Zing het lied van verzoening - Christelijk Nieuws

Column – Mozes is klaar met zijn toespraak. Hij zingt samen met Jozua een indringend lied, dat Israël moet nazingen en daarna steeds herhalen. Hemel en aarde worden aangeroepen. Wat God met zijn volk doet, gaat alle hemel- en aardbewoners aan.

Gods woorden zijn als de zachte regen, als de dauw. Zonder dat is er geen leven mogelijk. In schitterende poëtische woorden wordt verteld wie Hij is. ‘De Rots, wiens werk volmaakt is, want al Zijn wegen zijn een en al recht.’

Hij bepaalde de grenzen van de volken met hun goden, maar Israël koos Hij voor zichzelf.

Toch veronachtzaamden ze ‘de Rots die hen verwekte’ en ‘de God die hen baarde’. Ze leefden niet als kinderen van God. Ze offerden aan de goden van de volken, ook ‘demonen’ genoemd. Daarom verbergt Hij zijn aangezicht voor hen om te zien wat er dan van hen terechtkomt. En dat is niet best.

Rampen. Vervolging. Bijna vernietiging. Maar dat laatste staat Hij niet toe, want Israëls vijanden hebben er totaal geen besef van waaróm hen dat allemaal overkomt. Daarom wordt die volken uiteindelijk de rekening gepresenteerd. Want de Eeuwige neemt het ondanks alles op voor zijn volk. Het lied van Mozes eindigt onverwacht in majeur: ‘Hij verzoent zijn land, zijn volk.’

Die verzoening stond afgelopen woensdag centraal tijdens Jom Kippoer, de Grote Verzoendag. De dag waarop het Joodse volk sinds Bijbelse tijden zichzelf onderzoekt en vast en bidt om de genade van de Allerhoogste af te smeken. Zelfs seculiere Joden vinden op deze gewichtige dag de weg naar de synagoge. Dinsdagavond 4 oktober stopte in Israël het gewone leven. Bedrijven, restaurants en openbare gebouwen sloten hun deuren. De snelwegen waren leeg, op de hulpdiensten na. En de kinderen die dan juist daar gaan fietsen.

Stel je zoiets voor in Nederland… Toch werd ooit de Nederlandse bevolking in tijden van oorlog, nood en rampen door regeringen opgeroepen tot gebed voor ons land. Nu is het wat dat betreft vaak oorverdovend stil. Vanwege alle crises in ons land wordt daarom op zaterdagmiddag 8 oktober in alle hoofdsteden van Nederland door een aantal organisaties een gebedswandeling georganiseerd (zie opdebres.org).

Intussen ging het er in de afgelopen week in Iran steeds feller aan toe. Alles naar aanleiding van de protesten rond de dood van Mahsa Amini, die haar hoofddoek niet volgens de regels om had. President Raisi probeerde met harde hand de gemoederen tot bedaren te brengen, met meer doden tot gevolg. En zoals gewoonlijk gaf geestelijk leider Khamenei de schuld aan ‘de vijanden van de staat’. Met name Israël zou achter de onlusten zitten. De waarheid is bij deze leiders niet erg belangrijk… het redden van de eigen status des te meer. In het Europees parlement werd in de Plenaire vergadering over Iran gedebatteerd. Parlementslid Abir Al-Sahlani sloot zich demonstratief bij de protesten aan door een stuk van haar haar af te knippen. Zo wees ze op indringende manier op de repressie en het bloedvergieten.

Jom Kippoer… Eigenlijk ook de meest aangewezen dag in het jaar om het vergoten bloed van de Messias van Israël te gedenken. Hij offerde zijn eigen leven op voor het leven van zijn volk. Uiteindelijk voor ieder volk, ieder mens. Als een hemelse Hogepriester bewerkte Hij zo een altijddurende verzoening. Dat is een lied waard.

Mensen moeten eenmaal sterven en daarna volgt het oordeel. Net zo zeker is het dat Christus, die eenmaal is geofferd om de zonden van velen te dragen, voor een tweede maal zal verschijnen, niet om opnieuw de zonde op zich te nemen, maar om te redden wie Hem verwachten (Hebreeën 9:27).

Sybe de Vos

Het gedeelte dat deze week in de synagoge wordt gelezen is Haäzinoe (Luister) en beslaat Deuteronomium 32:1-52 . Tekst & illustratie © Sybe de Vos | 8 oktober 2022.