Dagmar zocht God in elke richting

Ze zat op de beste scholen, maar kreeg van huis uit weinig ouderlijke zorg en aandacht mee. Zo leerde de Oostenrijkse Dagmar al jong om haar eigen toekomst in handen te nemen. Haar intelligentie en talenten boden haar een veelbelovende toekomst. Door hard en doelbewust te werken had ze een succesvolle en internationale carrière. In materieel opzicht ging het Dagmar voor de wind en kon ze zich alles veroorloven.

Maar in haar binnenste bleef het leeg. Ze kreeg last van vreetbuien of tijden van zelfuithongering. Ze probeerde haar leven te vullen met werken, maar had te vaak drank nodig om in de drukte staande te blijven. Op een gegeven moment maakte ze heel bewust een keuze om haar carrière stil te zetten en te gaan zoeken naar iets wat de leegte in haar kon vullen. “Op de één of andere manier heb ik altijd geweten dat God bestond”, zegt Dagmar.

Ik besloot op zoek te gaan

“Ik wist niet wie of wat Hij was. Het christendom dat ik uit mijn geboorteland kende, trok me niet aan. Het was een geloof van machtsvertoon, een geschiedenis van Inquisitie en een naakte man aan een kruis. Ik besloot op zoek te gaan.

En ik zocht in elke richting.” Dagmar begon met meditatie en yoga. Daarna van alles dat geestelijke verlichting beloofde. Ze bezocht healing seminars, New Age cursussen, metafysische studies (een wetenschappelijke benadering van het onzichtbare) en alles wat diepere kennis leek te bieden. “De cursussen voedden mijn analytische geest, die alles wilde begrijpen”, vertelt Dagmar.

De geestelijke wereld

“Ik kreeg steeds meer inzicht in de geestelijke wereld. Maar het bracht geen bevrijding. Integendeel. Je hebt voortdurend het gevoel dat er een wortel voor je neus wordt gehouden, die je telkens verder lokt, zonder dat je hem te pakken krijgt.”

Zo werd Dagmar stap voor stap in die geestelijke wereld getrokken. “Je gaat anders denken, anders voelen. Ik sprak alleen nog maar met mensen die ook met die geestelijke wereld bezig waren en raakte alle realiteitszin kwijt. Mijn hart werd kil, ik had geen gevoel meer voor mensen. Als ik op die weg door was gegaan, had er bij wijze van spreken iemand voor mijn neus onder een auto terecht kunnen komen, terwijl ik er onbewogen naar zou kijken en zou denken ‘dat is zijn karma’. Ik voorspelde de toekomst en nam beslissingen via de Chinese wijsheidsleer I-Jing. Ik verdiepte me in occulte zaken.”

Ultimatum

Langzamerhand kreeg ze het gevoel dat ze gek werd van het voortdurende manipuleren van de geest, van het continu met zichzelf bezig zijn. “Ik schreeuwde het uit naar die God die zich maar niet liet kennen, en gaf Hem uiteindelijk twee weken als ultimatum om mij de waarheid te doen zien. Ik wilde niet meer op die manier verder leven.”

Er begonnen dingen te veranderen. Ze bracht een bezoek aan haar zus, een gelovig christen, die het opviel hoe slecht Dagmar eruit zag. Haar zus vroeg of ze voor Dagmar mocht bidden. De naam Jezus viel. “Ik dacht: Jezus? Dat heb ik nog niet onderzocht. Het was net of er ergens een lichtje ging branden, kleine vlindertjes van hoop fladderden in mij op.”

Van de duisternis in het licht

Met hulp van ervaren christenen om haar heen, leerde Dagmar de vrijheid van Jezus kennen. Het was alsof ze van de duisternis in het licht stapte. Maar het ging niet vanzelf. Het bleek een strijd te zijn om vast te houden aan het geloof dat ze nu gevonden had. “Ik was bang om weer in een verkeerde stroming terecht te komen, dat opnieuw zou blijken dat ik in een leugen geloofde. Maar ik bleef vasthouden, en merkte dat ik niet in mijn vertrouwen werd beschaamd. Ik kreeg steeds weer voldoende kracht om door te gaan.” Dagmar vond een kerk waar ze zich thuis voelde en waar ze de basis van het christelijk geloof goed leerde kennen. “Ik kan niet zeggen dat het leven nu makkelijk is geworden. Het verleden blijf ik meedragen. Maar God bevrijdt mij langzamerhand van de nare herinneringen. Ik hoef de strijd niet meer zelf te vechten. Dat heeft Jezus voor mij gedaan.”