Column – Ik heb al een paar keer geschreven dat ik graag op het strand ben omdat ik hou van de uitgestrektheid, het geluid van de golven of de wolken boven de golven en boven het strand. Maar ik vind het ook heerlijk om langs het strand te lopen en naar beneden te kijken en te zien wat het getij op het strand heeft aangespoeld – schelpen, mooie stenen, drijfhout, zeewier of wat dan ook.
Toen onze dochter klein was, verzamelden we schelpen en we hebben nog steeds zakken en potten vol schelpen in onze kelder… Ook nu nog verzamel ik graag wat ik op het strand vind, alleen nu met mijn camera. Het is gemakkelijker om alles te organiseren en het neemt niet zoveel plaats in.
Dode schoonheid
Toen ik mijn huidige strandfoto’s bekeek, bedacht ik me dat al die verscheidenheid en de schoonheid van de schelpen eigenlijk dode schoonheid is. Wat onze kinderen en wij verzamelen zijn de stoffelijke resten van schelpdieren die een belangrijke rol hebben gespeeld in de zee. En als deze prachtige schelpen niet door enthousiaste kinderhanden worden verzameld, worden ze door de golven bewerkt tot ze fijn, zandachtig materiaal zijn geworden.
In Psalm 39:5 vraagt David aan God: “HEERE, maak mij mijn einde bekend en wat de maat van mijn dagen is, zodat ik weet hoe vergankelijk ik ben.”
Begrafenisstoet
Een vriend uit mijn thuisgemeenschap is net op bezoek geweest in Lviv, een stad in Oekraïne. En in zijn statusfoto’s op WhatsApp had hij een korte video van een begrafenisstoet die op hen afkwam. “Je ziet het hier vaak,” zei hij met een verdrietige stem. In Oekraïne is het besef van onze vergankelijkheid door deze vreselijke oorlog dagelijks zichtbaar en zelfs voelbaar geworden.
Een genadegave
Maar raakt me dat, herinnert het ons eraan hoe kort ons leven kan zijn? Realiseer ik me dat elke dag dat ik ‘s ochtends gezond kan opstaan en ‘s avonds gezond naar bed kan gaan, een genadegave is van mijn Heer en Schepper?
In Psalm 90 vraagt Mozes, de grote man van God, in vers 12: “Leer ons zó onze dagen tellen, dat wij een wijs hart verkrijgen.”
Pensioen
Als we jong zijn, staan we er nauwelijks bij stil dat onze tijd op aarde zeer beperkt is, we leven in de dag en genieten van elk moment. Als we ouder worden, kijken we uit naar ons pensioen, de tijd die we met onze kinderen en kleinkinderen willen doorbrengen – maar denken we er ook aan dat ons leven elk moment tot een einde kan komen? Een ongeluk, hartaanval of beroerte kan ons leven van het ene op het andere moment beëindigen – en dan? Is het dan allemaal voorbij? En wat als die God waar christenen het altijd over hebben toch bestaat?
Hoe ik mijn tijd gebruik
En als christen zou ik me altijd moeten afvragen hoe ik mijn tijd gebruik! Er zijn tegenwoordig zoveel aanbiedingen waarmee de duivel met succes onze tijd wil stelen: sociale media, YouTube, televisie met een onhanteerbaar zenderaanbod, streamingdiensten enzovoort zijn vreselijke, maar helaas uiterst effectieve tijdrovers. Ze blokkeren en eisen onze aandacht zo op dat er zo weinig mogelijk tijd overblijft voor onze medemensen en vooral voor onze God!
Livestream kerkdiensten
Het aanbod van online en livestream kerkdiensten is ook enorm, dus het is verleidelijk om lekker thuis op de bank naar een kerkdienst te kijken. Dit is nog altijd beter dan geen kerkdienst bijwonen, maar wat ontbreekt is de gedeelde ervaring van aanbidding en de preek en de koffie achteraf samen met medechristenen. Ons leven is te kort om het te verspillen aan triviale dingen, wat het leven de moeite waard maakt is de doorleefde gemeenschap met medegelovigen, de tastbare aanwezigheid van God in de dienst, de vreugde van en in aanbidding.
Mooiste bijzaken in de wereld
En begrijp me niet verkeerd: ja, ik heb ook hobby’s waar ik van hou en die veel voor me betekenen en ik mag ze hebben – maar ik wil ervoor zorgen dat ze niet de hoofdzaak van mijn leven zijn. Ze zijn goed als de mooiste bijzaken in de wereld – het belangrijkste in het leven moet altijd onze God en Vader in de hemel zijn, want het enige wat we mee kunnen nemen naar de hemel is wat we met en voor onze God en Vader hebben gedaan. Al het andere, hoe mooi ook, is net zo vergankelijk als wijzelf!
Lars Krüger
Lars Krüger woont samen met zijn vrouw in Duitsland en is een groot liefhebber van de natuur. Hij is actief in de plaatselijke evangelische gemeente. Regelmatig is Lars met zijn fotocamera te vinden in de natuurgebieden rond zijn woonplaats. Voor deze site schrijft hij over zijn belevenissen en ervaringen en trekt hij mooie parallellen met gedeelten uit de Bijbel. Vertaling: redactie christelijknieuws.nl
