Column – Op de dag dat ik deze column schrijf is het een week geleden dat de inwoners van Syrië zijn bevrijd van het regime van Assad. Wat een vreugde! Uitzinnige mensen op straat, zwaaiend met vlaggen vieren op hun manier deze bevrijding. Het zette mij aan het denken.
Thuis gekomen
Er zijn ook beelden die mij hebben aangesproken. Een man keert na vele jaren terug naar Damascus en gaat op zoek naar zijn huis. Uiteindelijk vindt hij het. Er is niet veel meer van over dan een stapel puin. Toch is hij blij en dankbaar dat hij als een vrij man terug is op de plek waar hij heeft gewoond. Hij ervaart het als thuiskomen.
Bevrijding uit Egypte
Menige christen zal hierbij wellicht ook denken aan de bevrijding van Gods volk uit Egypte. Na 400 jaar slavenarbeid en verdrukking komt de dag waarop God het uit Egypte leidt, de vrijheid tegemoet. Voor Joden is dit zo’n belangrijk feit geweest dat zij elk jaar bij het vieren van Pesach hieraan nog terugdenken en het als het ware opnieuw beleven. Het paaslam dat moest worden geslacht en waarvan het bloed aan de deurposten moest worden gestreken. Ze vertellen het weer aan elkaar en vooral aan hun kinderen.
Bevrijding uit de macht van Satan
Nu ik dit schrijf denk je misschien ook wel aan Christus, ons Paaslam of komt bijvoorbeeld de bijbeltekst ‘Hij heeft ons getrokken uit de macht van de duisternis en overgezet in het Koninkrijk van de Zoon van Zijn liefde’ voor je aandacht. Of een andere bijbeltekst die betrekking heeft op onze bevrijding uit de macht van Satan door het verlossingswerk van de Heere Jezus.
Bevrijdingsdag
Ik heb mijzelf zojuist de vraag gesteld wanneer ik voor het laatst echt blij ben geweest als ik terugdacht aan het moment waarop de Heere Jezus mij ‘vrijkocht’ en mij in de vrijheid plaatste.
Volgens mij vier ik te weinig mijn bevrijdingsdag. En dat hoeft dan niet met het uiten van vreugdekreten of door met het zwaaien van een vlag. Maar mijn omgeving mag er wel wat van merken, door op gezette tijden met dankbaarheid te spreken over dat moment. Wat denk je? Dit zal mijns inziens in het Vaderhuis niet onopgemerkt blijven.
Auteur: Willem van Leiden
Foto: © Henk-Jan Oudenampsen