Een gelukkige Chanoeka vanuit Israël! Het is goed om weer thuis te zijn bij mijn familie. Mijn tijd in de VS was heel bijzonder en de Heer heeft veel bereikt. Maar ik vind het geweldig om in Israël te zijn met mijn vrouw en kinderen, vooral in deze tijd van oorlog.
7 oktober luidde een nieuw tijdperk in het Arabisch-Israëlische conflict in. In het verleden hebben we toegestaan dat het kwaad aan de andere kant van onze grenzen leefde. We vonden het niet leuk, maar pikten het. De redenen voor deze tolerantie kwamen zowel van buiten als van binnen Israël. Buiten was er grote druk vanuit de wereld dat er een oplossing moest worden gevonden die onafhankelijke staten voor Israël en de Palestijnen mogelijk zou maken. Elke vermeende belediging van de Joden aan het adres van de Arabieren werd onmiddellijk opgepikt door de Verenigde Naties, die veroordelende resoluties tegen Israël produceerden alsof het pick-up trucks van een Ford-fabriek waren.
Een grote groep liberale optimisten
In het land hadden we een grote groep liberale optimisten die echt geloofden dat als we aardig waren tegen de Palestijnen, we ze voor ons konden winnen. “Ze haten ons nu, en waarschijnlijk met goede reden. Als we gewoon van ze houden, dan zullen ze van ons gaan houden. Liefde wint tenslotte altijd!” Tragisch genoeg waren de kibboetsim die langs de grens werden aangevallen grotendeels bevolkt met veel van deze goedbedoelende maar naïeve families. Het is echt hartverscheurend.
Een nieuw tijdperk
Zoals ik al zei, bevinden we ons in een nieuw tijdperk in Israël. Niemand hoopt nog langer dat er een relatie tussen Palestijnen en Israëli’s kan worden gesmeed. Door de acties van die nazi-monsters hebben ze elk recht verloren dat ze dachten te hebben op Gaza. Er zullen geen Palestijnse nederzettingen komen ten zuiden van onze grens.
Onschuldige burgers
“Maar, Amir, dat is niet eerlijk tegenover al die onschuldige burgers! Zij kunnen er niets aan doen dat er terroristen onder hen wonen!” Ik begrijp dat er onschuldigen zijn. En ik erken ook dat er christenen onder de Palestijnen zijn. Maar de onschuldigen en de gelovigen in Gaza vormen een zeer kleine minderheid. Gisteren nog gaf het Palestijnse Centrum voor Politiek Onderzoek en Enquêtes, gevestigd in Ramallah, de resultaten van hun onderzoek vrij. Van de Palestijnen in Judea en Samaria zei 82% dat het bloedbad van 7 oktober een gepaste reactie was op de aanvallen op de Al-Aqsa moskee (die nooit echt hebben plaatsgevonden) en om gevangenen uit Israëlische hechtenis te bevrijden. 70% vindt dat gewapend terrorisme een gepaste oplossing is om de bezetting te beëindigen. 90% roept op tot het aftreden van Mahmoud Abbas en meer dan 60% roept op tot de ontbinding van de Palestijnse Autoriteit (PA). Met andere woorden, Abbas en de PA zijn niet radicaal genoeg voor hen. Ze willen Hamas aan het roer.
Israël vernietigen
We leven niet langer in een tijdperk van verzoening of compromissen. We bevinden ons in het tijdperk van de overwinning. De Palestijnen in onze regio en over de hele wereld verhullen niet langer hun intenties om Israël te vernietigen. Ze hebben de handschoen opgeworpen – het is zij of wij. We hebben niet om deze strijd gevraagd. We wilden deze keuze niet maken. Maar we zullen er ook niet voor terugdeinzen. Druk van buitenaf heeft er in het verleden altijd voor gezorgd dat we gematigd reageerden. Dat is nu niet meer het geval.
Stemming in de wereld
Dit zal een moeilijke weg worden, want de stemming in de wereld blijft zich van Israël verwijderen. Vorige week verwierpen de Verenigde Naties (VN) een voorgestelde resolutie van de VS die een veroordeling van Hamas zou hebben bevat. De hele wereld zag wat die nazi-terroristen deden. Hun eigen camera’s toonden trots hun martelingen, verkrachtingen en moorden op Joden van alle leeftijden, van kleine kinderen en zuigelingen tot bejaarden. Toch weigert de wereld deze groep te veroordelen omdat het bloedbad tegen Israël was gericht.
Staakt-het-vuren
De VN vond echter wel de stemmen om een andere resolutie aan te nemen. Daarin werd opgeroepen tot een staakt-het-vuren tussen Israël en Hamas. De stemming was 153 tegen 10 met 23 onthoudingen. Veel van onze Europese “vrienden” stemden voor de resolutie. Ik was zo trots op de Israëlische ambassadeur bij de VN, Gilad Erdan. Hij hield een bord omhoog in de Algemene Vergadering waarop stond: “Bel voor een wapenstilstand [telefoonnummer] Vraag naar Yahya Sinwar”. Sinwar is het hoofd van Hamas in Gaza en het telefoonnummer was van hem. In een interview zei Erdan dat Sinwar een onmiddellijk staakt-het-vuren kon regelen als hij dat wilde. Het enige wat hij zou moeten doen is alle gijzelaars teruggeven en zich overgeven.
Onze naaste bondgenoot, de VS
Zoals voorspeld lijkt onze naaste bondgenoot, de VS, moe te worden van onze overlevingsstrijd. President Joe Biden maakte dinsdag in een verklaring duidelijk dat premier Netanyahu een Palestijnse staat in de toekomst niet zal kunnen weigeren. Dit is niet verrassend aangezien de president al lang een voorstander is van een tweestatenoplossing. Sorry, meneer de president, maar dat is nu van tafel. Biden uitte ook zijn bezorgdheid over het feit dat Israël steun begint te verliezen door willekeurige bombardementen. Blijkbaar is de “willekeurige bombardementen” van de één de precieze eliminatie van terroristische faciliteiten, wapens, tunnels en personeel van de ander. Tot slot suggereerde president Biden dat Netanyahu de samenstelling van zijn regering moet veranderen door te zeggen dat “deze regering in Israël het erg moeilijk maakt”. Ik weet zeker dat onze premier die suggestie serieus in overweging zal nemen.
Publieke opinie aan het verliezen
We erkennen dat we de publieke opinie aan het verliezen zijn, maar dat is niets nieuws. Het betekent alleen dat we teruggaan naar de oude status quo van wereldwijd antisemitisme. Zeer openbare incidenten zijn dagelijks in het nieuws. Sommige hebben gevolgen die de daders niet voorzien. In Polen gebruikte parlementslid Grzegorz Braun een brandblusser om een verlichte menora in het parlementsgebouw aan te vallen. Hij is nu uitgesloten van de rest van de zitting, zijn overheidstoelage is hem geweigerd en hem hangt een strafrechtelijke aanklacht boven het hoofd. Bedankt, Polen! In de Turkse Grote Nationale Assemblee veroordeelde lid Hasan Bitumen Israël heftig en besloot met: “Jullie zullen niet ontsnappen aan de toorn van Allah.” Vervolgens kreeg hij een hartaanval nog voor hij van het podium af was. Het lijkt erop dat iemand niet ontsnapt is aan Gods toorn.
Toenemende felheid van het antisemitisme
Nog groter dan het wegtrekken van naties uit Israël is de toenemende felheid van het antisemitisme aan de basis. De Anti-Defamation League rapporteerde 2.031 incidenten van antisemitisme in de VS sinds 7 oktober. Dat is het hoogste aantal ooit in twee maanden en 331% meer dan vorig jaar. Gewelddadige protesten, wrede aanvallen en dreigend vandalisme nemen toe in alle westerse landen. Het was de afgelopen week vooral merkbaar toen stad na stad in Amerika en Europa hun openbare Chanoeka-ceremonies annuleerden vanwege angst en bedreigingen.
Totdat we veilig zijn
Ondanks dit alles zal Israël niet stoppen met vechten totdat we veilig zijn. Gisteren was een bijzonder moeilijke dag, toen we in een tijdsbestek van 24 uur tien soldaten verloren in de wijk Shujaiya in Gaza. En voor degenen die zeggen: “Maar tien? Kijk eens naar alle Gazaanse soldaten die Israël doodt.” Nogmaals, wij hebben deze oorlog niet gekozen. Nu zijn we wakker.
Westelijke Jordaanoever
De strijd woedt nog steeds op de Westelijke Jordaanoever, vooral in het gebied rond Jenin. Terroristen van Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad worden uit hun schuilplaatsen gehaald en ofwel opgepakt ofwel gedood. In het noorden blijft Hezbollah raketten afvuren op Israël, wat regelmatig leidt tot vergeldingsaanvallen. Gisteren bombardeerden straaljagers Hezbollah-faciliteiten in en rond Nakoura. Tot nu toe zijn meer dan 100.000 inwoners van Zuid-Libanon geëvacueerd naar het noorden. Het lijkt erop dat ze inzien wat wij in Israël allemaal weten, namelijk dat de militaire campagne in het noorden onvermijdelijk is.
De commandant van Israëls Thuisfrontcommando, majoor Rafi Milo, verklaarde: “Er is een streefdatum voor de oorlog met Hezbollah. We bereiden ons erop voor. De situatie in het noorden is erger dan de situatie in het zuiden.” We zijn niet veilig met Hezbollah, een ongelooflijk gewelddadige, goed gefinancierde en goed getrainde proxy-militie voor Iran, vlak over onze grens. Toen ik het had over een tijdperk van overwinnen, bedoelde ik dat aan alle kanten. Op 7 oktober bracht Hamas een reactie op gang die pas compleet zal zijn als wij, net als de meeste landen in het Westen, veilig kunnen rusten zonder bang te hoeven zijn dat onze buren raketten op onze steden afvuren of over onze grenzen binnenvallen.
Ondergoed
Er is opnieuw kritiek geuit op Israël naar aanleiding van foto’s van gevangengenomen Gazaanse terroristen die alleen hun ondergoed dragen. Ik heb daar twee reacties op. Ten eerste is dit tactisch. Het zorgt ervoor dat ze geen wapens dragen en het maakt ze heel gemakkelijk te herkennen als ze proberen te ontsnappen. Ten tweede waren deze mannen helemaal niet bezig met de schaamte en terreur die ze hun slachtoffers aandeden toen ze hen verkrachtten en vermoordden. Vergeleken met hun misdaden is een beetje ondergoed in het openbaar niet eens zo onmenselijk.
Bovendien kan Hamas tenminste zien wat er gebeurt met hun soldaten die gevangen worden genomen. Israël heeft nog steeds 135 onschuldige burgers die ergens in Gaza gegijzeld worden. We hebben geen idee in welke omstandigheden ze worden vastgehouden. Wat we wel weten is dat er minstens 20 zijn vermoord tijdens hun gevangenschap. Er zal geen sprake zijn van een staakt-het-vuren totdat we er zeker van zijn dat we al die gijzelaars terugkrijgen. Heb je dat gehoord, Yahya Sinwar? Als je hoopt dit te overleven, is het terugbrengen van onze geliefden je eerste stap.
Het komende jaar
Nu ik voor het komende jaar terug ben in Israël, richt ik mijn inspanningen op het opzetten van ons nieuwe CONNECT ministry center. Vanuit deze nieuwe faciliteit zal Behold Israel in staat zijn om voortdurend het nieuws te updaten, kwaliteitsvideo’s te produceren, Israëli’s te onderwijzen en reisgroepen te ontvangen, naast andere activiteiten. Ik kan niet wachten om te zien wat God allemaal zal doen door CONNECT. Maar op dit moment lijkt de taak overweldigend. Bid alstublieft terwijl ik hard werk om alle stukken samen te brengen. Zou je willen overwegen om een donatie te doen voor de toekomstige maandelijkse uitgaven van dit ministry centrum, zoals huur, belastingen, nutsvoorzieningen, salarissen, etc.? We zijn nederig over hoe God ons al op wonderbaarlijke wijze heeft gezegend toen Hij de financiën voor de bouw van het centrum stortte. Dank je wel en moge God je zegenen!
Mijn Telegram kanaal – een constante stroom van nieuws de hele dag door. Abonneer je op mijn kanaal om er zeker van te zijn dat je precies weet wat er gaande is.
Heel erg bedankt voor jullie gebeden en steun voor deze bediening. En ik dank u ook voor uw voortdurende gebeden voor Israël. Volgens Zijn beloften moge God u zegenen terwijl u Zijn volk zegent met uw gebeden.
Amir Tsarfati
Amir Tsarfati is een geboren Israëli en voormalig majoor in het Israëlisch leger (IDF). Hij is de oprichter en directeur van Behold Israel. Dit is een non-profitorganisatie die Bijbels onderwijs geeft door middel van rondleidingen, conferenties en social media, en vanuit een Bijbels en profetisch gezichtspunt nieuws en informatie over Israël biedt.
Amir is getrouwd en heeft vier kinderen. Zijn huis in Noord-Israël kijkt uit over de vallei van Megiddo (Armageddon), en dit is een voortdurende herinnering aan de opdracht die hij van de Heer gekregen heeft om vanuit de Bijbel onderwijs te geven over Gods plannen voor de eindtijd.
Lees meer over dit onderwerp op de website van Amir Tsarfati: beholdisrael.org
Deze tekst is vertaald vanuit de nieuwsbrief van Amir van vrijdag 15 december.
Meer berichten van Amir zijn te vinden op:
YouTube: www.youtube.com
Telegram: t.me/beholdisraelchannel
Facebook: facebook.com/beholdisrael
Instagram: instagram.com/amir.tsarfati
