Bemoedigen doet goed - Christelijk Nieuws

Column – Kort geleden heb ik een column geschreven over de communicatienorm voor christenen (Psalm 19 vers 15). Nu wil ik even stilstaan bij een bijzondere vorm van communiceren, te weten bemoedigen.

Kritiek

Kritiek kan soms nodig en wenselijk zijn. We hebben het dan veelal over wat ‘opbouwende kritiek’ wordt genoemd. Om die te kunnen leveren moet je volgens mij behoorlijk op de toon van je woorden letten. Komen de woorden ook echt over als opbouwend? Is het echt nodig je woorden in de vorm van kritiek te verpakken? Of zijn er ook andere mogelijkheden om de ander er op te wijzen dat er iets niet goed is gegaan en hem/haar zo nodig voor herhaling te waarschuwen? Als de ander je na afloop bedankt voor je woorden dan heb je het goed gedaan en waren je woorden tot opbouw.

Larry Crabb

Ik weet niet of je deze schrijver kent. Van hem heb ik een paar boeken gelezen, onder meer ‘Bemoedigen doet goed’. Veel van de inhoud ben ik vergeten. Maar niet de volgende passage die zo pakkend weergeeft hoe een opbeurend woord ‘wonderen’ kan doen. De tekst is overgenomen met toestemming van de uitgever.

“Enige tijd later werd er in onze gemeente avondmaal gevierd. Het was bij ons gebruikelijk dat de jongemannen werden aangemoedigd ook te gaan staan en hardop te bidden. Op die bewuste zondagochtend voelde ik zo sterk de druk van mijn omgeving (hoewel niet de leiding van de Geest), dat ik ging staan en, voor het eerst van mijn leven, hardop bad in de gemeente.

Ik was meer vervuld van zenuwen dan van aanbidding. De theologie van mijn gebed grensde aan ketterij. Ik weet nog dat ik de hemelse Vader dankte dat Hij aan het kruis was gestorven en dat ik Christus loofde dat Hij de Geest uit het graf had doen opstaan. Ik stotterde van begin tot eind en bereikte ten slotte opgelucht het woord ‘amen’ (misschien het enige moment waarop de Geest mij leidde). Toen dat over mijn lippen was, ging ik weer zitten. Ik keek naar de grond, durfde niet om me heen te kijken en nam me heilig voor nooit meer in een grote groep hardop te bidden of te spreken.

Toen de dienst voorbij was, probeerde ik zo snel mogelijk de uitgang te bereiken, uit angst dat een van de oudsten me zou aanspreken om mijn twijfelachtige theologie te corrigeren. Maar ik was niet snel genoeg. Een oudere christen, Jim Dunbar genaamd, onderschepte me, sloeg zijn arm om me heen en schraapte zijn keel om wat te zeggen. Ik dacht: ”Nu zul je het hebben. Nou ja, gewoon maar over me heen laten komen en dan zo snel mogelijk naar de auto.”

Ik luisterde naar deze fantastische broeder en weet nu, twintig jaar later, nog precies wat hij toen tegen me zei: “Larry, ik wil je één ding laten weten. Wat je ook doet voor de Heer, ik sta achter je, duizend procent.” Toen liep hij weg. Zelfs nu ik dit verhaal opschrijf, komen de tranen weer in mijn ogen. Telkens wanneer ik het vertel in een toespraak, beginnen er mensen te snikken.

Wat Jim zei, waren woorden van leven. Ze waren krachtig. Ze raakten me in het diepst van mijn zien. Ze ondermijnden mijn heilige voornemen nooit meer in het openbaar te spreken.”

Stel dat de broeder een lading kritiek over Larry had uitgestort en hem de les had gelezen, dan had de wereld wellicht nooit iets over/van Larry Crabb gehoord…

Sinds het moment dat ik het bovenstaande van/over Larry heb gelezen is er bij mij een besef ontstaan hoe waardevol het is onze (jonge) medemens met onze woorden te bemoedigen (in plaats hem/haar met onze woorden ‘de grond in te boren’).

Spreuken

Laat ik deze column afsluiten met het citeren van enkele teksten uit het bijbelboek Spreuken. Na het lezen daarvan ben je volgens mij overtuigd van de waarde van een positieve communicatie. Maar dat ben je vermoedelijk al lang.

• Kommer in het hart van de mens buigt het neder, maar een goed woord verblijdt (12:25)

• Zachtheid van toon is een boom des levens, maar valsheid in haar is een verderf in de geest (15:4)

• Vriendelijke woorden zijn als honingzeem, zoet voor de ziel en medicijn voor het gebeente (16:24)

• Een woord, in juiste vorm gesproken, is als gouden appelen op zilveren schalen (25:11)

Willem van Leiden

Van de auteur verscheen het boek:

Dan wil ik wel naar de hemel!

Deze columns zijn in 2022 gepubliceerd op de website Christelijknieuws.nl onder het pseudoniem van Willem van Leiden.

ISBN 978-94-91888-10-6,

144 pagina’s, gebonden,

prijs € 19,50

Verkrijgbaar in de webshop: www.erismeer.nl