Tijdens onze vakantie kwamen we terecht op een boerderij in Friesland. Daar werd geen landbouw meer bedreven, maar de eigenaren hadden nog wel een heleboel min of meer exotische dieren. Er waren ook gastenkamers en een paar kampeerplaatsen.
We parkeerden onze camper vlak naast een groot tarweveld en genoten van het weidse uitzicht en waren verrukt toen een bruine kiekendief over het veld bleef zweven op zoek naar een prooi.
Een prachtige pauw
Maar plotseling kregen we een heel andere bezoeker: een prachtige pauw en zijn vrouwtje liepen doelgericht naar het tarweveld en begonnen rustig de rijpe tarwe uit de aar te eten. Geen van hen liet zich door mij afleiden, ook al kwam ik heel dichtbij met mijn camera en telelens.
Het beste van de tarwe
Enige tijd later kwam ik een interessant vers tegen uit Psalm 147, namelijk vers 14: ‘Hij doet in uw gebied vrede heersen, Hij verzadigt u met het beste van de tarwe…’
Ja, deze Psalm is zeker (eerst) aan Israël gericht, maar als het geen betekenis voor ons had, zou hij dan wel in de Bijbel staan?
Het was vooral het tweede deel dat als eerste mijn aandacht trok: ‘Hij verzadigt u met de beste tarwe.’ In de Bijbel werd tarwe al beschouwd als het meest waardevolle graan en wij beschouwen tarwe ook als een graan van zeer hoge kwaliteit. Toen ik deze uitspraak las, werd ik geraakt door de vraag of goede dingen nog beter kunnen worden? Blijkbaar wel, want de onbekende psalmist is er zeker van dat God alleen het beste van het goede kan en wil geven!
Alleen het beste
Ik ben er nu van overtuigd dat God alleen het beste kan en wil! Hij kan niets minder doen dan dat. Ik wil graag met 3 korte voorbeelden illustreren waarom ik dit geloof:
- Op de 6e scheppingsdag, aan het einde van de dag, zag God alles wat Hij gemaakt had en zie, het was zeer goed! (Genesis 1:31)
- In Lucas 15, toen de jongste van de twee zonen haveloos en (zeer waarschijnlijk) stinkend als een varken thuiskwam, werd hij liefdevol en hartelijk begroet door zijn vader en na zijn belijdenis “Ik heb gezondigd tegen de hemel en voor u, ik ben niet langer waardig uw zoon te zijn”, gebood de vader zijn dienaren: ‘Haal snel het beste kleed tevoorschijn en doe het hem aan, … en haal het gemeste kalf tevoorschijn …’. (Lucas 15, 11 – 32)
- Als de wijn op een bruiloft in Kana op is, geeft Jezus de bedienden de opdracht om de stenen kruiken die daar staan met water te vullen, waarna hij de meester van het feest laat roepen en proeven. Na het proeven roept die verbaasd uit: ‘Iedereen zet eerst de goede wijn voor, en wanneer men er goed van gedronken heeft, daarna de mindere; u hebt de goede wijn tot nu bewaard.’ (Johannes 2, 1 – 12)
Als je leven niet op rolletjes loopt…
Onze Heere Jezus geeft ons dus altijd het goede, het betere, het beste! Het is makkelijk om dit te geloven als alles in ons leven op rolletjes loopt, er geen problemen zijn en we kerngezond zijn! Maar hoe gemakkelijk is het voor ons om te geloven dat alles wat Hij ons geeft echt het beste voor ons is? Is het echt het beste voor ons als ons leven plotseling niet meer zo soepel loopt, onze gezondheid ernstig wordt aangetast, we onze baan verliezen of we ons pijnlijk bewust worden van onze eigen persoonlijke onvolmaaktheid? De duivel zal precies zulke momenten onmiddellijk gebruiken om twijfel tegen onze God en Vader in ons hart te zaaien, om ons vertrouwen in Hem te doen wankelen!
Maar er is nog steeds het eerste deel van het vers: ‘Hij doet in uw gebied vrede heersen …’ en ik geloof dat dit iets is waar ik nog steeds moeite mee heb om te leren!
Individuele grenzen
Ik ben een schepsel van God, Hij wilde dat ik leefde – en Hij heeft me ook uitgerust met heel individuele grenzen! Iedereen heeft zijn eigen individuele grenzen – maar laten we eerlijk zijn, hoe goed kunnen we met deze grenzen omgaan?
Zelf erger ik me vaak aan mijn persoonlijke grenzen: Ik stoor me aan mijn imperfecties, mijn fysieke grenzen, waar ik me steeds bewuster van word naarmate ik ouder word! En hoe meer ik me erger aan deze grenzen, hoe meer ik me realiseer dat ik vrede verlies door deze boosheid! Want boosheid en vrede sluiten elkaar uit.
Dankbaarheid
Persoonlijk bewonder ik die christenen die (schijnbaar) hun beperkingen accepteren zonder (al te veel) te mopperen en als gelukkige christenen hun weg gaan en dankbaarheid en vrede uitstralen. Zij hebben blijkbaar al een les geleerd die ik blijkbaar nog moet leren, namelijk dat de grenzen die mijn Schepper voor mij heeft gesteld ook mijn eigen belang dienen.
Het beste
En de volgende keer dat de duivel me ergert door me botweg op mijn zwakheden te wijzen, hoop ik dat ik me herinner dat er geschreven staat dat God alleen het beste met me voor heeft. Maar één ding heb ik me al gerealiseerd: Het beste en vrede horen absoluut bij elkaar!
Lars Krüger
Lars Krüger woont samen met zijn vrouw in Duitsland en is een groot liefhebber van de natuur. Hij is actief in de plaatselijke evangelische gemeente. Regelmatig is Lars met zijn fotocamera te vinden in de natuurgebieden rond zijn woonplaats. Voor christelijknieuws.nl schrijft hij over zijn belevenissen en ervaringen en trekt hij mooie parallellen met gedachten uit de Bijbel. Vertaling artikel: redactie christelijknieuws.nl
