Column – Bovenstaande tekst hangt als poster bij de organisatie waar een van mijn kleindochters werkt. Zij proclameren dat zij doen wat ze zeggen. Deze woorden riepen het volgende bij mij op.
Ik doe wat ik zeg te geloven
Ik wil deze woorden wat aanpassen. Misschien wel wat confronterend maken. En dan niet naar jou, maar naar mijzelf. Ik wil de zin veranderen in “Ik doe wat ik zeg te geloven”. Het is natuurlijk veel gemakkelijker om jou de vraag voor te leggen of jij doet wat je zegt te geloven. Dan blijf ik mooi buiten schot. Nee, ik wil in de denkbeeldige spiegel kijken en mijzelf confronteren met deze woorden. Weet je wat het resultaat was. Het bleef stil. Ik durfde deze woorden niet tot mijn hart toe te laten.
Doe ik wat ik zeg te geloven?
Om het wat milder voor mijzelf te maken heb ik de slogan gewijzigd in een vraag. “Doe ik wat ik zeg te geloven?” Er kwam een wat aarzelend antwoord. Ja, ik wil het wel, maar het leven is soms/vaak sterker dan de leer. Het is niet zo moeilijk om vrijblijvend over bijbelteksten te spreken die over het christelijk leven gaan. Maar om altijd daarnaar te leven is (soms/vaak) wat anders.
Zelfonderzoek
Nee, ik heb er geen behoefte aan met een belerend vingertje naar jou te wijzen. Maar misschien mag ik je wel met broederlijke liefde de vraag voorleggen of je eens op een stil moment wil nagaan hoe dat bij jou is. En vergeet dan vooral niet om vooraf de Heer te vragen je te helpen bij dit heilzame ‘zelfonderzoek’.
Ik sluit af met een oproep van de apostel Jakobus: “En wees daders van het Woord en niet alleen hoorders. Anders bedriegt u uzelf.” (Jakobus 1:22)
Auteur: Willem van Leiden
Foto: © Henk-Jan Oudenampsen
