Column – Op een zomerse middag drinken mijn vrouw en ik een kop thee op het terrasje van onze tuin. Op de hoek van het terras zag ik een klein plantje staan met wonderschone bloemen (zie foto). “Dat is uit zichzelf opgekomen”, zei ik tegen haar. Maar is dat zo?
Kiemkracht van de Schepper
Door mijn visie op het ontstaan van onze planeet en alles wat daarop is is de ontstaansgeschiedenis van dit plantje volgens mij als volgt verlopen. Er was een zaadje dat op een voor mij onbekende wijze op de hoek van het terras terecht is gekomen. Daar was wat zand en het zaadje is op een voor mij onbekende wijze onder de grond geraakt. En daar voltrok zich het wonder. Het zaadje ontkiemde. De Schepper had kiemkracht in het zaadje gelegd. Zonder die kiemkracht was er volgens mij niets gebeurd. Maar het zaadje ontkiemde, werd een plantje en na verloop van tijd kwamen er bloemknoppen aan waaruit deze wonderschone bloemen tevoorschijn kwamen. Het is niet uit zichzelf opgekomen. Het is opgekomen door de kiemkracht die de Schepper in het zaadje heeft gelegd.
Vanzelf vrucht voortbrengen
Na dit geschreven te hebben ga ik naar een bijbelvers waar haast hetzelfde wordt beschreven, maar waar nadrukkelijk staat dat de aarde vanzelf vrucht voortbrengt. Ik citeer Markus 4:26-29: “Ook zei Hij: Zo is het Koninkrijk van God: als wanneer iemand het zaad in de aarde werpt, en slaapt en opstaat, nacht en dag; en het zaad ontkiemt en wordt lang, zonder dat hij zelf weet hoe. Want de aarde brengt vanzelf vrucht voort: eerst de halm, daarna de aar, daarna het volle koren in de aar. En als de vrucht het toelaat, zendt hij meteen de sikkel erin, omdat de oogsttijd aangebroken is.”
Strijdigheid
Is wat ik hiervoor heb geschreven in strijd met het bijbelcitaat? Nee, maar het beziet het zaaien vanuit een ander perspectief. In het tweede gedeelte gaat het om de verantwoordelijkheid van de zaaier. Het is zijn taak/verantwoordelijkheid te zaaien. Als hij dat heeft gedaan zit zijn taak erop. Dat wordt voor mij zo mooi aangegeven door de woorden ‘en slaapt en opstaat, nacht en dag’. Het laten ontkiemen van het zaad valt buiten zijn verantwoordelijkheid. Misschien moet hij zo al en toe eens wat schoffelen, water geven of wat bijmesten. Maar daar blijft het bij. Het groeiproces moet hij aan Iemand Anders overlaten. Over het groeiproces kan hij zich uitsluitend verwonderen.
Geestelijke toepassing
Deze geschiedenis heeft ook een geestelijke toepassing. Het zaaien staat dan voor het verspreiden van Gods Woord, de Blijde Boodschap. Wij als gelovigen hebben de taak/verantwoordelijkheid de Evangelieboodschap te verspreiden. Als we dat gedaan hebben zit onze taak erop. Het laten ontkiemen van het zaad van de boodschap ligt in de handen van God. Wij mogen daarvoor bidden en naar uitzien. Of het gebeurt, en zo ja, wanneer het gebeurt en hoe snel de geestelijke groei zal verlopen ligt allemaal buiten onze invloedsfeer. Nogmaals, het is onze taak te zaaien en al het overige dragen we in vertrouwen over aan God. Die kan er voor zorgen dat de vrucht vanzelf komt.
Auteur en foto: Willem van Leiden
