Column – Stel jij je ook wel eens de vraag wat je zou doen als er ook in ons land een periode zou komen van christenvervolging? Wat doen we dan? Blijven belijden wat we geloven of ontkennen we dat we geloven in God, om zo te proberen in leven te blijven?
Citaat
De volgende woorden zijn overgenomen uit ‘HULP magazine’ van de Stichting Hulp Vervolgde Christenen (HVC) van februari 2024: “In Noord-Irak ontmoette ik twee mannen die gevlucht waren voor IS. Bij een controlepunt van IS-strijders kregen ze allebei de vraag: ‘Ben je christen?’ Wat een dilemma! ‘Ja’ zeggen en sterven of ‘nee’ zeggen en Christus verloochenen. Sindsdien stel ik mezelf vaak voor de spiegel de vraag; ‘Ben ik christen?’
De ene man beleed voor IS dat hij christen was. Zijn gezin werd vermoord en hij raakte alles kwijt. Bij de andere man zonk de moed in de schoenen. Hij ontkende en mocht doorrijden. Maanden had hij hiermee getobd tot God hem liet zien dat Zijn genade groter is dan zijn schuld.
Verder schrijven of niet
Nadat ik het vorenstaande had geschreven vroeg ik mij af of ik wel verder durfde te schrijven aan deze column. Kan ik, christen in een land waarvan de overheid de christenen beschermt door een recht op godsdienstvrijheid, wel geloofwaardig schrijven over het leed van broeders en zusters die om hun geloof vervolgd worden? Weet ik wel waar ik het dan over heb? En dan ook nog die zin “Sindsdien stel ik mezelf vaak voor de spiegel de vraag: “Ben ik christen?’” Deze broeder zal met deze vraag niet bedoelen dat hij twijfelt aan zijn behoud, maar of hij in een dergelijke situatie staande weet te blijven. Deze vraag komt ook heel confronterend bij mijzelf terecht. Ik durf hier niet over te schrijven.
Daarom wil ik deze column afsluiten met een gebed:
Heer, ontferm U!
Heer, ontferm U!
Heer, ontferm U over mijn broeders en zusters die waar ook ter wereld vervolgd, gemarteld, gevangen gezet worden, een eenzame opsluiting moeten ondergaan of zelfs gedood worden, louter en alleen omdat ze in U geloven. Louter en alleen omdat ze christen zijn.
Ik bid niet alleen voor hen, maar ook voor de ‘achterblijvers’ die hun geliefde soms lang moeten missen of soms zelfs niet eens meer terugzien. Ontferm U ook over hen. Laat hen uw nabijheid gevoelen en Uw zorg voor hen ervaren.
Geef mij, geef ons getrouwheid om voor onze broeders en zusters te blijven bidden.
Amen.
Auteur: Willem van Leiden
Beeld: © Henk-Jan Oudenampsen
