Christelijknieuws sprak met Moniek Venhuizen. Ze is getrouwd met Bram, pleegmoeder van een volwassen pleegdochter, spreker, blogger, bemoediger en een boekenwurm. Maar ook al haar hele leven ernstig chronisch ziek. Ze was 8 toen een kindercardioloog haar ouders het moeilijke nieuws vertelde dat ze een ernstige, progressieve hart-longafwijking had en waarschijnlijk nooit ouder zou worden dan een jaar of 18.
Moniek: Inmiddels ben ik 43. Van middelbare leeftijd, zoals ze dat zo mooi zeggen. En ik denk dat er weinig vrouwen zijn die van dat idee een hele grote glimlach van op hun gezicht krijgen. Ik wel. Ik heb voor de spiegel staan grijnzen toen ik mijn eerste rimpels en grijze haren ontdekte. Omdat het een teken is dat God altijd groter is dan voorspellingen van artsen, onze angst en zelfs groter dan onze hoop en mooiste dromen.
Een rondwandelend wonder
Ik ben een rondwandelend wonder. Mijn artsen zijn verbaasd dat ik nog leef en ook nog zoveel kan voor iemand met mijn conditie. Wat niet wegneemt dat mijn leven ook gepaard gaat met veel pijn en verdriet. Ik ben altijd moe. Heb weinig uithoudingsvermogen. Van een trap oplopen moet ik al bijkomen. Ik heb weinig weerstand, waardoor ik vaak ontstekingen heb en makkelijk een griep oploop. Ik heb het snel koud. We kunnen helaas geen kinderen krijgen, omdat dat te belastend is voor mijn lichaam. En ik leef al mijn hele leven in de wetenschap dat iedere dag mijn laatste kan zijn. Al die dingen zorgen ervoor dat het in mijn koppie ook behoorlijk kan stormen. Omdat het moeilijk is om ziek te zijn, omdat vermoeidheid de werkelijkheid vertekent en omdat ik zoveel meer wil dan dat ik kan.
Ondanks alles… een ongelooflijk rijk leven
Ondanks dat en misschien zelfs wel dankzij mijn ziekte en alles wat ik meegemaakt heb, is mijn leven ook ongelooflijk rijk. Mijn ouders hebben me al van jongs af aan gewezen op Gods zorg, liefde en trouw, ook als het leven heel moeilijk is. Als ik terugkijk op mijn leven zie ik die op zoveel momenten terug. En juist op de donkerste momenten kan Hij Zichzelf ook zo wonderlijk laten zien. Daar heb ik talloze voorbeelden van. De eerste die in mij opkomt speelt zich af vlak na het overlijden van mijn broertje. Want terwijl iedereen zich zorgen maakte om mijn leven, overleed totaal onverwacht mijn kerngezonde 8-jarige broertje toen ik 14 jaar was.
Want terwijl iedereen zich zorgen maakte om mijn leven, overleed totaal onverwacht mijn kerngezonde 8-jarige broertje toen ik 14 jaar was.
Op de ochtend van zijn begrafenis zei ik tegen God: ‘Heer, ik kan dit niet. Ik ga mijn bed niet uit.’ Ik wist uiteraard dat dat niet kon en dus zei ik in gebed: ‘Ik kan dit niet zonder U. Maar als ik de gordijnen open doe en er zit een witte duif in onze tuin, dan weet ik dat U er ook vandaag bij bent.’ Toen ik de gordijnen open trok zat er niet één, maar zaten er twee witte duiven in onze tuin! De dag werd er zeker niet makkelijker door, maar ik wist dat God erbij was en dat maakte voor mij alle verschil. Gods nabijheid dwars door het lijden heen en soms ook Zijn wonderlijke ingrijpen lopen als een rode draad door mijn leven.
God betrekken bij alle aspecten van ons leven
Dat leven heeft mij veel geleerd over lijden, rouw, worstelingen en hoe graag God wil dat we Hem betrekken bij alle aspecten van ons leven. Vanwege mijn gezondheid ben ik niet in staat om te werken voor een aardse baas, maar voor God ben je gelukkig altijd inzetbaar, ook als je niet gezond bent.
Vanwege mijn gezondheid ben ik niet in staat om te werken voor een aardse baas.
Ik ben Maatschappelijk Werk en Dienstverlening gaan studeren, omdat ik wist dat ik daar ook in het vrijwilligerswerk veel aan zou hebben. In de gesprekken die ik daarna met mensen voerde liep ik soms aan tegen dingen waar ik te weinig vanaf wist. Dus studeerde ik verder door het lezen van talloze boeken en het volgen van opleidingen als seksuologische hulpverlening en verlies- en rouwbegeleiding. Van daaruit ontstond het verlangen om meer met mijn kennis te doen.
chronischgeliefd.nl
Ik schrijf al mijn hele leven en op een dag vroeg Bram of het niet een goed idee zou zijn om een website te beginnen waarop ik mijn bijzondere levensverhaal zou kunnen delen, maar ook zou kunnen schrijven over de onderwerpen waar ik als professional veel vanaf weet. Zo is chronischgeliefd.nl ontstaan. De naam is een kwinkslag waarmee ik wil laten zien dat niet mijn chronische ziekte, maar het feit dat ik ondanks alles door God geliefd en gekend ben mijn identiteit bepaald. En dat geldt niet alleen voor mij. We lijden allemaal op een bepaalde manier aan het leven en zijn daarom allemaal een vorm van chronisch ‘ziek’. Maar in Christus zijn we zoveel meer dan dat. Dwars door al onze worstelingen heen zijn we bovenal chronisch geliefd in Hem.
Praktische tips voor christenen
Op chronischgeliefd.nl vind je blogs over mijn eigen leven. Ik schrijf over de bijzondere dingen die ik met God meemaak, maar ook over mijn worstelingen. Daarnaast schrijf ik over onderwerpen als hoogsensitiviteit, seksualiteit, rouw en huwelijk. Ik vind het belangrijk dat er betrouwbare, onderbouwde en ook praktisch toepasbare informatie is te vinden voor christenen die ergens mee worstelen.
Daarnaast schrijf ik over onderwerpen als hoogsensitiviteit, seksualiteit, rouw en huwelijk.
Internet staat vol met onzin en ook met sites waar je als christen beter niet terecht kunt komen. Wie bijvoorbeeld googelt op ‘hoogsensitiviteit’ komt al snel in het alternatieve wereldje terecht, met adviezen waarvan ik geloof dat ze je als christen meer kwaad dan goed zullen doen. En wie googelt op seksuele problematiek komt voor hij het weet op websites waar hij niet moet willen wezen. Ik schrijf mijn blogs bewust zo dat ze ook voor niet-christenen toegankelijk en toepasbaar zijn.
Veel reacties op de blogs
Ik krijg meerdere keren per week berichten van mensen die mijn blogs hebben gelezen. Sommigen hebben alleen een vraag, maar vaak vertellen mensen me ook een deel van hun eigen levensverhaal vol moeite en pijn. Het verwondert me telkens weer dat mensen me genoeg vertrouwen om hun verhaal met mij te delen. Soms vertellen ze me zelfs dat ze God een beetje kwijt waren, maar na het lezen van mijn blogs toch weer op zoek zijn gegaan naar Hem. Ook niet-christenen reageren en zijn vaak stomverbaasd dat ik hen een luisterend oor bied en beloof om voor hen te bidden. Daar komen soms prachtige gesprekken uit voort.
Mensen bemoedigen en hoop bieden
Inmiddels word ik naar aanleiding van mijn website ook gevraagd als spreker en mag ik spreken over onderwerpen als rouw, seksualiteit, ongewenste kinderloosheid en de invloed van ziekte op het huwelijk. Regelmatig doe ik dat ook samen met Bram. Ik geniet daar erg van en ik vind het fantastisch om te zien hoe God me ondanks (of misschien wel dankzij) mijn ziekte inzet om mensen te bemoedigen, troosten, hoop te bieden, voor hen te bidden en steeds weer op Hem te wijzen.
Gezichten vol medelijden
Toen mijn ziekte net ontdekt was, kreeg ik veel te maken met mensen die medelijden met me hadden, die dachten dat het nooit wat zou worden met mijn leven omdat de artsen hadden gezegd dat ik niet ouder zou worden dan 18. Ik was nog maar een jonge tiener toen ik om me heen keek, al die gezichten vol medelijden zag en dacht: ‘Jullie denken nu allemaal dat het niets wordt met mij. Maar wacht maar, God is iets van plan met mijn leven en Hij is nog lang niet klaar met mij.’
Jullie denken dat het niets wordt met mij. Maar wacht maar, God is iets van plan met mijn leven…
Nu ik volwassen ben zie ik dat ik als jong meisje al een profetie over mijn leven kreeg. Artsen en mensen hebben niet het laatste woord over ons leven. Over wat we wel of niet zullen bereiken. Over wanneer jouw leven geslaagd is of er toe doet. Dat heeft God. In Hem is er altijd hoop. Zelfs als het leven heel moeilijk is. Zelfs als ons aardse einde nabij is of lijkt, wat ik zelf ook meerdere keren heb moeten ervaren. Hij laat ons niet los. Nooit! Dat is de grootste rijkdom in mijn leven.
Interview: Redactie christelijknieuws.nl
Auteur: Moniek Venhuizen
Foto’s: Elske Venderbos
Meer informatie: www.chronischgeliefd.nl