Ik ben Joah en ben samen met mijn broertje en twee zussen opgegroeid in een christelijk gezin. Als kind was ik al bewust van Gods aanwezigheid in mijn leven. Ik had wel veel vragen, maar ik heb nooit aan God getwijfeld. Ik wist dat Hij er was en voor mij zorgde. Soms ervaarde ik dat ook heel dichtbij.
Als kleine jongen was ik bang in het donker. De deur van mijn slaapkamer stond altijd open. Als ik in bed lag en het werd schemerig, dan riep ik mijn moeder. Na een tijdje zei mijn moeder dat het beter was als ik God om hulp zou vragen in gebed. Dat deed ik toen. In de deuropening zag ik een figuur verschijnen. Hij liep heen en weer voor de deur, als een soort beveiliger die mijn kamer beveiligd. Het is heel vreemd, het zou mij doodsbang kunnen maken, maar het was geruststellend. Ik zag het als een bevestiging van God. Je hoeft niet bang te zijn, Ik waak over jou.
Ik zag het als een bevestiging van God
Terwijl ik opgroeide kreeg ik steeds meer vragen. Ik wilde altijd graag weten hoe dingen in elkaar zitten en waarom je dingen doet. We zaten in die tijd bij een evangelische kerk. Daar waren ze gewend bij elkaar de handen op te leggen. Als kind kreeg ik daar ook les in. Er werd me uitgelegd hoe ik dat moest doen. Dat vond ik heel vaag. Ik wilde helemaal geen handen opleggen en ook niet dat iemand dat bij mij deed. Ik begreep het ook niet en het had een averechts effect op mij.
Ik wilde gewoon lekker doen waar ik zelf zin in had
In de pubertijd dacht ik: het zal allemaal wel. Ik wilde gewoon lekker doen waar ik zelf zin in had. Ik trok me terug in mijn kamer en ik zag mijn ouders eigenlijk alleen nog bij het avondeten. Ik sprak niet veel met ze. Hetzelfde deed ik met God. Hem sprak ik misschien nog twee keer per jaar. Dan dumpte ik wat van de ellende die ik meemaakte bij Hem. Daar bouw je natuurlijk geen band mee op. Ik hield alles bij mezelf. God had mij nog wel in beeld, maar ik besloot niet dichtbij Hem te komen.
Ieder jaar ging ik met de kerk mee op het jongerenkamp CatchUp. Omdat ik alles steeds voor mezelf hield, stroomde de emotionele emmer vol en bij CatchUp liet ik dat er allemaal uit. Ik ging dan met de leiding zitten en ik voelde me daar zo veilig dat ik daar alles eruit jankte.
Ik was het doel van mijn leven kwijt
Toen ik ouder werd, wilde ik bij de marechaussee. Mijn ouders leerde mij al jong dat het belangrijk is om door te zetten. Als je ergens aan begint, dan maak je het af. Al na een week in de opleiding merkte ik dat de marechaussee niet bij me paste. Ik vond het heel moeilijk om het op te geven, maar ik wist dat het niet de goede weg was. Toen ik stopte met die opleiding voelde het een beetje als falen. Mijn ouders reageerden vol begrip, maar ik had het er moeilijk mee. Ik wist niet goed meer wat nog bij me paste, ik was het doel van mijn leven kwijt.
Zo kwam ik weer terug bij God. Ik vroeg het Hem en ik zei dat ik graag Zijn wil wilde doen. Ik kreeg de kans om te gaan drummen in de band van de kerk. Daardoor begon ik ook weer met het lezen van de Bijbel. Ik kwam langzaamaan steeds dichter bij God. Ik praat nu veel met Hem. Wat ik vroeger tegen de leiding van CatchUp zou zeggen, zeg ik nu tegen God. Ik heb zoveel gebeden in mijn leven, maar vroeger waren een soort rijmpjes die ik opzegde. Voor het eten bijvoorbeeld. Ik zei het zo vaak, het betekende niets meer. Nu vind ik in gebed de connectie met God, zoals het bedoeld is.
Jezus is mijn geduldige Vriend. Hij was er altijd en bleef staan wachten, totdat ik weer kwam. Hij stierf aan het kruis voor mijn zonden. Ik ben blij dat Hij dat deed, zodat Hij mij kan vergeven. Ik ga een weg met vallen en opstaan. Ik bewandel die weg niet perfect.
Ik vertrouw op God dat Hij mij leidt naar waar ik heen moet gaan
Nu doe ik de opleiding Sport en Bewegen. Ik weet niet of dat echt mijn weg is, maar dat zie ik vanzelf wel. Ik twijfel wel eens, maar de zorgen over mijn toekomst zijn er vanaf. Ik vertrouw op God dat Hij mij leidt naar waar ik heen moet gaan.
In de Bijbel staat de tekst: ‘al gaat mijn weg door een donker dal, ik vrees geen gevaar, want U bent bij mij. Uw stok en Uw staf, zij geven mij moed.’ Zo ervaar ik dat. Hoe je weg ook is gelopen, God zal er altijd zijn. Als je spijt hebt van de misstappen, dan mag je altijd bij Hem terugkomen. Hij is de vaste ondergrond in mijn leven. Dankzij Hem kan ik ontspannen. Ik weet dat ik fouten maak en God is rechtvaardig, Hij ziet dat ook. Maar Hij is vol van liefde en bij Hem ben ik thuis.
***
Dit interview is met vriendelijke toestemming van Upstream geplaatst. Meer getuigenissen en informatie over Upstream is te vinden via deze link: www.upstream.cafe/verhalen
Auteur: Team Upstream
Kerk De Basis: www.basis.cc
Upstraim: www.upstream.cafe
Beeld: Videostill Youtube
Cursus: www.basis.cc/opzoeknaarGod
