Toekomstperspectief

Column – Aan het eind van het jaar past mijns inziens wel een column over toekomstperspectief. Een bekend spreekwoord luidt “Wie de jeugd heeft heeft de toekomst”. Professor Wim ter Horst (1929-2018) dacht daar wat anders over.

Inleiding

Het is al lang geleden dat ik op een avond onder het gehoor zat van professor Ter Horst. Hij was door een organisatie uitgenodigd een inleiding te houden in de raadzaal van het gemeentehuis van mijn woonplaats. Waarom ze hem hadden uitgenodigd en waarover hij gesproken heeft weet ik niet meer. Van hem heb ik maar een paar woorden onthouden. Maar die zijn me daarna wel bijgebleven.

Spreekwoord

Wat mij is bijgebleven is dat professor Ter Horst niet zo zeer geloofde in het spreekwoord ‘Wie de jeugd heeft heeft de toekomst”. Volgens hem was het precies andersom. ‘Wie de toekomst heeft heeft de jeugd.’ Uit alles kon je proeven dat Ter Horst nog steeds een onderwijzer in hart en nieren was. Hij eindigde zijn carrière als hoogleraar pedagogiek. Maar zijn toehoorder zag hij volgens mij op die avond nog steeds als zijn leerlingen. Zij waren echter al wat langer jong. Voor mij was hij het stereotype van de schoolmeester uit de boekjes van W.G. van der Hulst. Wat een verteller!

Denkbeeldig gesprek

Op een gegeven moment verplaatste hij zijn toehoorders in gedachten naar de woestijn. Naar het volk van God dat Egypte had verlaten en op weg was naar het beloofde land. Dat was geen tripje van een paar dagen. Ter Horst kon zich goed voorstellen dat ze, nadat ze al een poosje door de woestijn hadden gelopen, de moed wat in de schoenen/sandalen ging zakken. Hij kon zich het volgende gesprek tussen een zoon en een vader dan ook wel voorstellen:

Jochanan: “Pappa, duurt het nog lang voordat we in het beloofde land komen? Ik ben zo moe van het lopen en m’n voeten doen zo zeer. En het is hier zo warm. We zijn al zo lang onderweg en het lijkt wel alsof we nog niets opgeschoten zijn.”

Stel dat vader Obed het volgende antwoord aan Jochanan had geven: Ik kan me goed voorstellen dat je er van baalt. Ik ben dat geploeter door het zand ook flink zat. We schieten voor een meter op. En wat die Mozes en Aäron van plan zijn weet ik ook niet. Volgens weten ze het zelf ook niet. Ze hebben ons er mooi ingeluisd! “

Jochanan begint hierna ‘een staking’. Hij is niet meer van plan nog een stap te lopen in de richting van een land waarin hij en zijn vader niet meer geloven. Het is en blijft hier alleen maar brandend zand en nergens water.

Een andere reactie van vader Obed op de vraag van Jochanan was echter ook mogelijk. Na het beklag van Jochanan dat het allemaal zo lang duurde en dat hij het toekomstperspectief was kwijtgeraakt had zijn vader het volgende antwoord kunnen geven:

“Jochanan, ik begrijp je. Ook ik ben moe van dat geloop door de woestijn. Maar er komt een dag dat we deze ellende achter ons hebben gelaten en we het land binnengaan dat door God via Mozes aan ons is beloofd. Een fantastisch mooi land. We moeten volhouden en blijven geloven in de belofte van God. Als God iets belooft dan doet Hij het ook.”

Het positieve toekomstperspectief dat vader Obed aan Jochanan schetst is voor Jochanan genoeg reden het zand van de kleren te schudden, zijn veters nog een keer goed te strikken, een slok water te nemen en met zijn vader in de richting van het Beloofde Land te gaan. Dat perspectief geeft energie en het vermogen vol te houden.

Dat was zo ongeveer de boodschap van Ter Horst. Wie de toekomst heeft heeft de jeugd.

Garantie

Genoeg over de boodschap van Ter Horst. Met deze boodschap in mijn achterhoofd roep ik jou en mijzelf op in onze gesprekken niet alleen in te gaan op de wereldomvattende hartverscheurende nood die er op tal van terreinen is, maar ook te vertellen over de toekomst die ons gelovigen wacht. Daarbij hoeven we het niet van de politiek of van wereldleiders te verwachten, ook niet van onszelf, maar van een almachtig God Die van Zijn kinderen houdt en hen een fantastisch mooie toekomst belooft en garandeert. Een oud lied zegt het als volgt:

Komt reisgenoten, het hoofd omhoog.
Voor hen die het heil des Heeren wachten
Zijn bergen vlak en zeeën droog.