Column – Een van de eerste dingen die wij destijds als dienstplichtige militairen leerden waren de begrippen ‘houding en afstand’. Daarmee werd bedoeld dat als je tot een meerdere sprak in de houding ging staan (met de duim op de naad van de broekspijp) en een gepaste afstand tussen jou en de meerdere waarmee je sprak.
De plek waar de tabernakel stond
Door de griep heb ik het merendeel van de dag in bed doorgebracht. En dan heb ik alle tijd om over alles en nog wat na te denken of te mijmeren. Zo kwam ik op een gegeven moment uit bij de vakantie die mijn vrouw een aantal jaren geleden in Israël hebben doorgebracht. Wij samen met een eigen gids, die wij al jaren kennen. Het hoogtepunt van deze reis was voor mij een bezoek aan Shilo, Je weet wel, die plek waar destijds de tabernakel heeft gestaan. Toen wij daar waren waren de opgravingen in volle gang. Een van de mensen toonde ons vol trots de restanten van de wijnpers die hij kort geleden had gevonden. We mochten, in verband met deze opgravingen, niet overal lopen. We moesten netjes achter de paaltjes blijven. En daar heb ik nu spijt van.
Dichterbij komen
Dat klinkt misschien wel wat raar. Maar ik bedoel daarmee dat ik toen, als ik dat netjes gevraagd zou hebben, misschien wel toestemming zou hebben gekregen een stuk door te lopen, achter de paaltjes, in de richting van de kleine vlakte (zie bovenstaande foto). Niet uitgesloten wordt geacht dat daar destijds de tabernakel heeft gestaan. Wat had ik dat graag gedaan! Dichtbij de plek komen waar het Heilig was en het Heilige der Heilige, de plek waar de ark stond en de plek waar God tussen Zijn volk woonde. Dichterbij had ik niet kunnen komen.
Doorlopen
Toen ik dat nog wat over mijmerde stelde ik mijzelf de vraag; “Willem, zou je tot op de plek zijn doorgelopen waar vermoedelijk de tabernakel heeft staan?” Deze vraag beantwoord ik voor mijzelf negatief. De plek waar God heeft gewoond vraagt om afstand en eerbied. Ik zou tot een gepaste afstand / nabijheid gaan en dan stilstaan. Stil blijven staan. Misschien zelfs wel willen knielen. Stel je voor; je komt dichtbij de plek waar God verbleef. Dat vraagt toch om houding en afstand. Daar ga je als toerist toch niet wat rondlopen over een steenachtige, destijds zeer heilige vlakte.
Eerbied
De plek waar God is is heilig en vraagt om houding (eerbied) en een gepaste afstand. Denk in dit verband maar aan de geschiedenis van Mozes bij de brandende braamstruik. ‘Kom niet dichterbij en doe de schoenen van uw voeten, want de plek waarop u staat is heilige grond’. Heilig, omdat God daar is.
Hoe zit dat met onze samenkomsten als gemeente van God? Heerst daar ook een sfeer van eerbied, omdat de heilige God naar Zijn belofte in ons midden is? Natuurlijk, we mogen tot Hem naderen, we mocht heel dicht bij Hem komen. Dat is gelukkig waar. Amen Maar Gods heiligheid vraagt naar mijn mening ook om een ‘gepaste’ nabijheid.
Je weet toch dat een medaille twee kanten heeft.
Auteur: Willem van Leiden
Van de auteur verscheen het boek: Dan wil ik wel naar de hemel!
De columns in dit boek zijn in 2022 gepubliceerd op ChristelijkNieuws.nl.
ISBN 978-94-91888-10-6, 144 pagina’s, gebonden, prijs € 19,50
Verkrijgbaar in de webshop: www.erismeer.nl