Tijdens een bezoek aan Cuxhaven hadden we het geluk om een aantal van de grootste containerschepen te zien. Want Cuxhaven ligt aan de monding van de Elbe en dus op de route van de oceaanschepen van of naar Hamburg.
Ik wilde eigenlijk vogels in het wad fotograferen, maar omdat ik mijn telelens op mijn camera had, kon ik een paar goede foto’s van de grote schepen maken. Ik kon zien hoe een van deze 400 meter lange schepen twee veel kleinere schepen tegenkwam.
Twee kleine schepen
Het eerste was een klein passagiersschip, dat vaak aan de Noordzeekust wordt gebruikt voor korte tochten naar bijvoorbeeld de zeehondenbanken, en het tweede was een klein vrachtschip, dat standaard wordt gebruikt om goederen tussen de kleinere havens te vervoeren. De twee kleine schepen zagen eruit als speelgoed, als iets heel schattigs dat we niet te serieus moeten nemen.
Verschil in grootte
Ik was gefascineerd door dit indrukwekkende verschil in grootte, maar het kwam ook bij me op dat we een mooie parallel met ons mensen kunnen zien in ons gedrag naar elkaar toe.
Hoe vaak kijken we op tegen de “groten” en hoe vaak kijken we neer op de “kleintjes” met medelijden of zien we ze zelfs over het hoofd?
De “groten”
De “groten” zijn mensen die macht en/of veel geld hebben, die op de voorgrond treden omdat ze vaak gezien en gehoord worden in de media, of omdat ze een klinkende naam hebben in de gemeenten, goed kunnen preken en daardoor (schijnbaar) onfeilbare autoriteiten zijn geworden. Deze mensen zijn zich meestal erg bewust van hun belangrijkheid en laten anderen die niet in de buurt komen van hun “grootheid” duidelijk voelen hoeveel beter en belangrijker zij zelf zijn dan de rest van de mensheid.
De “kleintjes”
De “kleintjes”, aan de andere kant, zijn degenen die we als onbelangrijk beschouwen omdat ze misschien niet zoveel geld hebben, niet zo’n prestigieuze baan hebben, er niet zo geweldig uitzien of stil en onopvallend op de achterste rij zitten in de kerk. Ze zijn vaak gefrustreerd en kijken op tegen de “grote jongens”. Toch zijn zij eigenlijk de belangrijke kleine radertjes die onmisbaar zijn om het sociale leven draaiende te houden.
Survival of the fittest
Ik heb deze voorbeelden willekeurig gekozen – er zijn vast nog veel meer redenen waarom we iemand als “groot en belangrijk” of als “klein en onbeduidend” beschouwen.
En om het maar eens ronduit te zeggen: hoe vaak hebben we ons niet min of meer hardop afgevraagd waarom de “groten” schijnbaar ongestraft overal mee wegkomen, terwijl de “kleintjes” schijnbaar onmiddellijk ter verantwoording worden geroepen voor zelfs het kleinste vergrijp? Nou, ik geloof dat “survival of the fittest” de overhand heeft gekregen als gevolg van de zondeval van de mens: Degenen die het snelst en het hardst toeslaan, die het hardst schreeuwen tegen hun tegenstanders, die liegen en bedriegen zonder een slecht geweten te hebben en die hun tegenstanders op de een of andere manier zonder morren dumpen – dat zijn precies de mensen die bezitten wat nodig is om groot en machtig te worden in deze wereld.
Geen gerechtigheid?
Hoe vaak hebben we ons niet geërgerd aan zulke onaangename types en ons afgevraagd waarom er geen gerechtigheid lijkt te zijn? En hoe vaak zien we alleen de fouten van de “groten” en zien we ruimhartig onze eigen fouten over het hoofd, omdat we uit principe bij de “kleintjes” horen…
Paulus schrijft in de brief aan de Romeinen in hoofdstuk 2, vers 11: “Want God is geen aanzien des persoons.” Eerder, in vers 6, schrijft Paulus dat God “een ieder zal vergelden naar zijn werken.”
Niet veroordelen
In het eerste gedeelte van Romeinen 2 waarschuwt Paulus ons om iemand niet te veroordelen om wat hij doet en om niet onze eigen fouten ruimhartig over het hoofd te zien. We staan allemaal elk moment van ons leven en met alles wat we doen voor het aangezicht van onze God!
In Openbaring 20:12 schrijft Johannes over het laatste oordeel over alle mensen: “En de doden werden geoordeeld overeenkomstig wat in de boeken geschreven stond, overeenkomstig hun werken” en verder in vers 15. “En als iemand niet bleek ingeschreven te zijn in het boek des levens, werd hij in de poel van vuur geworpen.”
Het boek des levens
Aan het einde der tijden zal God oordelen over alles wat we hebben gedaan, of het nu goed of slecht is! Uiteindelijk telt echter maar één ding echt voor God: de inschrijving in het boek des levens is allesbepalend! Zalig wie daarin staat, wiens zonde verzoend is door de Heere Jezus aan het kruis van Golgotha. Dat alleen telt, niet onze sociale status – dat is een heel goede reden om aan de ene kant rustig en aan de andere kant nederig te zijn!
Kapiteins van kleine schepen
En we kunnen één ding leren van de kapiteins van kleine schepen: zij oriënteren zich alleen op de reuzen van de oceaan door er niet te dicht bij te komen om hun kleine schip veilig en gezond naar zijn bestemming te brengen. En ze doen dit rustig, voorzichtig, met veel plezier en zeker zonder afgunstig naar de “groten” te kijken, omdat ze precies weten wat ze waard zijn – en dit zijn kwaliteiten die zeker de moeite waard zijn om na te streven, zelfs voor niet-zeevaarders.
Lars Krüger
Lars Krüger woont samen met zijn vrouw in Duitsland en is een groot liefhebber van de natuur. Hij is actief in de plaatselijke evangelische gemeente. Regelmatig is Lars met zijn fotocamera te vinden in de natuurgebieden rond zijn woonplaats. Voor deze site schrijft hij over zijn belevenissen en ervaringen en trekt hij mooie parallellen met gedeelten uit de Bijbel. Vertaling: redactie christelijknieuws.nl
