Amir: Shalom uit Israël! Zaterdagavond was erg spannend. Er gingen geruchten dat Iran iets ging doen wat ze nog nooit eerder hadden gedaan. Ze gingen Israël aanvallen vanaf hun eigen grondgebied. In het verleden lieten ze hun terroristische handlangers altijd het vuile werk opknappen. Waarom Perzische handen laten bloeden als er genoeg Arabieren zijn om het werk te doen?
Maar deze keer vonden ze dat de wereld moest zien dat ze in actie kwamen om hun eer hoog te houden. Alle geruchten wezen erop dat het een luchtaanval zou worden en dat die grootschalig zou zijn.
De aanval
Toen ging het van start. Tientallen explosieve drones begonnen aan hun langzame reis naar Israël. Een drone doet er 8 uur over om het luchtruim tussen Iran en mijn land te doorkruisen. Terwijl wij in Israël hun aankomst afwachtten, was het alsof we naar een oorlog in slow motion keken.
Drones en kruisraketten
Maar toen escaleerde de situatie. Drones werden gelanceerd vanuit proxy-milities in Irak, Syrië en Jemen, landen die dichter bij Israël liggen. Deze werden gevolgd door kruisraketten. In totaal vulden 185 zelfmoorddrones en 36 kruisraketten de lucht. De Israëlische luchtmacht ging aan de slag en stuurde straaljagers om deze vliegende explosieven te vernietigen voordat ze onze grenzen bereikten. Maar we waren niet alleen. De Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk sloten zich bij ons aan om ze uit de lucht te halen.
110 ballistische raketten
Toen kwam de derde fase van de aanval. De drones en kruisraketten waren niet het eindspel. Hun rol was om Israëls luchtverdedigingssysteem uit te putten voorafgaand aan de primaire aanval – 110 ballistische raketten. Zoals ik al eerder zei, doet een drone er acht uur over om van Iran naar Israël te vliegen. Een kruisraket doet er twee uur over. Maar een ballistische raket kan de afstand in 12 minuten overbruggen. Ik moet het de ayatollahs nageven – het was een goed plan. Het was alleen niet goed genoeg. Uiteindelijk werd 99% van de raketten en drones onderschept. De raketten en drones die erdoor kwamen, richtten een beetje schade aan op een vliegveld en verwondden een onschuldig kind ernstig.
Het historische en het wonderbaarlijke
In de vroege ochtenduren van 14 april werd er geschiedenis geschreven. Maar nog belangrijker was dat God Zichzelf duidelijk toonde. Het was historisch omdat Iran nog nooit eerder Israël had aangevallen vanuit zijn eigen grenzen. Zoals ik al eerder zei, lieten ze hun vuile werk altijd opknappen door hun gevolmachtigden. Dit was de eerste keer in de bijna 76 jaar van Israëls bestaan en de decennia van het islamistische regime in Iran dat de ayatollahs hun eigen vingers op de trekker legden en overhaalden.
Nooit eerder
Het was historisch omdat er nooit eerder een luchtaanval van dit type en deze omvang was uitgevoerd. Nogmaals, er werden 185 drones, 36 kruisraketten en 110 ballistische raketten gelanceerd in een gecoördineerde aanval met de bedoeling om grote schade en verlies aan mensenlevens te veroorzaken. Sommigen zullen tegenstribbelen en zeggen: “Ja, maar er is maar één kind gewond geraakt. Israël moet zijn reactie echt afzwakken.” Laat me je dit vragen – stel je een massaschutter voor die zichzelf volstopt met meerdere wapens en 200 kogels. Hij gaat dan naar een druk evenement en opent het vuur. Verschillende mensen worden geraakt en gewond, voordat hij door omstanders wordt aangepakt en overmeesterd. Zeggen we, “Rustig maar, het is niet erg. Het is niet alsof hij echt iemand gedood heeft.” Of zeggen we: “Dank de Heer dat het plan van deze man om al die mensen af te slachten is verijdeld. Laten we hem opsluiten zodat hij het nooit meer kan doen.” De intentie van Iran was om veel Israëli’s te doden en op basis van die intentie moeten ze worden beoordeeld en gestraft.
Hulp van onze soennitische vrienden
Het was historisch omdat Israël niet alleen hulp kreeg van de VS, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk, maar Saoedi-Arabië en Jordanië ook deelnamen aan het neerschieten van alles wat hun luchtruim binnenkwam. De hulp van onze soennitische vrienden was echter al voor die nacht begonnen. De Wall Street Journal meldde dat Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten geheime informatie via de VS naar Israël doorsluisden om het plan van Iran te dwarsbomen. Het is echt opmerkelijk om de steeds groter wordende effecten te zien van de Abraham Akkoorden, bemiddeld door de vorige Amerikaanse regering.
Een wonder
Het was wonderbaarlijk omdat dit niveau van succes nooit had mogen gebeuren. Mordecai Avitbul, een doctor in de natuurkunde die voor de Israëlische veiligheidsdienst werkt, zei: “Als ik op wetenschappelijk niveau kijk naar wat er zaterdagavond gebeurde, dan kan dat gewoon niet gebeuren.” Hij legde uit dat om zo’n hoog percentage wapens te vernietigen elk element van het proces – menselijk, elektronisch, mechanisch – perfect zou moeten werken. Hij zei verder: “De waarschijnlijkheid dat alles werkt zoals het zou moeten, bestaat niet in complexe systemen zoals de defensiesystemen die werden bediend… Zelfs als we 90% bescherming zouden krijgen, zou het een wonder zijn… Als dit geen daad van God is, dan weet ik niet meer wat een wonder is.” Als je denkt dat hij een bevooroordeelde waarnemer is, dan kan ik je verzekeren dat hij niet de enige is die het wonderbaarlijke in deze gebeurtenis ziet. Een goede vriend van mij in de VS die betrokken is bij militaire beveiliging in verband met raketten en dat soort wapens heeft me verzekerd dat het onmogelijk is om logisch te kijken naar wat er die nacht plaatsvond en niet de hand van God te zien. Het gebeurt gewoon niet.
Israël nu in de aanval
Als het lijkt alsof ik een overwinningsrondje maak, kan ik je verzekeren dat ik dat niet doe. Het onderscheppen van honderden raketten en het stoppen van een rampzalige aanval is geen overwinning. Het is gewoon een succes. Een overwinning wordt nooit behaald door defensieve acties. De vijand zal zich gewoon terugtrekken, hergroeperen, manieren vinden om te verbeteren en het opnieuw proberen. De vijand aanvallen en verslaan is de enige weg naar echte overwinning. Daarom moet Israël nu in de aanval gaan.
De reactie
Nauwelijks waren de motoren van de straaljagers afgekoeld of de VS en West-Europa begonnen Israël te waarschuwen voor een krachtige reactie. Zoals ik hierboven al zei, ging hun logica ongeveer zo: “Ja, Iran was fout door dat te doen, maar er is toch niemand gewond geraakt? Laten we het gewoon vergeten en verder gaan.” Echt? Laten we ons eens voorstellen dat een vijand 110 ballistische raketten afvuurt op het Witte Huis of Buckingham Palace of het Élysée-paleis. Alleen maar omdat je luchtafweer de wapens uit de lucht schiet, ga je dan zeggen, “Dit is jullie waarschuwing, jongens. Doe het niet nog een keer”?
Het gevecht naar hun eigen grondgebied gebracht
Israël zal reageren, en wel met geweld. Iran heeft een grens overschreden en nu hebben ze het gevecht naar hun eigen grondgebied gebracht. Het kan een klap zijn voor hun nucleaire programma, waardoor hun productiefaciliteiten worden vernietigd. Hun infrastructuur kan het doelwit zijn, waarbij dammen of elektriciteitscentrales worden uitgeschakeld. De reactie kan gericht zijn op hun economie, waarbij de olieproductie wordt vernietigd. Als je bedenkt dat de Iraanse munt een recordhoogte van 700.000 rials ten opzichte van de Amerikaanse dollar bereikte na de mislukte aanval, zou dit bijzonder schadelijk kunnen zijn.
Afwachten
Wat het ook wordt, het is waarschijnlijk dat de ayatollahs zullen moeten afwachten. Stafchef Herzi Halevi gaf aan dat een antwoord waarschijnlijk pas zal komen nadat Pesach op 30 april is afgelopen. Dit zou een thuisfrontbeleid mogelijk maken dat zou zorgen voor een broodnodige, bijna normale Pesachweek voor het volk van Israël. Het zal de leiders van het islamistische regime ook tijd geven om te zweten. Ze trekken nu al arbeiders terug en verminderen de aanwezigheid van hoge officieren van de IRGC uit Syrië. Ik begrijp de strategische voordelen van wachten en bewegen op een moment dat we zelf kiezen. Maar ik denk nog steeds dat een krachtige aanval diezelfde nacht effectiever zou zijn geweest. De psychologische impact van hun mislukking, versterkt door een verwoestende aanval van Israël, had de gewelddadige religieuze radicalen die het land besturen een heel stuk gedemoraliseerd en tot bedaren gebracht. In een perfecte wereld, met de druk van de huidige Amerikaanse regering, zou er al een aanval zijn uitgevoerd.
Een deal met de VS?
Er zit nog een draai aan dit verhaal. Er is vandaag een gerucht opgedoken over een deal die mogelijk vorm krijgt. Als Israël Iran niet aanvalt, zullen de VS 1) strenge sancties opleggen aan Iran, 2) de acties rond Rafah in het zuiden en Hezbollah in het noorden goedkeuren, en 3) de financiële hulp die is goedgekeurd voor Israël overdragen. Als dit waar is, is het bijna alsof Iran ongewild alle problemen tussen de VS en Israël heeft opgelost in de regionale geschillen. Ik zie wat de VS en Israël hier aan het doen zijn, maar ik ben het met niets van dit alles eens. Dit klinkt niet als Midden-Oosten taal. Het voelt veel meer Amerikaans aan. Als je zo’n aanval in het Midden-Oosten onbeantwoord laat, geeft dat de andere partij het gevoel dat ze je heeft afgeschrikt. Ik vind dat Israël militair iets moet doen. Idealiter zou ik aan de drie bovenstaande punten een vierde toevoegen waarmee Israël terug kan slaan naar Iran. Ook al is het iets kleins, het zou op zijn minst laten zien dat elke aanval die ze geven niet onbeantwoord zal blijven. Als Iran dan terugslaat, kunnen we krachtig terugslaan, waardoor we hoe dan ook winnen.
Ezechiël
Ik weet één ding zeker: hoe Israël ook reageert en wat de daaruit voortvloeiende escalatie ook mag inhouden, zowel Iran als Israël zullen dit conflict overleven. Mijn vertrouwen komt niet van het leger of de infrastructuur of geallieerde relaties. Mijn zekerheid is geworteld in de Bijbel, waar Ezechiël 38 me vertelt dat wanneer Rusland tegen Israël optreedt, het niet alleen zal zijn. Onder degenen die zich bij Rusland aansluiten zal Perzië, of Iran, zijn. Iran moet dus in de buurt zijn om aan te vallen, terwijl Israël nog steeds moet bestaan zodat het aangevallen kan worden. Er is zoveel duidelijkheid als mensen hun Bijbels kennen.
De rest van de oorlog
Voordat ik verder ga, wil ik je aanmoedigen om lid te worden van mijn Telegram kanaal. Onlangs zijn de 500.000 abonnees gepasseerd en in de afgelopen week zijn er nog eens 25.000 bijgekomen. Dat komt omdat Telegram de enige plek is waar ik iedereen volledig op de hoogte kan houden van alles wat er gaande is in Israël, het Midden-Oosten en de rest van de wereld zonder dat ik me zorgen hoef te maken dat ik gecensureerd word. Als je de details wilt weten over wat je in deze nieuwsbrief leest, dan is mijn Telegram kanaal de plek voor jou! Telegram: t.me/beholdisraelchannel
Rafah
In het zuiden verhoogt de IDF haar paraatheid voor een grote aanval op Rafah. Voorafgaand aan de aanval worden alle burgers in het gebied aangemoedigd om onmiddellijk te vertrekken. Degenen die het bevel weigeren, zullen waarschijnlijk in beweging komen zodra de bommen beginnen te vallen. Zoals altijd zal de IDF er alles aan doen om het aantal burgerslachtoffers tot een minimum te beperken, ondanks het beleid van Hamas om hun eigen mensen als menselijk schild te gebruiken.
Libanon
Dagelijks vinden er aanvallen plaats op Hezbollah in Libanon. Op dinsdag schakelde een gerichte aanval in de stad Ain Ebel Ismail Youssef Baz uit, commandant van de kustsector van Hezbollah. Diezelfde dag doodde een andere luchtaanval in Al-Shahabiyeh Muhammad al-Shahouri, commandant van de Raketten Eenheid van de Westelijke Regio van de Radwan Strijdkrachten. Geen enkele Hezbollah-leider is veilig zolang ze het op Israël gemunt hebben.
Guy Ben Shimon
In een hartverscheurend verhaal vertelde de 19-jarige overlevende van Nova, Guy Ben Shimon, aan een Staatscontrolecommissie over de behandeling van overlevenden van het bloedbad op 7 oktober op het dansfestival dat “er bijna 50 zelfmoorden zijn geweest onder de Nova overlevenden. Dit aantal, dat twee maanden geleden nog waar was, is sindsdien mogelijk gestegen.” De slachtoffers van Hamas’ holocaust blijven toenemen, zelfs tot op de dag van vandaag.
Geldpijplijn
Hoe slecht Hamas ook is, ze hebben wel vrienden. Een recent artikel in The Times onthulde dat Iran minstens 222 miljoen dollar heeft gegeven aan de terroristische organisatie. Dit is geen verrassing. Het artikel onthulde echter de geldpijplijn die liep van Iran naar Beiroet naar het Hamas Politbureau naar Yahya Sinwar in Gaza. Het kennen van dit spoor maakt het mogelijk om de rekeningen van Hamas te bevriezen. De Turkse president Erdogan gaf Hamas enige legitimiteit door te zeggen: “Er is geen verschil tussen de Turkse nationale strijdkrachten in de (Turkse) Onafhankelijkheidsoorlog en de Hamasbeweging nu.” Dus, wat ik je hoor zeggen is dat de Turkse vrijheidsstrijders ook onschuldige burgers ontvoerden, verkrachtten, martelden en vermoordden? Weet u zeker dat Hamas degene is aan wie u de geschiedenis van uw land wilt koppelen, meneer Erdogan?
Behold Israel
Komende maandagavond begint Pesach. Voor het eerst ingesteld door God via Mozes, herdenkt het de nacht dat de Heer het bloed van offerlammeren gebruikte om Zijn genade te tonen aan hen die Hem vertrouwden. Deze relatie tussen offerlammeren en Gods genade werd later vervolmaakt in de gewillige kruisiging van Jezus de Messias. Als je meer wilt leren over deze krachtige verbinding tussen het Pesach en de vervulling van Jezus, stem dan af op de première van “The Messiah and the Passover Seder” op vrijdag 19 april om 12:00 PM PDT.
Dit is een moeilijke tijd geweest voor mijn familie. Maandag nam ik afscheid van de derde van mijn kinderen die in het IDF dienen. Mag ik jullie vragen om te bidden voor hun veiligheid en vrede voor ons die thuis achterblijven? En niet alleen voor mij, maar bid alstublieft voor alle Israëlische mannen en vrouwen die zijn opgekomen voor de oproep om in dienst te gaan. Ik dank u uit de grond van mijn hart.
Dank ook voor jullie trouw in het bidden voor en steunen van de bediening van Behold Israel. Dankzij u kunnen we ons werk voortzetten. Moge God u diep zegenen.
Amir Tsarfati
Amir Tsarfati is een geboren Israëli en voormalig majoor in het Israëlisch leger (IDF). Hij is de oprichter en directeur van Behold Israel. Dit is een non-profitorganisatie die Bijbels onderwijs geeft door middel van rondleidingen, conferenties en social media, en vanuit een Bijbels en profetisch gezichtspunt nieuws en informatie over Israël biedt.
Amir is getrouwd en heeft vier kinderen. Zijn huis in Noord-Israël kijkt uit over de vallei van Megiddo (Armageddon). Dit is een voortdurende herinnering aan de opdracht die hij van de Heer gekregen heeft om vanuit de Bijbel onderwijs te geven over Gods plannen voor de eindtijd.
Lees meer over dit onderwerp op de website van Amir Tsarfati: beholdisrael.org
Deze tekst is vertaald vanuit de nieuwsbrief van Amir van donderdag 18 april 2024.
Meer berichten van Amir zijn te vinden op:
YouTube: www.youtube.com
Telegram: t.me/beholdisraelchannel
Facebook: facebook.com/beholdisrael
Instagram: instagram.com/amir.tsarfati
