Mijn naam is Ed, 61 jaar oud en geboren in Sneek. Als kind was ik baldadig en avontuurlijk, een druk jongetje. In mijn tienerjaren ging ik regelmatig in mijn eentje op vakantie. Tijdens één van die vakanties werd ik gebeld door mijn vader. Mijn oudere broer had een motorongeluk gekregen en lag in een coma. Toen ik een dag later belde om te horen hoe het met hem ging, was hij overleden. Mijn ouders konden het verdriet niet verwerken. We waren er allemaal kapot van, maar hielden onze emoties voor onszelf. Ik voelde zoveel verdriet, maar hield me altijd groot. Ik kon er bij niemand mee terecht. Het verdrietige gevoel raakte ik nooit meer kwijt.
Om me goed te voelen leefde ik met de dag. Ik ging op vakanties en dacht nooit na over de toekomst. Ik stopte al jong met school en ging fulltime werken in een kippenslachterij. Zo kon ik geld verdienen en wat ik verdiende gaf ik in het weekend uit aan feest en alcohol.
In Amsterdam kwam ik een vrouw tegen en zij raakte zwanger van mij. Omdat ik vond dat het zo hoorde, ben ik met haar getrouwd. We kregen samen een zoon en voor hem wilde ik graag stoppen met het losbandige leven. Dat koste me vreselijk veel moeite. Ik ging niet meer op stap, maar ik begon thuis extreem veel te drinken. En ook kocht ik veel spullen. Een mooie auto, een nieuwe keuken, alles op afbetalen en met leningen. Het gaf me een machtig gevoel, maar dat gevoel was maar tijdelijk. Zo heb ik een schuld opgebouwd van 125.000 euro. Voor mijn zoon kon ik niet goed zorgen. Ik wist niet hoe ik dat moest doen.
Ik kon er niet meer mee stoppen
Mijn vrouw wilde scheiden. Zij bleef met onze zoon in de woning en probeerde direct uit de problemen te komen, maar mij lukte dat niet. Met mij ging het steeds slechter. Omdat ik alleen kwam te staan, ging ik nog meer drinken dan voorheen. Ik dronk nu de hele week door. Iedere avond, net zolang totdat ik niet meer kon en stomdronken was. Ik voelde me doodongelukkig en wist dat ik afhankelijk was geworden van de alcohol. Als ik ermee stopte, voelde ik me zo beroerd. Ik kon er niet meer mee stoppen.
Via het internet leerde ik mijn huidige vrouw kennen. Na een tijdje kwam zij achter mijn problemen en gingen we daarvoor hulp zoeken. Ik ging in de schuldsanering en kwam ook bij de verslavingszorg. De schulden werden langzaamaan opgelost, maar mijn alcoholprobleem bleef. Op een gegeven moment was ik 9 maanden nuchter, maar dan ging ik met mijn vrouw op vakantie naar Griekenland en ging het direct weer mis.
Mijn vrouw kreeg op een dag corona en lag doodziek thuis. Ze vroeg me om bij haar te blijven, want ze voelde zich zo slecht, maar ik kon het niet volhouden. Ik moest alcohol gaan halen. Toen ik thuiskwam, was ze weg. Ze bleek te zijn opgehaald met een ambulance en ik was er niet bij. Ik vond dat vreselijk van mezelf, maar dat gevoel stopte ik gauw weg.
Ik had alles kapot gedronken
De verslavingszorg hadden inmiddels een gesprek geregeld met de officier van justitie, zodat er een zorgmachtiging kon worden gegeven en ik kon worden opgenomen in een kliniek. Tijdens dat gesprek was ik zo dronken dat ik er niets van heb meegekregen. De machtiging werd gelijk gegeven en ik werd direct naar het ziekenhuis gebracht. Daar bleek de situatie zo ernstig te zijn dat ik bijna was overleden. Ik moest na die ziekenhuisopname zelfs naar de revalidatie om opnieuw te leren lopen. Ik had alles kapot gedronken.
In totaal ben ik 12 keer opgenomen geweest. Ik ging de kliniek in, mocht na een tijd weer naar huis en begon meteen weer met drinken. De laatste keer zat ik weer in een kliniek en ik was het zo zat. Ik kon het niet meer. Ik heb toen God om hulp gevraagd. Dat deed ik wel eens eerder, maar nooit zo gemeend. God kende ik helemaal niet. Ik heb nooit iets gehad met het geloof. Alleen mijn vrouw is katholiek en vertelde erover. Maar nu greep ik mijn kans en ik smeekte God om hulp. God, help mij, ik wil dit niet meer, ik kan dit niet.
Het was heel vreemd, maar ik kreeg een totale rust over me heen. Zoveel rust in mijn lijf. Ik kende dat helemaal niet. Dat heb ik nooit eerder zo gevoeld. Alle weerstand om in de kliniek te zitten, viel weg. Dit was belangrijk, dat werd me duidelijk. Werk en andere dingen kunnen wel wachten. Ik kreeg ook allerlei kansen. Er gingen deuren open naar een langdurige opname, zodat ik echt stappen kon maken. Ik was ontzettend nerveus voor die langdurige opname, maar ik voelde er motivatie voor. Een soort steun.
Eerst had ik helemaal niet door dat het van God kwam. Maar op een dag begreep ik het. Hoe kan nu iemand die zoveel onrust kende, die altijd druk was en gekke dingen deed, ineens zoveel rust vinden?
Ik zat ineens te daimond painten, schilderijen te maken met van die kleine glimmende steentjes. Dat was helemaal niets voor mij. Ik ging me dat afvragen en God bevestigde mij iedere keer. Hij liet me steeds zien dat die rust van Hem kwam, dat ik het had gekregen.
Ik leerde hoe God Zijn Zoon naar het kruis stuurde voor mijn zonden
Ik ging op zoek naar meer over God en zo kwam ik bij Upstream terecht. Wat daar werd verteld, ontroerde me enorm. Ik leerde hoe God Zijn Zoon naar het kruis stuurde voor mijn zonden. En zelfs hangend aan het kruis Zijn Vader nog vroeg om de mensen te vergeven voor wat ze gedaan hebben. Voor wat ik gedaan heb in mijn leven. Dat Hij dat deed daar ben ik God eeuwig dankbaar voor.
In de kliniek heb ik mijn vrouw om vergeving gevraagd voor wat ik haar allemaal heb aangedaan. Ik vond dat heel spannend, maar ze zei meteen: ik heb jou allang vergeven. Dat kon ze doen vanwege haar geloof in God. Zonder God is zoiets niet mogelijk, dat begrijp ik nu heel goed.
Afgelopen Kerst mocht ik een gedicht voorlezen. Daarin stond: Als de boom straks is verdwenen en de lampjes gaan weer uit, dan gaat de kerst met Jezus verder, het licht van God gaat nooit meer uit. Ik zat zo diep in de problemen en had nooit kunnen geloven dat het ooit zou stoppen. Maar mijn leven met God is nu begonnen en ik zie dat er van alles mogelijk is. Ik kan niet uitwissen wat is gebeurd.
Maar ik heb nu rust en leiding. Ik weet dat God mij hoort als ik Hem iets vraag. Dat Hij mij helpt, ook al gaat het niet allemaal vanzelf. Als ik problemen krijg, dan kan ik bij God terecht, want Hij geeft mij kracht en Zijn licht gaat nooit meer uit.
***
Dit interview is met vriendelijke toestemming van Upstream geplaatst. Meer getuigenissen en informatie over Upstream is te vinden via deze link: www.upstream.cafe/verhalen
Auteur: Team Upstream
Kerk De Basis: www.basis.cc
Upstraim: www.upstream.cafe
Beeld: Videostill Youtube
Cursus: www.basis.cc/opzoeknaarGod
