalde en zo met het gemis van haar dochtertje kon omgaan. Het was een begin van een mooie maar zeer moeilijke relatie. Dat zij ook 2 zoontjes heeft maakte het extra lastig.
Opnieuw een scheiding
We trouwden en kort daarna overleed ons dochtertje tijdens de zwangerschap. Dat juist dit ons moest overkomen was onbeschrijfelijk. Een jaar later werd er gelukkig een gezonde dochter geboren. Ze is ondertussen alweer 2,5 jaar oud en een dankbaar lichtpunt in mijn leven. Maar het samengestelde gezin met zoveel rugzakken en zoveel rouw hield geen stand. Mijn rouw vergiftigde mij en ik kon niet meer normaal in een gezin functioneren. Ik was ondergedompeld in verdriet, angst en boosheid. Het resulteerde weer in een echtscheiding.
Duistere periode
Ik was in die tijd niet met God bezig, ik dacht alles zelf op te kunnen lossen. Vorig jaar winter volgde een duistere periode. Ik was gescheiden, woonde weer alleen en zag mijn dochter niet elke dag. Mijn rouw had nog steeds de overhand en de eenzaamheid nam toe, mede versterkt door thuiswerken en de ‘avondopsluiting’. In april ging de gezondheid van mijn lieve vader hard achteruit. Het maakte me allemaal radeloos. Ik zag helemaal geen oplossing meer.
Ommekeer
Een jaar geleden veranderde er van alles. Op een dag in april keek ik naar mijn dochtertje en zag ik een bepaalde blik in haar ogen die ik niet kon plaatsen. Het maakte veel verdriet in mij los en ik besefte hoe raar mijn leven gelopen was, en dat zij niet zou opgroeien in een normaal gezin.
Maar na een paar dagen kreeg ik toch een enorme blijdschap ik mij. Ik voelde me plotseling een ander mens, de bladeren werden weer groen. Ik voelde geluk en kreeg de kracht om mijn rouw los te laten. Ik wilde niet meer dat mijn rouw mijn leven zo domineerde. Ik begon na te denken waardoor ik zo veranderd was. Waarom voelde ik mij in een keer zo gelukkig? Ik hoorde later dat een aantal mensen regelmatig voor mij had gebeden. Op een gegeven moment wist ik het: ik ben aangeraakt door Jezus. Ik begon Zijn echtheid te ervaren. Ik keek anders naar de natuur en voelde geluk en blijdschap van binnen. Ik vond een manier om weer met andere kinderen om te gaan. Mijn verdriet, angst en boosheid verdwenen.
Moderne kerk
Ook raakte ik in de ban van Opwekkingsliederen ik zocht liedjes uit op gitaar of vleugel zodat ik ze zelf kon zingen. Ik ging een keer mee naar een moderne kerk en vond het gelijk erg fijn. Heel anders dan wat ik in mijn jeugd gewend was. Achteraf gezien was ik nog te weinig met het geloof bezig. Ik dacht dat mijn geloof in kannen en kruiken was want Jezus had mij immers toch aangeraakt? Nu pas zie ik dat het geloof hard werken is en dat het pad met Jezus een smal paadje is. Was dit nou wat ik altijd gemist had in mijn leven?
Gods plan
Afgelopen januari was een maand waarin er veel gebeurde. Mijn vader overleed en in ervoer dat God mij hielp. Er gebeurde nog veel meer. De liefde van mijn leven en ik konden elkaar toch niet helemaal loslaten. We werden steeds weer naar elkaar toegeduwd. Veel mensen baden voor ons. We realiseerde ons dat het niet Gods plan was dat we gescheiden waren. We hebben elkaar weer gevonden en hopen binnenkort opnieuw te trouwen maar nu met een drievoudig snoer. Samen met God mogen wij een liefdevol gezin zijn met al onze kinderen.
Ook voor mij
Ik wil al mijn pijn en zonden weggeven aan Jezus. Hij is ook voor mij aan het kruis gestorven en ik voel en weet dat Hij er altijd is. Hij heeft ervoor gezorgd dat ik me weer blij en gelukkig kan voelen. Ik wil de rest van mijn leven voor Hem leven.
—————
Over de Basis in Apeldoorn
Jan-Peter is zondag gedoopt in de Basis, een bijzondere kerk in Apeldoorn gericht op evangelisatie. Wekelijks vinden zo’n 850 volwassenen en 150 kinderen de weg naar de Basis. Al vanaf de parkeerplaats word je vriendelijk ontvangen en wijzen ze je de weg naar de Basis. Je ontvangt een programmablad zodat je precies weet wat je kunt verwachten. Vooraf en achteraf staat de koffie en thee voor je klaar.
De Basisdiensten zijn voor iedereen toegankelijk. Je kunt gewoon binnenstappen en lekker gaan zitten. De diensten zijn altijd goed voorbereid en de sprekers gebruiken geen ingewikkelde christelijke woorden of onbegrijpelijke tradities. Je hoeft geen Bijbelse verhalen te kennen om de diensten goed te kunnen volgen. Met de heldere uitleg spreken we ook veel mensen aan die wel de Bijbelse verhalen kennen, maar dat nog niet eerder op zo’n praktische manier hebben gehoord. Je bent welkom! Meer informatie over de Basis is te vinden op deze website
De Basis Apeldoorn
Videostill – De Basis
06-03-2022
Evangelisatie
https://www.basis.cc